Psalms 102

A nyomorultnak imádsága, a mikor eleped és kiönti panaszát az Úr elé.

Een gebed des verdrukten, als hij overstelpt is, en zijn klacht uitstort voor het aangezicht des HEEREN.

Uram, hallgasd meg az én imádságomat, és kiáltásom jusson te hozzád!

O HEERE! hoor mijn gebed, en laat mijn geroep tot U komen.

Ne rejtsd el a te orczádat tőlem; mikor szorongatnak engem, hajtsd hozzám a te füledet; mikor kiáltok, hamar hallgass meg engem!

Verberg Uw aangezicht niet voor mij, neig Uw oor tot mij ten dage mijner benauwdheid; ten dage als ik roep, verhoor mij haastelijk.

Mert elenyésznek az én napjaim, mint a füst, és csontjaim, mint valami tűzhely, üszkösök.

Want mijn dagen zijn vergaan als rook, en mijn gebeenten zijn uitgebrand als een haard.

Letaroltatott és megszáradt, mint a fű az én szívem; még kenyerem megevéséről is elfelejtkezem.

Mijn hart is geslagen en verdord als gras, zodat ik vergeten heb mijn brood te eten.

Nyögésemnek szavától csontom a húsomhoz ragadt.

Mijn gebeente kleeft aan mijn vlees, vanwege de stem mijns zuchtens.

Hasonló vagyok a pusztai pelikánhoz; olyanná lettem, mint a bagoly a romokon.

Ik ben een roerdomp der woestijn gelijk geworden, ik ben geworden als een steenuil der wildernissen.

Virrasztok és olyan vagyok, mint a magános madár a háztetőn.

Ik waak, en ben geworden als een eenzame mus op het dak.

Minden napon gyaláznak engem ellenségeim, csúfolóim esküsznek én reám.

Mijn vijanden smaden mij al den dag; die tegen mij razen, zweren bij mij.

Bizony a port eszem kenyér gyanánt, és italomat könyekkel vegyítem,

Want ik eet as als brood, en vermeng mijn drank met tranen.

A te felindulásod és búsulásod miatt; mert felemeltél engem és földhöz vertél engem.

Vanwege Uw verstoordheid en Uw groten toorn; want Gij hebt mij verheven, en mij weder nedergeworpen.

Napjaim olyanok, mint a megnyúlt árnyék; magam pedig, mint a fű, megszáradtam.

Mijn dagen zijn als een afgaande schaduw, en ik verdor als gras.

De te Uram örökké megmaradsz, és a te emlékezeted nemzetségről nemzetségre *áll.*

Maar Gij, HEERE! blijft in eeuwigheid, en Uw gedachtenis van geslacht tot geslacht.

Te kelj fel, könyörülj a Sionon! Mert ideje, hogy könyörülj rajta, mert eljött a megszabott idő.

Gij zult opstaan, Gij zult U ontfermen over Sion, want de tijd om haar genadig te zijn, want de bestemde tijd is gekomen.

Mert kedvelik a te szolgáid annak köveit, és a porát is kímélik.

Want Uw knechten hebben een welgevallen aan haar stenen, en hebben medelijden met haar gruis.

És félik a népek az Úrnak nevét, és e földnek minden királya a te dicsőségedet;

Dan zullen de heidenen den Naam des HEEREN vrezen, en alle koningen der aarde Uw heerlijkheid.

Mivelhogy az Úr megépítette a Siont, megláttatta magát az ő dicsőségében.

Als de HEERE Sion zal opgebouwd hebben, in Zijn heerlijkheid zal verschenen zijn,

Oda fordult a gyámoltalanok imádsága felé, és azoknak imádságát meg nem útálta.

Zich gewend zal hebben tot het gebed desgenen, die gans ontbloot is, en niet versmaad hebben hunlieder gebed;

Irattassék meg ez a következő nemzedéknek, és a teremtendő nép dicsérni fogja az Urat.

Dat zal geschreven worden voor het navolgende geslacht; en het volk, dat geschapen zal worden, zal den HEERE loven;

Mert alátekintett az ő szentségének magaslatáról; a mennyekből a földre nézett le az Úr.

Omdat Hij uit de hoogte Zijns heiligdoms zal hebben nederwaarts gezien; dat de HEERE uit den hemel op de aarde geschouwd zal hebben;

Hogy meghallja a fogolynak nyögését, *és* hogy feloldozza a halálnak fiait.

Om het zuchten der gevangenen te horen, om los te maken de kinderen des doods;

Hogy hirdessék a Sionon az Úrnak nevét, és az ő dicséretét Jeruzsálemben.

Opdat men den Naam des HEEREN vertelle te Sion, en Zijn lof te Jeruzalem;

Mikor egybegyűlnek a népek mindnyájan, és az országok, hogy szolgáljanak az Úrnak.

Wanneer de volken samen zullen vergaderd worden, ook de koninkrijken, om den HEERE te dienen.

Megsanyargatta az én erőmet ez útban, megrövidítette napjaimat.

Hij heeft mijn kracht op den weg ter neder gedrukt; mijn dagen heeft Hij verkort.

Ezt mondám: Én Istenem! Ne vígy el engem az én napjaimnak felén; a te esztendeid nemzedékek nemzedékéig *tartanak.*

Ik zeide: Mijn God! neem mij niet weg in het midden mijner dagen; Uw jaren zijn van geslacht tot geslacht.

Régente fundáltad a földet, s az egek is a te kezednek munkája.

Gij hebt voormaals de aarde gegrond, en de hemelen zijn het werk Uwer handen;

Azok elvesznek, de te megmaradsz; mindazok elavulnak, mint a ruha; mint az öltözetet, elváltoztatod azokat, és elváltoznak.

Die zullen vergaan, maar Gij zult staande blijven; en zij alle zullen als een kleed verouden; Gij zult ze veranderen als een gewaad, en zij zullen veranderd zijn.

De te ugyanaz vagy, és a te esztendeid el nem fogynak. * (Psalms 102:29) A te szolgáidnak fiai megmaradnak, és az ő magvok erősen megáll előtted. *

Maar Gij zijt Dezelfde, en Uw jaren zullen niet geëindigd worden. De kinderen Uwer knechten zullen wonen, en hun zaad zal voor Uw aangezicht bevestigd worden.