Psalms 108

Ének. Dávid zsoltára.

Pieśń psalmu samego Dawida.

Kész az én szívem, oh Isten, hadd énekeljek és zengedezzek; az én dicsőségem is *kész.*

Gotowe jest serce moje, Boże! śpiewać i wysławiać cię będę, także i chwała moja.

Serkenj fel te lant és hárfa, hadd keltsem fel a hajnalt!

Ocućże się lutnio i harfo! gdy na świtaniu powstaję.

Hálát adok néked a népek között Uram, és zengedezek néked a nemzetek között!

Wysławiać cię będę między ludźmi, Panie! a będęć śpiewał między narodami.

Mert nagy, egek felett való a te kegyelmed, és a felhőkig ér a te hűséges voltod!

Albowiem większe jest nad niebiosa miłosierdzie twoje, i aż pod obłoki prawda twoja.

Magasztaltassál fel, oh Isten, az egek felett, és dicsőséged legyen az egész földön!

Wywyszże się nad niebiosa, o Boże! a nad wszystkę ziemię chwała twoja.

Hogy megszabaduljanak a te szeretteid, segíts a te jobb kezeddel és hallgass meg engem!

Niech będą wybawieni umiłowami twoi; zachowajże ich prawicą swoją, a wysłuchaj mię.

Az ő szentélyében szólott az Isten: Örvendezek, hogy eloszthatom Sikhemet, és felmérhetem Sukkothnak völgyét.

Bóg mówił przez świętobliwość swoję; dlatego się weselić będę, że rozdzielę Sychem, a dolinę Sukkot rozmierzę.

Enyém Gileád, enyém Manassé; Efraim az én fejemnek védelme, Júda az én törvényrendelőm.

Mojeć jest Galaad, mój i Manases, a Efraim mocą głowy mojej, Juda zakonodawca mój.

Moáb az én mosdómedenczém, Edomra az én saruimat vetem, Filistea felett kaczagok.

Moab jest miednicą do umywania mego, na Edoma porzucę obuwie moje: przeciwko Filistynom trąbić będę.

Kicsoda visz el engem a kerített városba? kicsoda vezérel engem Edomig?

Któż mię zaprowadzi do miasta obronnego? Któż mię przywiedzie aż do ziemi edomskiej?

Nem te vagy-é, oh Isten, a ki megvetettél minket, hogy ki ne menj, oh Isten, a mi seregeinkkel?

Izali nie ty, o Boże! któryś nas był odrzucił, a nie wychodziłeś, o Boże! z wojskami naszemi?

Adj szabadulást nékünk az ellenségtől, mert hiábavaló az emberi segítség! * (Psalms 108:14) Istennel hatalmasan cselekszünk, és ő megtapodja ellenségeinket. *

Dajże nam pomoc z ucisku; albowiem omylna jest pomoc ludzka. W Bogu sobie mężnie poczynać będziemy, a on podepcze nieprzyjaciół naszych.