Job 29

Jób pedig folytatá az ő beszédét, és monda:

Jeszcze dalej Ijob prowadził rzecz swoję, i rzekł:

Oh, vajha olyan volnék, mint a hajdani hónapokban, a mikor Isten őrzött engem!

Któż mi to da, abym był jako za miesięcy dawnych, za dni onych, których mię Bóg strzegł;

Mikor az ő szövétneke fénylett fejem fölött, *s* világánál jártam a setétet;

Gdy pochodnia jego świeciła nad głową moją, a przy świetle jego przechodziłem ciemności;

A mint java-korom napjaiban valék, a mikor Isten gondossága borult sátoromra!

Jakom był za dni młodości mojej, gdy była przytomność Boża nad przybytkiem moim;

Mikor még a Mindenható velem volt, *és* körültem voltak gyermekeim;

Gdy jeszcze Wszechmocny był ze mną, a około mnie dziatki moje;

Mikor lábaimat *édes* tejben mostam, és mellettem a szikla olajpatakokat ontott;

Gdy ścieszki moje opływały masłem, a opoka wylewała mi źródła oliwy;

Mikor a kapuhoz mentem, fel a városon; a köztéren székemet fölállítám:

Gdym wychodził do bramy przez miasto, a na ulicy kazałem sobie gotować stolicę moję.

Ha megláttak az ifjak, félrevonultak, az öregek is fölkeltek *és *állottak.

Widząc mię młodzi ukrywali się, a starcy powstawszy stali.

A fejedelmek abbahagyták a beszédet, és tenyeröket szájukra tették.

Przełożeni przestawali mówić, a ręką zatykali usta swoje.

A főemberek szava elnémult, és nyelvök az ínyökhöz ragadt.

Głos książąt ucichał, a język ich do podniebienia ich przylegał.

Mert a mely fül hallott, boldognak mondott engem, és a mely szem látott, bizonyságot tett én felőlem.

Bo ucho słuchające błogosławiło mię, a oko widzące dawało o mnie świadectwo,

Mert megmentém a kiáltozó szegényt, és az árvát, a kinek nem volt segítsége.

Żem wybawiał ubogiego wołającego, i sierotkę, i tego, który nie miał pomocnika.

A veszni indultnak áldása szállt reám, az özvegynek szívét megörvendeztetém.

Błogosławieństwo ginącego przychodziło na mię, a serce wdowy rozweselałem.

Az igazságot magamra öltém és az is magára ölte engem; palást és süveg gyanánt volt az én ítéletem.

W sprawiedliwość obłoczyłem się, a ona zdobiła mię; sąd mój był jako płaszcz i korona.

A vaknak én szeme valék, és a sántának lába.

Byłem okiem ślepemu, a nogą chromemu.

A szűkölködőknek én atyjok valék, az ismeretlennek ügyét is jól meghányám-vetém.

Byłem ojcem ubogich, a sprawy, którejm nie wiedział, wywiadywałem się.

Az álnoknak zápfogait kitördösém, és fogai közül a prédát kiütém vala.

I kruszyłem szczęki złośnika, a z zębów jego wydzierałem łup.

Azt gondoltam azért: fészkemmel veszek el, és mint a homok, megsokasodnak napjaim.

Przetożem rzekł: W gniaździe swojem umrę, a jako piasek rozmnożę dni moje.

Gyökerem a víznek nyitva lesz, és ágamon hál meg a harmat.

Korzeń mój rozłoży się przy wodach, a rosa trwać będzie przez noc na gałązkach moich.

Dicsőségem megújul velem, és kézívem erősebbé lesz kezemben.

Chwała moja odmłodzi się przy mnie, a łuk mój w ręce mojej odnowi się.

Hallgattak és figyeltek reám, és elnémultak az én tanácsomra.

Słuchano mię, i oczekiwano na mię, a milczano na radę moję.

Az én szavaim után nem szóltak többet, *s harmatként* hullt rájok beszédem.

Po słowie mojem nie powtarzano, tak na nich kropiła mowa moja.

Mint az esőre, úgy vártak rám, és szájukat tátották, mint tavaszi záporra.

Bo mię oczekiwali jako deszczu, a usta swe otwierali jako na deszcz późny.

Ha rájok mosolyogtam, nem bizakodtak el, és arczom derüjét nem sötétíték be.

Jeźlim żartował z nimi, nie wierzyli, a powagi twarzy mojej nie odrzucali.

*Örömest* választottam útjokat, mint főember ültem *ott;* úgy laktam *ott,* mint király a hadseregben, mint a ki bánkódókat vigasztal.

Jeźlim kiedy do nich przyszedł, siadałem na przedniejszem miejscu, i mieszkałem jako król w wojsku, a jako ten, który smutnych cieszy.