Psalms 2

2:1

Miért dühösködnek a pogányok, és gondolnak hiábavalóságot a népek?

Przeczże się poganie buntują, a narody przemyślają próżne rzeczy?

2:2

A föld királyai felkerekednek és a fejedelmek együtt tanácskoznak az Úr ellen és az ő felkentje ellen:

Schodzą się królowie ziemscy, a książęta radzą społem przeciwko Panu, i przeciw pomazańcowi jego, mówiąc:

2:3

Szaggassuk le az ő bilincseiket, és dobjuk le magunkról köteleiket!

Potargajmy związki ich, a odrzućmy od siebie powrozy ich.

2:4

Az egekben lakozó neveti, az Úr megcsúfolja őket.

Ale ten, który mieszka w niebie, śmieje się; Pan szydzi z nich.

2:5

Majd szól nékik haragjában, és megrettenti őket gerjedelmében:

Tedy będzie mówił do nich w popędliwości swojej, a w gniewie swoim przestraszy ich,

2:6

Én kentem ám fel az én királyomat a Sionon, az én szent hegyemen!

Mówiąc: Jamci postanowił króla mojego nad Syonem, górą świętą moją.

2:7

Törvényül hirdetem: Az Úr mondá nékem: Én fiam vagy te; én ma nemzettelek téged.

Opowiem ten dekret: Pan rzekł do mnie: Syn mój jesteś ty, Jam ciebie dziś spłodził.

2:8

Kérjed tőlem és odaadom néked a pogányokat örökségül, és birtokodul a föld határait.

Żądaj odemnie, a dam ci narody dziedzictwo twoje; a osiadłość twoję, granice ziemi.

2:9

Összetöröd őket vasvesszővel: széjjelzúzod őket, mint cserépedényt.

Potrzesz ich laską żelazną, a jako naczynie zduńskie pokruszysz ich.

2:10

Azért, királyok, legyetek eszesek, és okuljatok földnek bírái!

Terazże tedy zrozumiejcie, królowie, nauczcie się sędziowie ziemi!

2:11

Szolgáljátok az Urat félelemmel, és örüljetek reszketéssel.

Służcie Panu w bojaźni, a rozradujcie się ze drżeniem.

2:12

Csókoljátok a Fiút, hogy meg ne haragudjék és el ne veszszetek az úton, mert hamar felgerjed az ő haragja. Boldogok mindazok, a kik ő benne bíznak!

Pocałujcie syna, by się snać nie rozgniewał, i zginęlibyście w drodze, gdyby się najmniej zapaliła popędliwość jego. Błogosławieni wszyscy, którzy w nim ufają.