Job 31

Szövetségre léptem szemeimmel, és hajadonra mit sem ügyeltem.

Ako'y nakipagtipan sa aking mga mata; paano nga akong titingin sa isang dalaga?

És mi volt jutalmam Istentől felülről; vagy örökségem a Mindenhatótól a magasságból?

Sapagka't ano ang bahagi sa ganang akin sa Dios mula sa itaas, at ang mana sa Makapangyarihan sa lahat mula sa kaitaasan?

Avagy nem az istentelent illeti-é romlás, és nem a gonosztevőt-é veszedelem?

Hindi ba kasakunaan sa liko, at kasawiang palad sa mga manggagawa ng kasamaan?

Avagy nem láthatta-é utaimat, és nem számlálhatta-é meg lépéseimet?

Hindi ba niya nakikita ang aking mga lakad, at binibilang ang lahat ng aking mga hakbang?

Ha én csalárdsággal jártam, vagy az én lábam álnokságra sietett:

Kung ako'y lumakad na walang kabuluhan, at ang aking paa ay nagmadali sa pagdaraya;

Az ő igazságának mérlegével mérjen meg engem, és megismeri Isten az én ártatlanságomat!

(Timbangin ako sa matuwid na timbangan, upang mabatid ng Dios ang aking pagtatapat;)

Ha az én lépésem letért az útról és az én lelkem követte szemeimet, vagy kezeimhez szenny tapadt:

Kung ang aking hakbang ay lumiko sa daan, at ang aking puso ay lumakad ayon sa aking mga mata, at kung ang anomang dungis ay kumapit sa aking mga kamay:

Hadd vessek én és más egye meg, és tépjék ki az én maradékaimat gyökerestől!

Kung gayo'y papaghasikin mo ako, at bayaang kanin ng iba; Oo, bunutin ang bunga ng aking bukid.

Ha az én szívem asszony után bomlott, és leselkedtem az én felebarátomnak ajtaján:

Kung ang aking puso ay napadaya sa babae, at ako'y bumakay sa pintuan ng aking kapuwa:

Az én feleségem másnak őröljön, és mások hajoljanak rája.

Kung magkagayo'y iba ang ipaggiling ng aking asawa, at iba ang yumuko sa kaniya.

Mert gyalázatosság volna ez, és birák elé tartozó bűn.

Sapagka't iya'y isang mabigat na sala; Oo, isang kasamaan na parurusahan ng mga hukom:

Mert tűz volna ez, a mely pokolig emésztene, és minden jövedelmemet tövestől kiirtaná.

Sapagka't isang apoy na namumugnaw hanggang sa pagkapahamak, at bubunutin ang lahat ng aking bunga.

Ha megvetettem volna igazát az én szolgámnak és szolgálómnak, mikor pert kezdtek ellenem:

Kung hinamak ko ang katuwiran ng aking aliping lalake o aliping babae, nang sila'y makipagtalo sa akin:

Mi tevő lennék, ha felkelne az Isten, és ha meglátogatna: mit felelnék néki?

Ano nga ang aking gagawin pagka bumabangon ang Dios? At pagka kaniyang dinadalaw, anong isasagot ko sa kaniya?

Nem az teremtette-é őt is, a ki engem teremtett anyám méhében; nem egyugyanaz formált-é bennünket anyánk ölében?

Hindi ba siyang lumalang sa akin sa bahay-bata ang lumalang sa kaniya; at hindi ba iisa ang humugis sa atin sa bahay-bata?

Ha a szegények kivánságát megtagadtam, és az özvegy szemeit epedni engedtem;

Kung pinagkaitan ko ang dukha sa kanilang nasa, o pinangalumata ko ang mga mata ng babaing bao:

És ha falatomat egymagam ettem meg, és az árva abból nem evett;

O kumain akong magisa ng aking subo, at ang ulila ay hindi kumain niyaon;

Hiszen ifjúságom óta, mint atyánál nevekedett nálam, és anyámnak méhétől kezdve vezettem őt!

(Hindi, mula sa aking kabataan ay lumaki siyang kasama ko, na gaya ng may isang ama, at aking pinatnubayan siya mula sa bahay-bata ng aking ina;)

Ha láttam a ruhátlant veszni indulni, és takaró nélkül a szegényt;

Kung ako'y nakakita ng sinomang nangangailangan ng kasuutan, o ng mapagkailangan ng walang kumot;

Hogyha nem áldottak engem az ő ágyékai, és az én juhaim gyapjából fel nem melegedett;

Kung hindi ako pinagpala ng kaniyang mga balakang, at kung siya'y hindi nainitan ng balahibo ng aking mga tupa:

Ha az árva ellen kezemet felemeltem, mert láttam a kapuban az én segítségemet;

Kung binuhat ko ang aking kamay laban sa ulila, sapagka't nakita ko ang tulong sa akin sa pintuang-bayan:

A lapoczkájáról essék ki a vállam, és a forgócsontról szakadjon le karom!

