Job 3

Ezután megnyitá Jób az ő száját, és megátkozá az ő napját.

بالاخره ایّوب لب به سخن گشود و روزی را که متولّد شده بود نفرین کرد: ایّوب

És szóla Jób, és monda:

لعنت بر آن روزی که به دنیا آمدم و شبی که نطفه‌ام در رحم مادرم بسته شد.

Veszszen el az a nap, a melyen születtem, és az az éjszaka, a melyen azt mondták: fiú fogantatott.

لعنت بر آن روزی که به دنیا آمدم و شبی که نطفه‌ام در رحم مادرم بسته شد.

Az a nap legyen sötétség, ne törődjék azzal az Isten onnét felül, és világosság ne fényljék azon.

آن روز تاریک شود، خدا آن را به یاد نیاورد و نور در آن ندرخشد.

Tartsa azt fogva sötétség és a halál árnyéka; *a* felhő lakozzék rajta, nappali borulatok tegyék rettenetessé.

در ظلمت و تاریکی ابدی فرو رود؛ ابر تیره بر آن سایه افکند و کسوف آن را بپوشاند.

Az az éjszaka! Sűrű sötétség fogja be azt; ne soroztassék az az esztendőnek napjaihoz, ne számláltassék a hónapokhoz.

آن شب را تاریکی غلیظ فرا گیرد، در خوشی با روزهای سال شریک نشود، و جزء شبهای ماه به حساب نیاید.

Az az éjszaka! Legyen az magtalan, ne legyen örvendezés azon.

آن شب، شبی خاموش باشد و صدای خوشی در آن شنیده نشود.

Átkozzák meg azt, a kik a nappalt átkozzák, a kik bátrak felingerelni a leviathánt.

آنهایی که می‌توانند هیولای دریایی را رام سازند، آن شب را نفرین کنند.

Sötétüljenek el az ő estvéjének csillagai; várja a világosságot, de az ne legyen, és ne lássa a hajnalnak pirját!

در آن شب ستاره‌ای ندرخشد و به امید روشنایی باشد، امّا سپیدهٔ صبح را نبیند،

Mert nem zárta be az én anyám méhének ajtait, és nem rejtette el szemeim elől a nyomorúságot.

زیرا رحم مادرم را نبست و مرا به این بلاها دچار کرد.

Mért is nem haltam meg fogantatásomkor; mért is ki nem multam, mihelyt megszülettem?

چرا در وقت تولّدم نمردم و چرا زمانی که از رحم مادر به دنیا آمدم، جان ندادم؟

Mért vettek fel engem térdre, és mért az emlőkre, hogy szopjam?!

چرا مادرم مرا بر زانوان خود گذاشت و پستان به دهنم نهاد؟

Mert most feküdném és nyugodnám, aludnám és akkor nyugton pihenhetnék -

اگر در آن وقت می‌مردم، اکنون آرام و آسوده با پادشاهان و رهبران جهان که قصرهای خرابه را دوباره آباد نمودند، و خانه‌های خود را با طلا و نقره پُر کردند، خوابیده بودم.

Királyokkal és az ország tanácsosaival, a kik magoknak kőhalmokat építenek.

اگر در آن وقت می‌مردم، اکنون آرام و آسوده با پادشاهان و رهبران جهان که قصرهای خرابه را دوباره آباد نمودند، و خانه‌های خود را با طلا و نقره پُر کردند، خوابیده بودم.

Vagy fejedelmekkel, a kiknek aranyuk van, a kik ezüsttel töltik meg házaikat.

اگر در آن وقت می‌مردم، اکنون آرام و آسوده با پادشاهان و رهبران جهان که قصرهای خرابه را دوباره آباد نمودند، و خانه‌های خود را با طلا و نقره پُر کردند، خوابیده بودم.

Vagy mért nem lettem olyan, mint az elásott, idétlen gyermek, mint a világosságot sem látott kisdedek?

چرا مانند جنین سقط شده دفن نشدم؛ مانند طفلی که هرگز روشنایی را ندید.

Ott a gonoszok megszünnek a fenyegetéstől, és ott megnyugosznak, a kiknek erejök ellankadt.

زیرا در گور، مردمان شریر به کسی آسیب نمی‌رسانند و اشخاص خسته آرامش می‌یابند.

A foglyok ott mind megnyugosznak, nem hallják a szorongatónak szavát.

در آنجا حتّی زندانیان در صلح و صفا با هم به سر می‌برند و صدای زندانبان را نمی‌شنوند.

Kicsiny és nagy ott *egyenlő,* és a szolga az ő urától szabad.

کوچک و بزرگ یکسان هستند و غلام از دست صاحب خود آزاد می‌باشد.

Mért is ad *Isten* a nyomorultnak világosságot, és életet a keseredett szivűeknek?

چرا کسانی‌که بدبخت و اندوهگین هستند در روشنی به سر می‌برند؟

A kik a halált várják, de nem jön az, és szorgalmasabban keresik mint az elrejtett kincset.

آنها در آرزوی مرگ هستند، امّا مرگ به سراغشان نمی‌آید و بیشتر از گنج در جستجوی گور خود می‌باشند

A kik nagy örömmel örvendeznek, vigadnak, mikor megtalálják a koporsót.

و چقدر خوشحال می‌شوند، وقتی‌که می‌میرند و در گور می‌روند.

A férfiúnak, a ki útvesztőbe jutott, és a kit az Isten bekerített köröskörül.

چرا نور بر کسانی بتابد که بیچاره هستند و راههای امید را از هر سو بسته می‌بینند؟

Mert kenyerem gyanánt van az én fohászkodásom, és sóhajtásaim ömölnek, mint habok.

به جای غذا، غم می‌خورم و اشک و زاریم مانند آب جاری است.

Mert a mitől remegve remegtem, az jöve reám, és a mitől rettegtem, az esék rajtam.

از آنچه می‌ترسیدم و وحشت می‌کردم، به سرم آمد.

Nincs békességem, sem nyugtom, sem pihenésem, mert nyomorúság támadt reám.

آرام و قرار ندارم و رنج و غم من روزافزون است.