Lamentations 5

5:1

Emlékezzél meg Uram, mi esett meg rajtunk; tekintsd meg és lásd meg gyalázatunkat!

Wspomnij, Panie! na to, co się nam przydało; wejrzyj a obacz pohańbienie nasze.

5:2

A mi örökségünk idegenekre szállt; házaink a jövevényekéi.

Dziedzictwo nasze obrócone jest do obcych, a domy nasze do cudzoziemców.

5:3

Apátlan árvák lettünk; anyáink, mint az özvegyek.

Sierotamiśmy a bez ojca; matki nasze są jako wdowy.

5:4

Vizünket pénzért iszszuk, tűzifánkat áron kapjuk.

Wody nasze za pieniądze pijemy, drwa nasze za pieniądze kupujemy.

5:5

Nyakunknál fogva hajtatunk; elfáradtunk, nincsen nyugtunk.

Na szyi swej prześladowanie cierpiemy, pracujemy, a nie dadzą nam odpocząć.

5:6

Égyiptomnak adtunk kezet, az assziroknak, hogy jóllakjunk kenyérrel.

Egipczykom podajemy rękę i Assyryjczykom, żebyśmy się nasycili chleba.

5:7

Apáink vétkeztek; nincsenek; mi hordozzuk vétkeiket.

Ojcowie nasi zgrzeszyli, niemasz ich, a my nieprawość ich ponosimy.

5:8

Szolgák uralkodnak rajtunk; nincs a ki megszabadítson kezökből.

Niewolnicy panują nad nami, niemasz, ktoby nas wybawił z ręki ich.

5:9

Életünk veszélyeztetésével szerezzük kenyerünket a pusztában levő fegyver miatt.

Z odwagą duszy naszej szukamy chleba swego dla strachu miecza i na puszczy.

5:10

Bőrünk, mint a kemencze, megfeketedett az éhség lázától.

Skóra nasza jako piec zczerniała od srogości głodu.

5:11

Az asszonyokat meggyalázták Sionban, a szűzeket Júda városaiban.

Niewiasty w Syonie pogwałcono; i panny w miastach Judzkich.

5:12

A fejedelmeket kezökkel akasztották fel; a vének orczáit nem becsülik.

Książęta ręką ich powieszeni są, a osoby starszych nie mają w uczciwości.

5:13

Az ifjak a kézi malmot hordozzák, és a gyermekek a fahordásban botlanak el.

Młodzięców do żarn biorą, a młodzieniaszkowie po drwami padają.

5:14

A vének eltüntek a kapuból, *megszüntek* az ifjak énekelni.

Starcy w bramach więcej nie siadają, a młodzieńcy przestali pieśni swoje.

5:15

Oda van a mi szívünk öröme, gyászra fordult a mi körtánczunk.

Ustało wesele serca naszego, pląsanie nasze w kwilenie się obróciło.

5:16

Elesett a mi fejünknek koronája, jaj most nékünk mert vétkeztünk!

Spadła korona z głowy naszej; biada nam, żeśmy zgrzeszyli!

5:17

Ezért lett beteg a mi szívünk, ezekért homályosodtak meg a mi szemeink;

Dlategoż mdłe jest serce nasze, dlatego zaćmione są oczy nasze;

5:18

A Sion hegyéért, hogy elpusztult; rókák futkosnak azon!

Dla góry Syońskiej, że jest spustoszona, liszki chodzą po niej.

5:19

Te Uram örökké megmaradsz; a te királyi széked nemzedékről nemzedékre!

Ty, Panie! trwasz na wieki, a stolica twoja od narodu do narodu.

5:20

Miért feledkezel el örökre mi rólunk? *miért* hagysz el minket hosszú időre?

Przeczże nas na wieki zapominasz, a opuszczasz nas przez tak długi czas?

5:21

Téríts vissza Uram magadhoz és visszatérünk; újítsd meg a mi napjainkat, mint régen.

Nawróć nas do siebie, o Panie! a nawróceni będziemy; odnów dni nasze, jako z dawna były.

5:22

Mert bizony-bizony megvetettél minket; megharagudtál ránk felettébb!

Bo izali nas cale odrzucisz, a gniewać się będziesz na nas tak bardzo?