Job 4

És felele a témáni Elifáz, és monda:

Kaj ekparolis Elifaz, la Temanano, kaj diris:

Ha szólni próbálunk hozzád, zokon veszed-é? De hát ki bírná türtőztetni magát a beszédben?

Se oni provos diri al vi vorton, tio eble estos por vi turmenta? Sed kiu povas deteni sin de parolado?

Ímé sokakat oktattál, és a megfáradott kezeket megerősítetted;

Jen vi multajn instruis, Kaj manojn senfortiĝintajn vi refortigis;

A tántorgót a te beszédeid fentartották, és a reszkető térdeket megerősítetted;

Falantojn restarigis viaj vortoj, Kaj fleksiĝantajn genuojn vi fortigis;

Most, hogy rád jött *a sor,* zokon veszed; hogy téged ért *a baj,* elrettensz!

Kaj nun, kiam tio trafis vin, vi perdis la forton; Ĝi ektuŝis vin, kaj vi ektimis.

Nem bizodalmad-é a te istenfélelmed, s nem reménységed- é utaidnak becsületessége?

Ĉu ne via timo antaŭ Dio estas via konsolo? Ĉu la virteco de viaj vojoj ne estas via espero?

Emlékezzél, kérlek, ki az, a ki elveszett ártatlanul, és hol töröltettek el az igazak?

Rememoru do, ĉu pereis iu senkulpa? Kaj kie virtuloj estis ekstermitaj?

A mint én láttam, a kik hamisságot szántanak és gonoszságot vetnek, ugyanazt aratnak.

Kiel mi vidis, tiuj, kiuj plugis pekojn kaj semis malbonagojn, Tiuj ilin rikoltas;

Az Istennek lehelletétől elvesznek, az ő haragjának szelétől elpusztulnak.

De la ekblovo de Dio ili pereas, Kaj de la ekspiro de Lia kolero ili malaperas.

Az oroszlán ordítása, a sakál üvöltése, és az oroszlán-kölykök fogai megsemmisülnek.

La kriado de leono kaj la voĉo de leopardo silentiĝis, Kaj la dentoj de junaj leonoj rompiĝis;

Az agg oroszlán elvész, ha nincs martaléka, a nőstény oroszlán kölykei elszélednek.

Leono pereis pro manko de manĝaĵo, Kaj idoj de leonino diskuris.

Szó lopódzék hozzám, s valami nesz üté meg abból fülemet.

Kaj al mi kaŝe alvenis vorto, Kaj mia orelo kaptis parteton de ĝi.

Éjjeli látásokon való töprengések között, mikor mély álom fogja el az embereket.

Dum meditado pri la vizioj de la nokto, Kiam profunda dormo falas sur la homojn,

Félelem szálla rám, és rettegés, s megreszketteté minden csontomat.

Atakis min teruro kaj tremo, Kaj ĉiuj miaj ostoj eksentis timon.

Valami szellem suhant el előttem, s testemnek szőre felborzolódék.

Kaj spirito traflugis antaŭ mi, Kaj la haroj sur mia korpo rigidiĝis.

Megálla, de ábrázatját föl nem ismerém, egy alak vala szemeim előtt, mély csend, és *ilyen* szót hallék:

Staris bildo antaŭ miaj okuloj, sed mi ne povis rekoni ĝian aspekton; Estis silento, kaj mi ekaŭdis voĉon, dirantan:

Vajjon a halandó igaz-é Istennél: az ő teremtője előtt tiszta-é az ember?

Ĉu homo estas pli justa ol Dio? Ĉu viro estas pli pura ol lia Kreinto?

Ímé az ő szolgáiban sem bízhatik és az ő angyalaiban is talál hibát:

Vidu, al Siaj servantoj Li ne konfidas, Kaj Siajn anĝelojn Li trovas mallaŭdindaj:

Mennyivel inkább a sárházak lakosaiban, a kiknek fundamentumok a porban van, és könnyebben szétnyomhatók a molynál?!

Des pli koncerne tiujn, Kiuj loĝas en argilaj dometoj, Fonditaj sur tero, Kaj kiujn formanĝas vermoj.

Reggeltől estig gyötrődnek, s a nélkül, hogy észrevennék, elvesznek örökre.

De la mateno ĝis la vespero ili disfalas, Pereas por ĉiam, kaj neniu tion atentas.

Ha kiszakíttatik belőlök sátoruk kötele, nem halnak-é meg, és pedig bölcsesség nélkül?

La fadeno de ilia vivo estas distranĉita; Ili mortas, kaj ne en saĝeco.