Job 20

Allora Tsofar di Naama rispose e disse:

Ekparolis Cofar, la Naamano, kaj diris:

"Quel che tu dici mi spinge a risponderti e ne suscita in me il fervido impulso.

Pro tio miaj pensoj devigas min respondi, Pro tio, kion mi sentas.

Ho udito rimproveri che mi fanno oltraggio; ma lo spirito mio mi darà una risposta assennata.

Hontindan riproĉon mi aŭdis, Kaj la spirito de mia prudento respondos por mi.

Non lo sai tu che in ogni tempo, da che l’uomo è stato posto sulla terra,

Ĉu vi scias, ke tiel estis de eterne, De post la apero de homo sur la tero,

il trionfo de’ malvagi è breve, e la gioia degli empi non dura che un istante?

Ke la triumfado de malvirtuloj estas mallongatempa, Kaj la ĝojo de hipokritulo estas nur momenta?

Quando la sua altezza giungesse fino al cielo ed il suo capo toccasse le nubi,

Se lia grandeco eĉ atingus ĝis la ĉielo, Kaj lia kapo tuŝus la nubon,

l’empio perirà per sempre come lo sterco suo; quelli che lo vedevano diranno: "Dov’è?"

Li tamen pereos por ĉiam, kiel lia sterko; Tiuj, kiuj lin vidis, diros: Kie li estas?

Se ne volerà via come un sogno, e non si troverà più; dileguerà come una visione notturna.

Kiel sonĝo li forflugos, kaj oni lin ne trovos; Li malaperos, kiel nokta vizio.

L’occhio che lo guardava, cesserà di vederlo, e la sua dimora più non lo scorgerà.

Okulo, kiu rigardis lin, ne plu vidos lin; Lia loko lin ne plu vidos.

I suoi figli si raccomanderanno ai poveri, e le sue mani restituiranno la sua ricchezza.

Liaj filoj kurados almozpetante, Kaj liaj manoj redonos lian havaĵon.

Il vigor giovanile che gli riempiva l’ossa giacerà nella polvere con lui.

Liaj ostoj estos punitaj pro la pekoj de lia juneco, Kaj tio kuŝiĝos kune kun li en la polvo.

Il male è dolce alla sua bocca, se lo nasconde sotto la lingua,

Se la malbono estas dolĉa en lia buŝo, Li kaŝas ĝin sub sia lango,

lo risparmia, non lo lascia andar giù, lo trattiene sotto al suo palato:

Li flegas ĝin kaj ne forlasas ĝin, Kaj retenas ĝin sur sia palato:

ma il cibo gli si trasforma nelle viscere, e gli diventa in corpo veleno d’aspide.

Tiam lia manĝaĵo renversiĝos en liaj internaĵoj, Fariĝos galo de aspidoj interne de li.

Ha trangugiato ricchezze e le vomiterà; Iddio stesso gliele ricaccerà dal ventre.

Li englutis havaĵon, sed li ĝin elvomos; El lia ventro Dio ĝin elpelos.

Ha succhiato veleno d’aspide, la lingua della vipera l’ucciderà.

Venenon de aspidoj li suĉos; Lango de vipuro lin mortigos.

Non godrà più la vista d’acque perenni, né di rivi fluenti di miele e di latte.

Li ne vidos fluojn nek riverojn, Torentojn de mielo kaj de butero.

Renderà il frutto delle sue fatiche, senza poterlo ingoiare. Pari alla sua ricchezza sarà la restituzione che ne dovrà fare, e così non godrà dei suoi beni.

Li redonos tion, kion li pene akiris, kaj li tion ne englutos; Kiel ajn granda estas lia havaĵo, li ĝin fordonos kaj ne ĝuos ĝin.

Perché ha oppresso e abbandonato il povero, s’è impadronito di case che non avea costruite;

Ĉar li premis kaj forlasis la senhavulojn, Li rabis al si domon, kiun li ne konstruis.

perché la sua ingordigia non conobbe requie, egli non salverà nulla di ciò che ha tanto bramato.

Ĉar lia interno ne estis trankvila, Tial li ne savos tion, kio estis por li kara.

La sua voracità non risparmiava nulla, perciò il suo benessere non durerà.

Nenion restigis lia manĝemeco; Tial lia bonstato ne estos longedaŭra.

Nel colmo dell’abbondanza, si troverà in penuria; la mano di chiunque ebbe a soffrir tormenti si leverà contro lui.

Malgraŭ lia abundeco, li estos premata; Ĉiaspecaj suferoj trafos lin.

Quando starà per riempirsi il ventre, ecco Iddio manderà contro a lui l’ardor della sua ira; gliela farà piovere addosso per servirgli di cibo.

Por plenigi lian ventron, Li sendos sur lin la flamon de Sia kolero, Kaj pluvigos sur lin Sian furiozon.

Se scampa alle armi di ferro, lo trafigge l’arco di rame.

Se li forkuros de batalilo fera, Trafos lin pafarko kupra.

Si strappa il dardo, esso gli esce dal corpo, la punta sfolgorante gli vien fuori dal fiele, lo assalgono i terrori della morte.

Nudigita glavo trairos lian korpon, Kaj la fulmo de lia turmentilo venos sur lin kun teruro.

Buio profondo è riservato a’ suoi tesori; lo consumerà un fuoco non attizzato dall’uomo, che divorerà quel che resta nella sua tenda.

Nenia mallumo povos kaŝi liajn trezorojn; Lin konsumos fajro ne disblovata; Malbone estos al tiu, kiu restos en lia tendo.

Il cielo rivelerà la sua iniquità, e la terra insorgerà contro di lui.

La ĉielo malkovros liajn malbonagojn, Kaj la tero leviĝos kontraŭ lin.

Le rendite della sua casa se n’andranno, portate via nel giorno dell’ira di Dio.

Malaperos la greno el lia domo, Disŝutita ĝi estos en la tago de Lia kolero.

Tale la parte che Dio riserba all’empio, tale il retaggio che Dio gli destina".

Tia estas de Dio la sorto de homo malpia, Kaj la heredaĵo destinita por li de Dio.