Psalms 138

Dávidé. Magasztallak téged teljes szívemből; énekkel áldlak az istenek előtt.
David confitebor tibi in toto corde meo in conspectu deorum cantabo tibi
Szent templomod felé hajolok, s magasztalom nevedet kegyelmedért és igazságodért; mert minden neveden felül felmagasztalád a te beszédedet.
adorabo in templo sancto tuo et confitebor nomini tuo super misericordia tua et super veritate tua quia magnificasti super omne nomen tuum eloquium tuum
Mikor kiáltottam, meghallgattál engem, felbátorítottál engem, lelkemben erő *támadt.*
in die invocabo et exaudies me dilatabis animae meae fortitudinem
Magasztal téged, Uram, e földnek minden királya, mikor meghallják szádnak beszédeit,
confiteantur tibi Domine omnes reges terrae quoniam audierunt eloquia oris tui
És énekelnek az Úrnak útairól, mert nagy az Úr dicsősége!
et cantent in viis Domini quoniam magna gloria Domini
Noha felséges az Úr, mégis meglátja az alázatost, a kevélyt pedig távolról ismeri.
quoniam excelsus Dominus et humilem respicit et excelsa de longe cognoscit
Ha nyomorúságban vergődöm, megelevenítesz; ellenségeim haragja ellen kinyújtod kezedet, és a te jobbkezed megment engemet.
si ambulavero in medio tribulationis vivificabis me super furorem inimicorum meorum mittes manum tuam et salvabit me dextera tua
Elvégzi értem az Úr. Uram, a te kegyelmed örökkévaló: ne hagyd el a te kezeidnek alkotásait!
Dominus operabitur pro me Domine misericordia tua in aeternum opera manuum tuarum ne dimittas