Job 28

Bizony az ezüstnek bányája van, és helye az aranynak, a hol tisztítják.

Gewisselijk, er is voor het zilver een uitgang, en een plaats voor het goud, dat zij smelten.

A vasat a földből hozzák elő, a követ pedig érczczé olvasztják.

Het ijzer wordt uit stof genomen, en uit steen wordt koper gegoten.

Határt vet *az ember* a setétségnek, és átkutatja egészen és végig a homálynak és a halál árnyékának kövét.

Het einde, dat God gesteld heeft voor de duisternis, en al het uiterste onderzoekt hij; het gesteente der donkerheid en der schaduw des doods.

Aknát tör távol a lakóktól: mintha lábukról is megfelejtkeznének, alámerülnek és lebegnek emberektől messze.

Breekt er een beek door, bij dengene, die daar woont, de wateren vergeten zijnde van den voet, worden van den mens uitgeput, en gaan weg.

Van föld, a melyből kenyér terem, alant pedig fel van forgatva, mintegy tűz által;

Uit de aarde komt het brood voort, en onder zich wordt zij veranderd, alsof zij vuur ware.

Köveiben zafir található, göröngyeiben arany van.

Haar stenen zijn de plaats van den saffier, en zij heeft stofjes van goud.

Van ösvény, a melyet nem ismer a sas, sem a sólyom szeme nem látja azt.

De roofvogel heeft het pad niet gekend, en het oog der kraai heeft het niet gezien.

Nem tudják azt büszke vadak, az oroszlán sem lépked azon.

De jonge hoogmoedige dieren hebben het niet betreden, de felle leeuw is daarover niet heengegaan.

Ráveti kezét *az ember* a kovakőre, a hegyeket tövükből kiforgatja.

Hij legt zijn hand aan de keiachtige rots, hij keert de bergen van den wortel om.

A sziklákban tárnákat hasít, és minden drága dolgot meglát a szeme.

In de rotsstenen houwt hij stromen uit, en zijn oog ziet al het kostelijke.

Elköti a folyók szivárgását, az elrejtett dolgot pedig világosságra hozza.

Hij bindt de rivier toe, dat niet een traan uitkomt, en het verborgene brengt hij uit in het licht.

De a bölcseség hol található, és az értelemnek hol van a helye?

Maar de wijsheid, van waar zal zij gevonden worden? En waar is de plaats des verstands?

Halandó a hozzá vivő utat nem ismeri, az élők földén az nem található.

De mens weet haar waarde niet, en zij wordt niet gevonden in het land der levenden.

A mélység azt mondja: Nincsen az bennem; a tenger azt mondja: én nálam sincsen.

De afgrond zegt: Zij is in mij niet; en de zee zegt: Zij is niet bij mij.

Színaranyért meg nem szerezhető, ára ezüsttel meg nem fizethető.

Het gesloten goud kan voor haar niet gegeven worden, en met zilver kan haar prijs niet worden opgewogen.

Nem mérhető össze Ofir aranyával, nem drága onikszszal, sem zafirral.

Zij kan niet geschat worden tegen fijn goud van Ofir, tegen den kostelijken Schoham, en den Saffier.

Nem ér fel vele az arany és gyémánt, aranyedényekért be nem cserélhető.

Men kan het goud of het kristal haar niet gelijk waarderen; ook is zij niet te verwisselen voor een kleinood van dicht goud.

Korall és kristály említni sem való; a bölcseség ára drágább a gyöngyöknél.

De Ramoth en Gabisch zal niet gedacht worden; want de trek der wijsheid is meerder dan der Robijnen.

Nem ér fel vele Kúsnak topáza, színaranynyal sem mérhető össze.

Men kan de Topaas van Morenland haar niet gelijk waarderen; en bij het fijn louter goud kan zij niet geschat worden.

A bölcseség honnan jő tehát, és hol van helye az értelemnek?

Die wijsheid dan, van waar komt zij, en waar is de plaats des verstands?

Rejtve van az minden élő szemei előtt, az ég madarai elől is fedve van.

Want zij is verholen voor de ogen aller levenden, en voor het gevogelte des hemels is zij verborgen.

A pokol és halál azt mondják: *Csak* hírét hallottuk füleinkkel!

Het verderf en de dood zeggen: Haar gerucht hebben wij met onze oren gehoord.

Isten tudja annak útját, ő ismeri annak helyét.

God verstaat haar weg, en Hij weet haar plaats.

Mert ő ellát a föld határira, ő lát mindent az ég alatt.

Want Hij schouwt tot aan de einden der aarde, Hij ziet onder al de hemelen.

Mikor a szélnek súlyt szerzett, és a vizeket mértékre vette;

Als Hij den wind het gewicht maakte, en de wateren opwoog in mate;

Mikor az esőnek határt szabott, és mennydörgő villámoknak útat:

Als Hij den regen een gezette orde maakte, en een weg voor het weerlicht der donderen;

Akkor látta és kijelentette azt, megalapította és meg is vizsgálta azt.

Toen zag Hij haar, en vertelde ze; Hij schikte ze, en ook doorzocht Hij ze.

Az embernek pedig mondá: Ímé az Úrnak félelme: az a bölcseség, és az értelem: a gonosztól való eltávozás.

Maar tot den mens heeft Hij gezegd: Zie, de vreze des HEEREN is de wijsheid, en van het kwade te wijken is het verstand.