Job 16

Felele pedig Jób, és monda:

Maar Job antwoordde en zeide:

Efféle dolgokat sokat hallottam. Nyomorult vigasztalók vagytok ti mindnyájan!

Ik heb vele dergelijke dingen gehoord; gij allen zijt moeilijke vertroosters.

Vége lesz-é már a szeles beszédeknek, avagy mi ingerel téged, hogy *így* felelsz?

Zal er een einde zijn aan de winderige woorden? Of wat stijft u, dat gij alzo antwoordt?

Én is szólhatnék úgy mint ti, csak volna a ti lelketek az én lelkem helyén! Szavakat fonhatnék össze ellenetek; csóválhatnám miattatok a fejemet;

Zou ik ook, als gijlieden, spreken, indien uw ziel ware in mijner ziele plaats? Zou ik woorden tegen u samenhopen, en zou ik over u met mijn hoofd schudden?

Erősíthetnélek titeket *csak* a szájammal és ajakim mozgása kevesbítené *fájdalmatokat.*

Ik zou u versterken met mijn mond, en de beweging mijner lippen zou zich inhouden.

Ha szólnék is, nem kevesbbednék a keserűségem; ha veszteglek is: micsoda távozik el tőlem?

Zo ik spreek, mijn smart wordt niet ingehouden; en houd ik op, wat gaat er van mij weg?

Most pedig már fáraszt engemet. Elpusztítád egész házam népét.

Gewisselijk, Hij heeft mij nu vermoeid; Gij hebt mijn ganse vergadering verwoest.

Hogy összenyomtál engem, ez bizonyság lett; felkelt ellenem az én ösztövérségem is, szemtől-szembe bizonyít ellenem.

Dat Gij mij rimpelachtig gemaakt hebt, is tot een getuige; en mijn magerheid staat tegen mij op, zij getuigt in mijn aangezicht.

Haragja széttépett és üldöz engem. Fogait csikorgatta rám, ellenségemként villogtatja felém tekintetét.

Zijn toorn verscheurt, en Hij haat mij; Hij knerst over mij met Zijn tanden; mijn wederpartijder scherpt zijn ogen tegen mij.

Feltátották ellenem szájokat, gyalázatosan arczul csapdostak engem, összecsődültek ellenem.

Zij gapen met hun mond tegen mij; zij slaan met smaadheid op mijn kinnebakken; zij vervullen zich te zamen aan mij.

Adott engem az Isten az álnoknak, és a gonoszok kezébe ejte engemet.

God heeft mij den verkeerde overgegeven, en heeft mij afgewend in de handen der goddelozen.

Csendességben valék, de szétszaggata engem; nyakszirten ragadott és szétzúzott engem, czéltáblává tűzött ki magának.

Ik had rust, maar Hij heeft mij verbroken, en bij mijn nek gegrepen, en mij verpletterd; en Hij heeft mij Zich tot een doelwit opgericht.

Körülvettek az ő íjászai; veséimet meghasítja és nem kimél; epémet a földre kiontja.

Zijn schutters hebben mij omringd; Hij heeft mijn nieren doorspleten, en niet gespaard; Hij heeft mijn gal op de aarde uitgegoten.

Rést rés után tör rajtam, és rám rohan, mint valami hős.

Hij heeft mij gebroken met breuk op breuk; Hij is tegen mij aangelopen als een geweldige.

Zsák-ruhát varrék az én *fekélyes* bőrömre, és a porba fúrtam be az én szarvamat.

Ik heb een zak over mijn huid genaaid; ik heb mijn hoorn in het stof gedaan.

Orczám a sírástól kivörösödött, szempilláimra a halál árnyéka *szállt;*

Mijn aangezicht is gans bemodderd van wenen, en over mijn oogleden is des doods schaduw.

Noha erőszakosság nem tapad kezemhez, és az én imádságom tiszta.

Daar toch geen wrevel in mijn handen is, en mijn gebed zuiver is.

Oh föld, az én véremet el ne takard, és ne legyen hely az én kiáltásom számára!

O, aarde! bedek mijn bloed niet; en voor mijn geroep zij geen plaats.

Még most is ímé az égben van az én bizonyságom, és az én tanuim a magasságban!

Ook nu, zie, in den hemel is mijn Getuige, en mijn Getuige in de hoogten.

Csúfolóim a saját barátaim, azért az Istenhez sír fel az én szemem,

Mijn vrienden zijn mijn bespotters; doch mijn oog druipt tot God.

Hogy ítélje meg az embernek Istennel, és az ember fiának az ő felebarátjával való dolgát.

Och, mocht men rechten voor een man met God, gelijk een kind des mensen voor zijn vriend.

Mert a kiszabott esztendők letelnek, és én útra kelek és nem térek vissza. * (Job 16:23) Lelkem meghanyatlott, napjaim elfogynak, vár rám a sír. *

Want weinige jaren in getal zullen er nog aankomen, en ik zal het pad henengaan, waardoor ik niet zal wederkeren.