Psalms 95

Jőjjetek el, örvendezzünk az Úrnak; vígadozzunk a mi szabadításunk kősziklájának!

Venu, ni kantu al la Eternulo; Ni ĝoje kriu al la rifuĝejo de nia helpo.

Menjünk elébe hálaadással; vígadozzunk néki zengedezésekkel.

Ni venu antaŭ Lian vizaĝon kun glorado, Per psalmoj ni ĝoje kriu al Li.

Mert nagy Isten az Úr, és nagy király minden istenen felül.

Ĉar granda Dio estas la Eternulo Kaj granda Reĝo super ĉiuj dioj,

A kinek kezében vannak a földnek mélységei, és a hegyeknek magasságai is az övéi.

Kiu havas en Sia mano la profundaĵojn de la tero, Kaj al kiu apartenas la altaĵoj de la montoj;

A kié a tenger, és ő alkotta is azt, és a szárazföldet is az ő kezei formálták.

Al kiu apartenas la maro, kaj Li ĝin faris, Kaj la sekteron Liaj manoj kreis.

Jőjjetek, hajoljunk meg, boruljunk le; essünk térdre az Úr előtt, a mi alkotónk előtt!

Venu, ni kliniĝu, ni ĵetu nin teren, Ni genuu antaŭ la Eternulo, nia Kreinto.

Mert ő a mi Istenünk, mi pedig az ő legelőjének népei és az ő kezének juhai vagyunk; vajha ma hallanátok az ő szavát.

Ĉar Li estas nia Dio, Kaj ni estas la popolo de Lia paŝtejo kaj la ŝafoj de Lia mano. Hodiaŭ, se vi aŭskultas Lian voĉon,

Ne keményítsétek meg a ti szíveteket, mint Meribáhnál, mint Maszszáh napján a pusztában:

Ne obstinigu vian koron, kiel en Meriba, Kiel en la tago de Masa en la dezerto,

A hol megkisértettek engem a ti atyáitok; próbára tettek engem, jóllehet látták az én cselekedetemet.

Kiam viaj patroj Min incitis, Esploris kaj vidis Mian faron.

Negyven esztendeig bosszankodtam *e* nemzetségen, és mondám: Tévelygő szívű nép ők, és nem tudják ők az én útamat!

Kvardek jarojn Mi indignis kontraŭ tiu generacio, Kaj Mi diris: Ili estas popolo kun koro malĝusta, Kaj ili ne volas koni Miajn vojojn;

A kiknek megesküdtem haragomban: Nem mennek be az én nyugalmam *helyére.*

Tial Mi ĵuris en Mia kolero, Ke ili ne venos en Mian ripozejon.