Psalms 77

Az éneklőmesternek, Jedutunnak; Aszáfé, zsoltár.

با صدای بلند نزد خدا زاری می‌کنم. در پیشگاه خدا فریاد می‌کنم تا او مرا بشنود.

Szavamat Istenhez *emelem* és kiáltok; szavamat Istenhez *emelem,* hogy figyelmezzen reám.

به هنگام سختی، به درگاه خداوند دعا می‌کنم و تمام شب دستهای خود را به سوی او بلند می‌کنم، امّا تسلّی نمی‌یابم.

Nyomorúságom idején az Urat keresem; kezem feltartom éjjel szünetlenül; lelkem nem akar vigasztalást bevenni.

خدا را یاد می‌کنم و آه می‌کشم. زمانی که به فکر فرو می‌روم، مأیوس می‌شوم.

Istenről emlékezem és sóhajtok; róla gondolkodom, de elepedt az én lelkem. Szela.

خواب را از من گرفته‌ای، آن‌قدر پریشانم که نمی‌توانم حرف بزنم.

Szemeimet ébren tartod; hánykolódom, de nem szólhatok.

به روزگار گذشته فکر می‌کنم و سالهای پیش را به یاد می‌آورم.

Elmélkedem a régi napokról, a hajdankor éveiről.

تمام شب با خود فکر می‌کنم و می‌اندیشم و از خود می‌پرسم:

Megemlékezem éjjel az én énekeimről; szívemben elgondolkodom és azt kutatja lelkem:

«آیا خداوند ما را برای همیشه ترک خواهد کرد؟ آیا هرگز از ما راضی نخواهد شد؟

Avagy mindörökké elvet-é az Úr? és nem lesz-é többé jóakaró?

آیا دیگر ما را دوست ندارد؟ آیا پیمان او با ما باطل شده است؟

Avagy végképen elfogyott-é az ő kegyelme? vagy megszűnik-é igérete nemzedékről nemzedékre?

آیا خدا رحمت خود را فراموش کرده و خشم او، جای شفقت او را گرفته است؟»

Avagy elfelejtkezett-é könyörülni Isten? avagy elzárta-é haragjában az ő irgalmát? Szela.

پس گفتم: «درد من این است که رفتار خدا با من عوض شده است.»

És mondám: Ez az én betegségem, hogy a Fölségesnek jobbja megváltozott.

من کارهای خداوند را به‌خاطر خواهم آورد و معجزات او را که در گذشته نشان داد، به یاد می‌آورم.

Megemlékezem az Úrnak cselekedeteiről, sőt megemlékezem hajdani csodáidról;

دربارهٔ تمام کارهای تو تفکّر خواهم نمود و دربارهٔ کارهای حیرت‌انگیز تو خواهم اندیشید.

És elmélkedem minden cselekedetedről, és tetteidről gondolkozom.

خدایا، همهٔ کارهای تو مقدّسند. خدایی به بزرگی تو وجود ندارد.

Oh Isten, a te utad szentséges; kicsoda olyan nagy Isten, mint az Isten?

تو خدایی هستی که معجزه می‌کنی. تو قدرت خود را به همهٔ اقوام جهان نشان دادی.

Te vagy az Isten, a ki csodát mívelsz; megmutattad a népek között a te hatalmadat.

تو با قدرت خود، قوم خود، یعنی فرزندان یعقوب و یوسف را آزاد نمودی.

Megváltottad népedet karoddal a Jákób és a József fiait. Szela.

ای خدا، وقتی آبها تو را دیدند، ترسیدند و اعماق دریا به لرزه درآمد.

Láttak téged a vizek, oh Isten, láttak téged a vizek és megfélemlének; a mélységek is megrázkódának.

ابرها باریدند، رعد در آسمان غرید، برق در همه‌جا درخشید.

A felhők vizet ömlesztének; megzendülének a fellegek, és a te nyílaid széllyel futkostanak.

صدای رعد تو در گِردباد بود و نور برق، جهان را روشن ساخت و زمین را به لرزه درآورد.

Mennydörgésed zúgott a forgószélben; villámlásaid megvilágosították a mindenséget; megrázkódott és megindult a föld.

از دریا عبور نمودی و از عمق دریا گذشتی ولی اثری از جای پایت دیده نشد.

Utad a tengeren volt és ösvényed a nagy vizeken; és nyomaid nem látszottak meg. * (Psalms 77:21) Vezetted mint nyájat, a te népedet, Mózesnek és Áronnak kezével. *

قوم خود را به وسیلهٔ موسی و هارون، مانند یک شبان رهبری نمودی.