Psalms 129

Grádicsok éneke. Sokat szorongattak engem ifjúságom óta! mondja most Izráel.

Multe oni afliktis min de post mia juneco, Diras Izrael,

Sokat szorongattak engem ifjúságom óta, még sem bírtak velem.

Multe oni afliktis min de post mia juneco, Sed oni min ne pereigis.

Szántók szántottak hátamon, hosszúra nyujtották barázdáikat.

Sur mia dorso plugis plugistoj, Faris siajn sulkojn longaj.

Igaz az Úr! Elszaggatja a gonoszok kötelét.

La Eternulo estas justa; Li dishakis la ŝnurojn de la malvirtuloj.

Megszégyenülnek és hátraszorulnak mindazok, a kik gyűlölik a Siont.

Hontiĝu kaj turniĝu malantaŭen Ĉiuj malamantoj de Cion.

Olyanok lesznek, mint a háztetőn a fű, a mely kiszárad, mielőtt letépnék.

Ili estu kiel tegmenta herbo, Kiu forvelkas, antaŭ ol oni ĝin elŝiris;

A melyet sem arató nem szed markába, sem kévekötő az ölébe.

Per kiu ne plenigas rikoltanto sian manon Nek garbiganto sian baskon.

Az átutazók se mondják: Az Úr áldása rátok! Áldunk benneteket az Úrnak nevében!

Kaj la preterirantoj ne diros: Beno de la Eternulo estu al vi, Ni benas vin per la nomo de la Eternulo.