Lamentations 5

Emlékezzél meg Uram, mi esett meg rajtunk; tekintsd meg és lásd meg gyalázatunkat!

خداوندا، به یادآور که چه بلایی بر سر ما آمده است: ببین که چگونه خوار و رسوا شده‌ایم!

A mi örökségünk idegenekre szállt; házaink a jövevényekéi.

سرزمین موروثی ما به دست بیگانگان افتاده است و در خانه‌های ما مردم بیگانه زندگی می‌کنند.

Apátlan árvák lettünk; anyáink, mint az özvegyek.

ما یتیم شده‌ایم. پدران ما به دست دشمن کشته شده و مادران ما بیوه شده‌اند.

Vizünket pénzért iszszuk, tűzifánkat áron kapjuk.

آبی را که می‌خوریم و هیزمی را که برای آتش به کار می‌بریم، باید بخریم.

Nyakunknál fogva hajtatunk; elfáradtunk, nincsen nyugtunk.

باری سخت و دشوار بر دوش خود می‌کشیم. خسته و ناتوان شده‌ایم و راحتی نداریم.

Égyiptomnak adtunk kezet, az assziroknak, hogy jóllakjunk kenyérrel.

پیش مردم مصر و آشور دست دراز کردیم تا لقمه نانی به ما بدهند و زنده بمانیم.

Apáink vétkeztek; nincsenek; mi hordozzuk vétkeiket.

نیاکان ما گناه کردند امّا آنها از بین رفتند و اینک ما تاوان گناه آنها را پس می‌دهیم.

Szolgák uralkodnak rajtunk; nincs a ki megszabadítson kezökből.

غلامان بر ما حکومت می‌کنند و کسی نیست که ما را از قدرت آنها نجات بدهد.

Életünk veszélyeztetésével szerezzük kenyerünket a pusztában levő fegyver miatt.

یک لقمه نان را در بیابان با خطر جان به دست می‌آوریم.

Bőrünk, mint a kemencze, megfeketedett az éhség lázától.

از شدّت گرسنگی در تب می‌سوزیم و پوست بدن ما همچون تنورِ داغ است.

Az asszonyokat meggyalázták Sionban, a szűzeket Júda városaiban.

همسران ما در کوه صهیون مورد تجاوز قرار گرفتند و دختران ما در تمام روستاهای یهودیه مجبور شدند خود را تسلیم کنند.

A fejedelmeket kezökkel akasztották fel; a vének orczáit nem becsülik.

رهبران ما را به دار آویخته‌اند و به ریش‌سفیدان ما بی‌احترامی شده است.

Az ifjak a kézi malmot hordozzák, és a gyermekek a fahordásban botlanak el.

از جوانان ما در آسیاب کار می‌کشند و اطفال ما در زیر بارِ گران هیزم، از پا می‌افتند.

A vének eltüntek a kapuból, *megszüntek* az ifjak énekelni.

پیر مردان ما دیگر در کنار دروازهٔ شهر دیده نمی‌شوند و جوانان ما دیگر آواز نمی‌خوانند.

Oda van a mi szívünk öröme, gyászra fordult a mi körtánczunk.

خوشی و سرور از دلهای ما رخت بربسته و رقص و پایکوبی ما به ماتم تبدیل شده است.

Elesett a mi fejünknek koronája, jaj most nékünk mert vétkeztünk!

وای بر ما که گناه کردیم و تاج جلال و افتخار را از دست دادیم.

Ezért lett beteg a mi szívünk, ezekért homályosodtak meg a mi szemeink;

دلهای ما بی‌تاب و چشمان ما تار گشته‌اند،

A Sion hegyéért, hogy elpusztult; rókák futkosnak azon!

زیرا کوه صهیون، ویران و محل گشت و گذار شغالان شده است.

Te Uram örökké megmaradsz; a te királyi széked nemzedékről nemzedékre!

خداوندا، تو فرمانروای ابدی جهان هستی و تاج و تخت تو بی‌زوال است.

Miért feledkezel el örökre mi rólunk? *miért* hagysz el minket hosszú időre?

چرا ما را برای همیشه از یاد بردی؟ چرا ما را برای مدّتی طولانی ترک کردی؟

Téríts vissza Uram magadhoz és visszatérünk; újítsd meg a mi napjainkat, mint régen.

ای خداوند، ما را دوباره به سوی خود بازگردان و جلال پیشین ما را بازگردان.

Mert bizony-bizony megvetettél minket; megharagudtál ránk felettébb!

آیا ما را بکلّی ترک کرده و از ما بی‌نهایت خشمگین هستی؟