Kung nagkagayo'y malaglag ang aking balikat sa abot-agawin, at ang aking kamay ay mabali sa buto.

Hiszen *úgy* rettegtem Isten csapásától, és fensége előtt tehetetlen valék!

Sapagka't ang kasakunaang mula sa Dios ay kakilabutan sa akin, at dahil sa kaniyang karilagan ay wala akong magawa.

Ha reménységemet aranyba vetettem, és azt mondtam az olvasztott aranynak: Én bizodalmam!

Kung aking pinapaging ginto ang aking pagasa, at sinabi ko sa dalisay na ginto, ikaw ay aking tiwala;

Ha örültem azon, hogy nagy a gazdagságom, és hogy sokat szerzett az én kezem;

Kung ako'y nagalak sapagka't ang aking kayamanan ay malaki, at sapagka't ang aking kamay ay nagtamo ng marami;

Ha néztem a napot, mikor fényesen ragyogott, és a holdat, mikor méltósággal haladt,

Kung ako'y tumingin sa araw pagka sumisikat, o sa buwan na lumalakad sa kakinangan;

És az én szívem titkon elcsábult, és szájammal megcsókoltam a kezemet:

At ang aking puso ay napadayang lihim, at hinagkan ng aking bibig ang aking kamay:

Ez is biró elé tartozó bűn volna, mert ámítottam volna az Istent oda fent!

Ito may isang kasamaang marapat parusahan ng mga hukom: sapagka't itinakuwil ko ang Dios na nasa itaas.

Ha örvendeztem az engem gyűlölőnek nyomorúságán, és ugráltam örömömben, hogy azt baj érte;

Kung ako'y nagalak sa kasakunaan niyaong nagtatanim ng loob sa akin, o nagmataas ako ng datnan siya ng kasamaan;

(De nem engedtem, hogy szájam vétkezzék azzal, hogy átkot kérjek az ő lelkére!)

(Oo, hindi ko tiniis ang aking bibig sa kasalanan sa paghingi ng kaniyang buhay na may sumpa;)

Ha nem mondták az én sátorom cselédei: Van-é, a ki az ő húsával jól nem lakott?

Kung ang mga tao sa aking tolda ay hindi nagsabi, sinong makakasumpong ng isa na hindi nabusog sa kaniyang pagkain?

(A jövevény nem hált az utczán, ajtóimat az utas előtt megnyitám.)

Ang taga ibang lupa ay hindi tumigil sa lansangan; kundi aking ibinukas ang aking mga pinto sa manglalakbay,

Ha emberi módon eltitkoltam vétkemet, keblembe rejtve bűnömet:

Kung aking tinakpan na gaya ni Adan ang aking mga pagsalangsang, sa pagkukubli ng aking kasamaan sa aking sinapupunan;

Bizony akkor tarthatnék a nagy tömegtől, rettegnem kellene nemzetségek megvetésétől; elnémulnék *és* az ajtón sem lépnék ki!

Sapagka't aking kinatakutan ang lubhang karamihan, at pinangilabot ako ng paghamak ng mga angkan. Na anopa't ako'y tumahimik, at hindi lumabas sa pintuan?

Oh, bárcsak volna valaki, a ki meghallgatna engem! Ímé, ez a végszóm: a Mindenható feleljen meg nékem; és írjon könyvet ellenem az én vádlóm.

O mano nawang may duminig sa akin! (Narito ang aking tala, sagutin ako ng Makapangyarihan sa lahat;) At mano nawang magkaroon ako ng sumbong na isinulat ng aking kaaway!

Bizony én azt a vállamon hordanám, és korona gyanánt a fejemre tenném!

Tunay na aking papasanin ito sa aking balikat; aking itatali sa akin na gaya ng isang putong.

Lépteimnek számát megmondanám néki, mint egy fejedelem, úgy járulnék hozzá!

Aking ipahahayag sa kaniya ang bilang ng aking mga hakbang, gaya ng isang pangulo na lalapitan ko siya.

Ha földem ellenem kiáltott és annak barázdái együtt siránkoztak;

Kung ang aking lupa ay humiyaw laban sa akin, at ang mga bungkal niyaon ay umiyak na magkakasama;

Ha annak termését fizetés nélkül ettem, vagy gazdájának lelkét kioltottam:

Kung kumain ako ng bunga niyaon na walang bayad, o ipinahamak ko ang buhay ng mga may-ari niyaon:

Búza helyett tövis teremjen és árpa helyett konkoly! Itt végződnek a Jób beszédei.

Tubuan ng dawag sa halip ng trigo, at ng mga masamang damo sa halip ng cebada. Ang mga salita ni Job ay natapos.