Job 38

Majd felele az Úr Jóbnak a forgószélből és monda:
Daarna antwoordde de HEERE Job uit een onweder, en zeide:
Ki az, a ki elhomályosítja az örök rendet tudatlan beszéddel?
Wie is hij, die den raad verduistert met woorden zonder wetenschap?
Nosza övezd fel, mint férfiú derekadat, én majd kérdezlek, te meg taníts engem!
Gord nu, als een man, uw lenden, zo zal Ik u vragen, en onderricht Mij.
Hol voltál, mikor a földnek alapot vetettem? Mondd meg, ha tudsz valami okosat!
Waar waart gij, toen Ik de aarde grondde? Geef het te kennen, indien gij kloek van verstand zijt.
Ki határozta meg mértékeit, ugyan tudod-é; avagy ki húzta el felette a mérő zsinórt?
Wie heeft haar maten gezet, want gij weet het; of wie heeft over haar een richtsnoer getrokken?
Mire bocsátották le oszlopait, avagy ki vetette fel szegeletkövét;
Waarop zijn haar grondvesten nedergezonken, of wie heeft haar hoeksteen gelegd?
Mikor együtt örvendezének a hajnalcsillagok, és Istennek minden fiai vigadozának?
Toen de morgensterren te zamen vrolijk zongen, en al de kinderen Gods juichten.
És *kicsoda* zárta el ajtókkal a tengert, a mikor előtünt, az anyaméhből kijött;
Of wie heeft de zee met deuren toegesloten, toen zij uitbrak, en uit de baarmoeder voortkwam?
Mikor ruházatává a felhőt tevém, takarójául pedig a sürű homályt?
Toen Ik de wolk tot haar kleding stelde, en de donkerheid tot haar windeldoek;
Mikor reávontam törvényemet, zárat és ajtókat veték eléje:
Toen Ik voor haar met Mijn besluit de aarde doorbrak, en zette grendel en deuren;
És azt mondám: Eddig jőjj és ne tovább; ez itt ellene áll kevély habjaidnak!
En zeide: Tot hiertoe zult gij komen, en niet verder, en hier zal hij zich stellen tegen den hoogmoed uwer golven.
Parancsoltál-é a reggelnek, a mióta megvagy? Kimutattad-é a hajnalnak a helyét?
Hebt gij van uw dagen den morgenstond geboden? Hebt gij den dageraad zijn plaats gewezen;
Hogy belefogózzék a földnek széleibe, és lerázassanak a gonoszok róla.
Opdat hij de einden der aarde vatten zou; en de goddelozen uit haar uitgeschud zouden worden?
Hogy átváltozzék mint a megpecsételt agyag, és előálljon, mint egy ruhában.
Dat zij veranderd zou worden gelijk zegelleem, en zij gesteld worden als een kleed?
Hogy a gonoszoktól elvétessék világosságuk, és a fölemelt kar összetöressék?
En dat van de goddelozen hun licht geweerd worde, en de hoge arm worde gebroken?
Eljutottál-é a tenger forrásáig, bejártad-é a mélységnek fenekét?
Zijt gij gekomen tot aan de oorsprongen der zee, en hebt gij in het onderste des afgronds gewandeld?
Megnyíltak-é néked a halálnak kapui; a halál árnyékának kapuit láttad-é?
Zijn u de poorten des doods ontdekt, en hebt gij gezien de poorten van de schaduw des doods?
Áttekintetted-é a föld szélességét, mondd meg, ha mindezt jól tudod?
Zijt gij met uw verstand gekomen tot aan de breedte der aarde? Geef het te kennen, indien gij dit alles weet.
Melyik út *visz* oda, hol a világosság lakik, és a sötétségnek hol van a helye?
Waar is de weg, daar het licht woont? En de duisternis, waar is haar plaats?
Hogy visszavinnéd azt az ő határába, és hogy megismernéd lakása útjait.
Dat gij dat brengen zoudt tot zijn pale, en dat gij merken zoudt de paden zijns huizes?
Tudod te ezt, hiszen már akkor megszülettél; napjaidnak száma nagy!
Gij weet het, want gij waart toen geboren, en uw dagen zijn veel in getal.
Eljutottál-é a hónak tárházához; vagy a jégesőnek tárházát láttad-é?
Zijt gij gekomen tot de schatkameren der sneeuw, en hebt gij de schatkameren des hagels gezien?
A mit fentartottam a szükség idejére, a harcz és háború napjára?
Dien Ik ophoude tot den tijd der benauwdheid, tot den dag des strijds en des oorlogs!
Melyik út *visz oda,* a hol szétoszlik a világosság, és szétterjed a keleti szél a földön?
Waar is de weg, daar het licht verdeeld wordt, en de oostenwind zich verstrooit op de aarde?
Ki hasított nyílást a záporesőnek, és a mennydörgő villámnak útat?
Wie deelt voor den stortregen een waterloop uit, en een weg voor het weerlicht der donderen?
Hogy aláessék az ember nélkül való földre, a pusztaságra, holott senki sincsen;
Om te regenen op het land, waar niemand is, op de woestijn, waarin geen mens is;
Hogy megitasson pusztát, sivatagot, és hogy sarjaszszon zsenge pázsitot?
Om het woeste en het verwoeste te verzadigen, en om het uitspruitsel der grasscheutjes te doen wassen.
Van-é atyja az esőnek, és ki szülte a harmat cseppjeit?
Heeft de regen een vader, of wie baart de druppelen des dauws?
Kinek méhéből jött elő a jég, és az ég daráját kicsoda szülte?
Uit wiens buik komt het ijs voort, en wie baart den rijm des hemels?
*Miként* rejtőznek el a vizek mintegy kő *alá,* és *mint* zárul be a mély vizek színe?
Als met een steen verbergen zich de wateren, en het vlakke des afgrond wordt omvat.
Összekötheted-é a fiastyúk szálait; a kaszáscsillag köteleit megoldhatod-é?
Kunt gij de liefelijkheden van het Zevengesternte binden, of de strengen des Orions losmaken?
A hajnalcsillagot előhozhatod-é az ő idejében, avagy a gönczölszekeret forgathatod-é fiával együtt?
Kunt gij de Mazzaroth voortbrengen op haar tijd, en den Wagen met zijn kinderen leiden?
Ismered-é az ég törvényeit, vagy te határozod-é meg uralmát a földön?
Weet gij de verordeningen des hemels, of kunt gij deszelfs heerschappij op de aarde bestellen?
Felemelheted-é szavadat a felhőig, hogy a vizeknek bősége beborítson téged?
Kunt gij uw stem tot de wolken opheffen, opdat een overvloed van water u bedekke?
Kibocsáthatod-é a villámokat, hogy elmenjenek, vagy mondják-é néked: Itt vagyunk?
Kunt gij de bliksemen uitlaten, dat zij henenvaren, en tot u zeggen: Zie, hier zijn wij?
Ki helyezett bölcseséget a setét felhőkbe, vagy a tüneményeknek ki adott értelmet?
Wie heeft de wijsheid in het binnenste gezet? Of wie heeft den zin het verstand gegeven?
Ki számlálta meg a bárányfelhőket bölcseséggel, és ki üríti ki az égnek tömlőit;
Wie kan de wolken met wijsheid tellen, en wie kan de flessen des hemels nederleggen?
Mikor a por híg sárrá változik, és a göröngyök összetapadnak?
Als het stof doorgoten is tot vastigheid, en de kluiten samenkleven?