Job 18

Allora Bildad di Suach rispose e disse:

Ekparolis Bildad, la Ŝuĥano, kaj diris:

"Quando porrete fine alle parole? Fate senno, e poi parleremo.

Kiam vi ĉesos ĵetadi vortojn? Pripensu, kaj poste ni parolos.

Perché siamo considerati come bruti e perché siamo agli occhi vostri degli esseri impuri?

Kial ni estu rigardataj kiel brutoj, Kaj ni estu malpuruloj en viaj okuloj?

O tu, che nel tuo cruccio laceri te stesso, dovrà la terra, per cagion tua, essere abbandonata e la roccia esser rimossa dal suo luogo?

Ho vi, kiu disŝiras sian animon en sia kolero, Ĉu por vi estu forlasata la tero, Kaj roko forŝoviĝu de sia loko?

Sì, la luce dell’empio si spegne, e la fiamma del suo fuoco non brilla.

La lumo de la malpiulo estingiĝos, Kaj ne brilos la flamo de lia fajro.

La luce si oscura nella sua tenda, e la lampada che gli sta sopra si spegne.

La lumo mallumiĝos en lia tendo, Kaj lia lucerno super li estingiĝos.

I passi che facea nella sua forza si raccorciano, e i suoi propri disegni lo menano a ruina.

Mallongiĝos liaj fortaj paŝoj, Kaj lia propra intenco lin faligos.

Poiché i suoi piedi lo traggon nel tranello, e va camminando sulle reti.

Ĉar li trafis per siaj piedoj en reton, Kaj li moviĝas en kaptilo.

Il laccio l’afferra pel tallone, e la trappola lo ghermisce.

La maŝo enkroĉigos lian kalkanon, Kaj pereo lin atakos.

Sta nascosta in terra per lui un’insidia, e sul sentiero lo aspetta un agguato.

Kaŝita en la tero estas lia falilo, Kaj kaptiloj kontraŭ li estas sur la vojo.

Paure lo atterriscono d’ogn’intorno, lo inseguono, gli stanno alle calcagna.

De ĉiuj flankoj timigos lin teruroj Kaj atakos liajn piedojn.

La sua forza vien meno dalla fame, la calamità gli sta pronta al fianco.

Malsato konsumos lian forton, Kaj pereo estas preparita por liaj flankoj.

Gli divora a pezzo a pezzo la pelle, gli divora le membra il primogenito della morte.

Konsumiĝos la membroj de lia korpo, Liajn membrojn konsumos la unuenaskito de la morto.

Egli è strappato dalla sua tenda che credea sicura, e fatto scendere verso il re degli spaventi.

Lia espero estos elŝirita el lia tendo, Kaj ĝi pelos lin al la reĝo de teruroj.

Nella sua tenda dimora chi non è de’ suoi, e la sua casa è cosparsa di zolfo.

Nenio restos en lia tendo; Sur lian loĝejon ŝutiĝos sulfuro.

In basso s’inaridiscono le sue radici, in alto son tagliati i suoi rami.

Malsupre sekiĝos liaj radikoj, Kaj supre detranĉiĝos liaj branĉoj.

La sua memoria scompare dal paese, più non s’ode il suo nome per le campagne.

La memoro pri li malaperos de sur la tero, Kaj sur la stratoj li ne havos nomon.

E’ cacciato dalla luce nelle tenebre, ed è bandito dal mondo.

Li estos elpelita el lumo en mallumon, Kaj el la mondo li estos elpuŝita.

Non lascia tra il suo popolo né figli, né nipoti, nessun superstite dov’egli soggiornava.

Nek filon nek nepon li havos en sia popolo, Kaj neniu restos ĉe li en lia loĝloko.

Quei d’occidente son stupiti della sua sorte, e quei d’oriente ne son presi d’orrore.

La posteuloj sentos teruron pri lia tago, Kaj la antaŭulojn kaptos timo.

Certo son tali le dimore dei perversi e tale è il luogo di chi non conosce Iddio".

Tia estas la loĝejo de maljustulo, Kaj tia estas la loko de tiu, kiu ne konas Dion.