Psalms 115

Nem nékünk Uram, nem nékünk, hanem a te nevednek adj dicsőséget, a te kegyelmedért és hívségedért!
Μη εις ημας, Κυριε, μη εις ημας, αλλ εις το ονομα σου δος δοξαν, δια το ελεος σου, δια την αληθειαν σου.
Miért mondanák a pogányok: Hol van hát az ő Istenök?
Δια τι να ειπωσι τα εθνη, και που ειναι ο Θεος αυτων;
Pedig a mi Istenünk az égben van, és a mit akar, azt mind megcselekszi.
Αλλ ο Θεος ημων ειναι εν τω ουρανω παντα οσα ηθελησεν εποιησε.
Azoknak bálványa ezüst és arany, emberi kezek munkája.
Τα ειδωλα αυτων ειναι αργυριον και χρυσιον, εργα χειρων ανθρωπων
Szájok van, de nem szólanak; szemeik vannak, de nem látnak;
Στομα εχουσι και δεν λαλουσιν οφθαλμους εχουσι και δεν βλεπουσιν
Füleik vannak, de nem hallanak; orruk van, de nem szagolnak;
ωτα εχουσι και δεν ακουουσι μυκτηρας εχουσι και δεν οσφραινονται
Kezeik vannak, de nem tapintanak, lábaik vannak, de nem járnak, nem szólanak az ő torkukkal.
Χειρας εχουσι και δεν ψηλαφωσι ποδας εχουσι και δεν περιπατουσιν ουδε ομιλουσι δια του λαρυγγος αυτων.
Hasonlók legyenek azokhoz készítőik, *és* mindazok, a kik bíznak bennök!
Ομοιοι αυτων ας γεινωσιν οι ποιουντες αυτα, πας ο ελπιζων επ αυτα.
Izráel! te az Úrban bízzál; az ilyenek segítsége és paizsa ő.
Ο Ισραηλ ηλπισεν επι Κυριον αυτος ειναι βοηθος και ασπις αυτων.
Áronnak háza! az Úrban bízzál; az ilyenek segítsége és paizsa ő.
Ο οικος του Ααρων ηλπισεν επι Κυριον αυτος ειναι βοηθος και ασπις αυτων.
A kik félitek az Urat, az Úrban bízzatok; az ilyenek segítsége és paizsa ő.
Οι φοβουμενοι τον Κυριον ηλπισαν επι Κυριον αυτος ειναι βοηθος και ασπις αυτων.
Az Úr megemlékezik mi rólunk *és* megáld *minket;* megáldja Izráel házát, megáldja Áronnak házát.
Ο Κυριος μας ενεθυμηθη θελει ευλογει, θελει ευλογει τον οικον Ισραηλ θελει ευλογει τον οικον Ααρων.
Megáldja azokat, a kik félik az Urat, a kicsinyeket és a nagyokat.
Θελει ευλογει τους φοβουμενους τον Κυριον, τους μικρους μετα των μεγαλων.
Szaporítson titeket az Úr, titeket és a ti fiaitokat.
Ο Κυριος θελει αυξησει υμας, υμας και τα τεκνα υμων.
Áldottai vagytok ti az Úrnak, a ki teremtette a mennyet és a földet.
σεις εισθε οι ευλογημενοι του Κυριου, του ποιησαντος τον ουρανον και την γην.
Az egek az Úrnak egei, de a földet az ember fiainak adta.
Οι ουρανοι των ουρανων ειναι του Κυριου, την δε γην εδωκεν εις τους υιους των ανθρωπων.
Nem a meghaltak dicsérik az Urat, sem nem azok, a kik alászállanak a csendességbe.
Οι νεκροι δεν θελουσιν αινεσει τον Κυριον, ουδε παντες οι καταβαινοντες εις τον τοπον της σιωπης
De mi áldjuk az Urat mostantól fogva mindörökké. Dicsérjétek az Urat!
αλλ ημεις θελομεν ευλογει τον Κυριον, απο του νυν και εως του αιωνος. Αλληλουια.