Psalms 95

Jőjjetek el, örvendezzünk az Úrnak; vígadozzunk a mi szabadításunk kősziklájának!
Komt, laat ons den HEERE vrolijk zingen; laat ons juichen den Rotssteen onzes heils.
Menjünk elébe hálaadással; vígadozzunk néki zengedezésekkel.
Laat ons Zijn aangezicht tegemoet gaan met lof; laat ons Hem juichen met psalmen.
Mert nagy Isten az Úr, és nagy király minden istenen felül.
Want de HEERE is een groot God; ja, een groot Koning boven alle goden;
A kinek kezében vannak a földnek mélységei, és a hegyeknek magasságai is az övéi.
In Wiens hand de diepste plaatsen der aarde zijn, en de hoogten der bergen zijn Zijne;
A kié a tenger, és ő alkotta is azt, és a szárazföldet is az ő kezei formálták.
Wiens ook de zee is, want Hij heeft ze gemaakt; en Zijn handen hebben het droge geformeerd.
Jőjjetek, hajoljunk meg, boruljunk le; essünk térdre az Úr előtt, a mi alkotónk előtt!
Komt, laat ons aanbidden en nederbukken; laat ons knielen voor den HEERE, Die ons gemaakt heeft.
Mert ő a mi Istenünk, mi pedig az ő legelőjének népei és az ő kezének juhai vagyunk; vajha ma hallanátok az ő szavát.
Want Hij is onze God, en wij zijn het volk Zijner weide, en de schapen Zijner hand. Heden, zo gij Zijn stem hoort,
Ne keményítsétek meg a ti szíveteket, mint Meribáhnál, mint Maszszáh napján a pusztában:
Verhardt uw hart niet, gelijk te Meriba, gelijk ten dage van Massa in de woestijn;
A hol megkisértettek engem a ti atyáitok; próbára tettek engem, jóllehet látták az én cselekedetemet.
Waar Mij uw vaders verzochten, Mij beproefden, ook Mijn werk zagen.
Negyven esztendeig bosszankodtam *e* nemzetségen, és mondám: Tévelygő szívű nép ők, és nem tudják ők az én útamat!
Veertig jaren heb Ik verdriet gehad aan dit geslacht, en heb gezegd: Zij zijn een volk, dwalende van hart, en zij kennen Mijn wegen niet.
A kiknek megesküdtem haragomban: Nem mennek be az én nyugalmam *helyére.*
Daarom heb Ik in Mijn toorn gezworen: Zo zij in Mijn rust zullen ingaan!