Job 13

Ímé, mindezeket látta az én szemem, hallotta az én fülem és megértette.

Ziet, dat alles heeft mijn oog gezien, mijn oor gehoord en verstaan.

A mint ti tudjátok, úgy tudom én is, és nem vagyok alábbvaló nálatok.

Gelijk gijlieden het weet, weet ik het ook; ik zwicht niet voor u.

Azonban én a Mindenhatóval akarok szólani; Isten előtt kivánom védeni ügyemet.

Maar ik zal tot den Almachtige spreken, en ben belust mij te verdedigen voor God.

Mert ti hazugságnak mesterei vagytok, és mindnyájan haszontalan orvosok.

Want gewisselijk, gij zijt leugenstoffeerders; gij allen zijt nietige medicijnmeesters.

Vajha legalább mélyen hallgatnátok, az még bölcseségtekre lenne.

Och, of gij gans stilzweegt! Dat zou ulieden voor wijsheid wezen.

Halljátok meg, kérlek, az én feddőzésemet, és figyeljetek az én számnak pörlekedéseire.

Hoort toch mijn verdediging, en merkt op de twistingen mijner lippen.

Az Isten kedvéért szóltok-é hamisságot, és ő érette szóltok-é csalárdságot?

Zult gij voor God onrecht spreken, en zult gij voor Hem bedriegerij spreken?

Az ő személyére néztek-é, ha Isten mellett tusakodtok?

Zult gij Zijn aangezicht aannemen? Zult gij voor God twisten?

Jó lesz-é az, ha egészen kiismer benneteket, avagy megcsalhatjátok-é őt, a mint megcsalható az ember?

Zal het goed zijn, als Hij u zal onderzoeken? Zult gij met Hem spotten, gelijk men met een mens spot?

Keményen megbüntet, ha titkon vagytok is személyválogatók.

Hij zal u gewisselijk bestraffen, zo gij in het verborgene het aangezicht aanneemt.

Az ő fensége nem rettent-é meg titeket, a tőle való félelem nem száll-é rátok?

Zal u niet Zijn hoogheid verschrikken, en Zijn vreze over u vallen?

A ti emlékezéseitek hamuba írott példabeszédek, a ti menedékváraitok sárvárak.

Uw gedachtenissen zijn gelijk as, uw hoogten als hoogten van leem.

Hallgassatok, ne bántsatok: hadd szóljak én, akármi essék is rajtam.

Houdt stil van mij, opdat ik spreke, en er ga over mij, wat het zij.

Miért szaggatnám fogaimmal testemet, és miért szorítanám markomba lelkemet?

Waarom zou ik mijn vlees in mijn tanden nemen, en mijn ziel in mijn hand stellen?

Ímé, megöl engem! Nem reménylem; hiszen csak utaimat akarom védeni előtte!

Ziet, zo Hij mij doodde, zou ik niet hopen? Evenwel zal ik mijn wegen voor Zijn aangezicht verdedigen.

Sőt az lesz nékem segítségül, hogy képmutató nem juthat elébe.

Ook zal Hij mij tot zaligheid zijn; maar een huichelaar zal voor Zijn aangezicht niet komen.

Hallgassátok meg figyelmetesen az én beszédemet, vegyétek füleitekbe az én mondásomat.

Hoort naarstiglijk mijn rede, en mijn aanwijzing met uw oren.

Ímé, előterjesztem ügyemet, tudom, hogy nékem lesz igazam.

Ziet nu, ik heb het recht ordentelijk gesteld; ik weet, dat ik rechtvaardig zal verklaard worden.

Ki az, a ki perelhetne velem? Ha most hallgatnom kellene, úgy kimulnék.

Wie is hij, die met mij twist? Wanneer ik nu zweeg, zo zou ik den geest geven.

Csak kettőt ne cselekedj velem, szined elől akkor nem rejtőzöm el.

Alleenlijk doe twee dingen niet met mij; dan zal ik mij van Uw aangezicht niet verbergen.

Vedd le rólam kezedet, és a te rettentésed ne rettentsen engem.

Doe Uw hand verre van op mij, en Uw verschrikking make mij niet verbaasd.

Azután szólíts és én felelek, avagy én szólok hozzád és te válaszolj.

Roep dan, en ik zal antwoorden; of ik zal spreken, en geef mij antwoord.

Mennyi bűnöm és vétkem van nékem? Gonoszságomat és vétkemet add tudtomra!

Hoeveel misdaden en zonden heb ik? Maak mijn overtreding en mijn zonden mij bekend.

Mért rejted el arczodat, és tartasz engemet ellenségedül?

Waarom verbergt Gij Uw aangezicht, en houdt mij voor Uw vijand?

A letépett falevelet rettegteted-é, és a száraz pozdorját üldözöd-é?

Zult Gij een gedreven blad verbrijzelen, en zult Gij een drogen stoppel vervolgen?

Hogy ily *sok* keserűséget szabtál reám, és az én ifjúságomnak vétkét örökölteted velem?!

Want Gij schrijft tegen mij bittere dingen; en Gij doet mij erven de misdaden mijner jonkheid.

Hogy békóba teszed lábaimat, vigyázol minden én utamra, és vizsgálod lábomnak nyomait?

Gij legt ook mijn voeten in den stok, en neemt waar al mijn paden; Gij drukt U in de wortelen mijner voeten,

Az pedig elsenyved, mint a redves fa, mint ruha, a melyet moly emészt.

En hij veroudert als een verrotting, als een kleed, dat de mot opeet.