Job 5

Kiálts csak! Van-é, a ki felelne néked? A szentek közül melyikhez fordulsz?

Voku do! ĉu iu respondos al vi? Kaj al kiu el la sanktuloj vi vin turnos?

Mert a bolondot boszúság öli meg, az együgyűt pedig buzgóság veszti el.

Malsaĝulon mortigas la kolero, Kaj sensenculon pereigas la incitiĝemeco.

Láttam, hogy egy bolond gyökerezni kezdett, de nagy hamar megátkoztam szép hajlékát.

Mi vidis malsaĝulon, kiu enradikiĝis, Kaj mi malbenis subite lian loĝejon.

Fiai messze estek a szabadulástól: a kapuban megrontatnak, mert nincs, a ki kimentse őket.

Malproksimaj de savo estos liaj filoj; Oni disbatos ilin ĉe la pordego, Kaj neniu ilin savos.

A mit learatnak néki, az éhező eszi meg, a töviskerítésből is elviszi azt, kincseiket tőrvetők nyelik el.

Lian rikoltaĵon formanĝos malsatulo, El inter la dornoj li ĝin prenos, Kaj soifantoj englutos lian havaĵon.

Mert nem porból támad a veszedelem s nem földből sarjad a nyomorúság!

Ne el la polvo eliras malpiaĵo, Kaj ne el la tero elkreskas malbonago.

Hanem nyomorúságra születik az ember, a mint felfelé szállnak a parázs szikrái.

Sed homo naskiĝas por suferoj, Kiel birdoj por flugado supren.

Azért én a Mindenhatóhoz folyamodnám, az Istenre bíznám ügyemet.

Sed mi min turnus al Dio, Kaj al Li mi transdonus mian aferon;

A ki nagy, végére mehetetlen dolgokat művel, és csudákat, a miknek száma nincsen.

Al Tiu, kiu faras grandaĵojn, kiujn neniu povas esplori, Mirindaĵojn, kiujn neniu povas kalkuli;

A ki esőt ad a földnek színére, és a mezőkre vizet bocsát.

Kiu donas pluvon sur la teron Kaj sendas akvon sur la kampojn,

Hogy az alázatosokat felmagasztalja, és a gyászolókat szabadulással vidámítsa.

Por starigi malaltulojn alte, Ke la afliktitoj leviĝu savite.

A ki semmivé teszi a csalárdok gondolatait, hogy szándékukat kezeik véghez ne vihessék.

Li detruas la intencojn de ruzuloj, Ke iliaj manoj ne plenumas sian entreprenon.

A ki megfogja a bölcseket az ő csalárdságukban, és a hamisak tanácsát hiábavalóvá teszi.

Li kaptas la saĝulojn per ilia ruzaĵo; Kaj la decido de maliculoj fariĝas senvalora.

Nappal sötétségre bukkannak, és délben is tapogatva járnak, mint éjszaka.

En la tago ili renkontas mallumon, Kaj en tagmezo ili palpas, kiel en nokto.

A ki megszabadítja a fegyvertől, az ő szájoktól, és az erősnek kezéből a szegényt;

Li savas kontraŭ glavo, Kontraŭ la buŝo kaj mano de potenculo Li savas malriĉulon.

Hogy legyen reménysége a szegénynek, és a hamisság befogja az ő száját.

Al la senhavulo aperas espero, Kaj la malboneco fermas sian buŝon.

Ímé, boldog ember az, a kit Isten megdorgál; azért a Mindenhatónak büntetését meg ne utáljad!

Feliĉa estas la homo, kiun punas Dio; Kaj la moralinstruon de la Plejpotenculo ne malŝatu;

Mert ő megsebez, de be is kötöz, összezúz, de kezei meg is gyógyítanak.

Ĉar Li vundas, sed ankaŭ bandaĝas; Li batas, sed Liaj manoj ankaŭ resanigas.

Hat bajodból megszabadít, és a hetedikben sem illet a veszedelem téged.

En ses malfeliĉoj Li vin savos; En la sepa ne tuŝos vin la malbono.

Az éhínségben megment téged a haláltól, és a háborúban a fegyveres kezektől.

En tempo de malsato Li savos vin de la morto, Kaj en milito el la mano de glavo.

A nyelvek ostora elől rejtve leszel, és nem kell félned, hogy a pusztulás rád következik.

Kontraŭ la vipo de lango vi estos kaŝita; Kaj vi ne timos ruinigon, kiam ĝi venos.

A pusztulást és drágaságot neveted, és a fenevadaktól sem félsz.

Dum ruinigo kaj malsato vi ridos; Kaj la bestojn de la tero vi ne timos;

Mert a mezőn való kövekkel is frigyed lesz, és a mezei vad is békességben lesz veled.

Ĉar kun la ŝtonoj de la kampo vi havos interligon, Kaj la bestoj de la kampo havos pacon kun vi.

Majd megtudod, hogy békességben lesz a te sátorod, s ha megvizsgálod a te hajlékodat, nem találsz benne hiányt.

Kaj vi ekscios, ke paco estas en via tendo; Vi esploros vian loĝejon, kaj nenio mankos.

Majd megtudod, hogy a te magod megszaporodik, és a te sarjadékod, mint a mezőn a fű.

Kaj vi ekscios, ke grandnombra estas via idaro Kaj via naskitaro estas kiel la herbo de la tero.

Érett korban térsz a koporsóba, a mint a maga idején takaríttatik be a learatott gabona.

En maljuneco vi iros en la tombon, Kiel envenas garbaro en sia tempo.

Ímé ezt kutattuk mi ki, így van ez. Hallgass erre, jegyezd meg magadnak.

Vidu, ni tion esploris, kaj tiel ĝi estas; Atentu tion, kaj sciu tion.