Job 7

Nem rabszolga élete van-é az embernek a földön, és az ő napjai nem olyanok-é, mint a béresnek napjai?

Izali czas nie jest zamierzony człowiekowi na ziemi? a jako dni najemnicze nie są dni jego?

A mint a szolga kívánja az árnyékot, és a mint a béres reményli az ő bérét:

Jako sługa pragnie cienia, a jako najemnik czeka końca pracy swojej:

Úgy részesültem én keserves hónapokban, és nyomorúságnak éjszakái jutottak számomra.

Takiem ja prawem dziedzicznem wziął miesiące próżne, a nocy boleśne są mi naznaczone.

Ha lefekszem, azt mondom: mikor kelek föl? de hosszú az estve, és betelek a hánykolódással *reggeli* szürkületig.

Układęli się, tedy mówię: Kiedyż wstanę? a rychło pominie noc? i pełen bywam myślenia aż do świtania.

Testem férgekkel van fedve és a pornak piszokjával; bőröm összehúzódik és meggennyed.

Obleczone jest ciało moje w robaki i w plugastwo z prochu; skóra moja popadała się, i rozsiadła się.

Napjaim gyorsabbak voltak a vetélőnél, és most reménység nélkül tünnek el.

Dni moje prędsze są, niż czółnek tkacki, i strawione są bez nadziei.

Emlékezzél meg, hogy az én életem csak egy lehellet, és az én szemem nem lát többé jót.

Wspomnij, o Panie! iż wiatrem jest żywot mój, nie wróci się oko moje, aby widziało dobre rzeczy.

Nem lát engem szem, a mely rám néz; te rám *veted* szemed, de már nem vagyok!

Ani mię ogląda oko, które mię widywało; oczy twoje obrócone będą na mię, a mnie nie będzie.

A felhő eltünik és elmegy, így a ki leszáll a *sír*ba, nem jő fel *többé.*

Jako niszczeje obłok i przemija, tak zstępujący do grobu nie wynijdzie;

Nem tér vissza többé az ő hajlékába, és az ő helye nem ismeri őt többé.

Nie wróci się więcej do domu swego, ani go więcej pozna miejsce jego.

Én sem tartóztatom hát meg az én számat; szólok az én lelkemnek fájdalmában, és panaszkodom az én szívemnek keserűségében.

Przetoż ja nie mogę zawściągnąć ust moich; mówić będę w utrapieniu ducha mego, będę rozmawiał w gorzkości duszy mojej.

Tenger vagyok-é én, avagy czethal, hogy őrt állítasz ellenem?

Izażem ja jest morze, albo wieloryb, zasię mię osadził strażą?

Mikor azt gondolom, megvigasztal engem az én nyoszolyám, megkönnyebbíti panaszolkodásomat az én ágyasházam:

Gdym rzekł: Pocieszy mię łoże moje, i ulży mi narzekania mego pościel moja:

Akkor álmokkal rettentesz meg engem és látásokkal háborítasz meg engem;

Tedy mię straszysz przez sny, i przez widzenia trwożysz mną.

Úgy, hogy inkább választja lelkem a megfojtatást, inkább a halált, mint csontjaimat.

A przetoż obrała sobie powieszenie dusz moja, a śmierć raczej, niż zostać w kościach.

Utálom! Nem akarok örökké élni. Távozzál el tőlem, mert nyomorúság az én életem.

Sprzykrzyłem sobie żywot, nie wiecznie będę żyw. Zaniechajże mię, bo marnością są dni moje.

Micsoda az ember, hogy őt ily nagyra becsülöd, és hogy figyelmedet fordítod reá?

Cóż jest człowiek, że go tak wielce ważysz? a że przykładasz ku niemu serce twoje?

Meglátogatod őt minden reggel, és minden szempillantásban próbálod őt.

A że go nawiedzasz na każdy zaranek? i na każdą chwilę doświadczasz go?

Míglen nem fordítod el tőlem szemedet, nem távozol csak addig is tőlem, a míg nyálamat lenyelem?

Pokądże się nie odwrócisz odemnie? a nie zaniechasz mię, ażbym przełknął ślinę moję?

Vétkeztem! Mit cselekedjem én néked, oh embereknek őrizője? Mért tettél ki czéltáblául magadnak? Mért legyek magamnak is terhére.

Zgrzeszyłem, cóż mam czynić? o stróżu ludzki! czemuś mię sobie za cel położył, abym był sam sobie ciężarem?

És mért nem bocsátod meg vétkemet és nem törlöd el az én bűnömet? Hiszen immár a porban fekszem, és ha keresel engem, nem leszek.

Przecz nie odejmiesz przestępstwa mego, i nie przepuścisz nieprawości mojej? Bo się teraz w prochu położę, a choćbyś mię szukał rano, nie będzie mię.