Psalms 120

Grádicsok éneke. Nyomorúságomban az Úrhoz kiálték, és meghallgata engem.

إِلَى الرَّبِّ فِي ضِيْقِي صَرَخْتُ فَاسْتَجَابَ لِي.

Mentsd meg, Uram, lelkemet a hazug ajaktól *és *a csalárd nyelvtől!

يَا رَبُّ، نَجِّ نَفْسِي مِنْ شِفَاهِ الْكَذِبِ، مِنْ لِسَانِ غِشٍّ.

Mit adjanak néked, vagy mit nyujtsanak néked, te csalárd nyelv?!

مَاذَا يُعْطِيكَ وَمَاذَا يَزِيدُ لَكَ لِسَانُ الْغِشِّ؟

Vitéznek hegyes nyilait fenyőfa parázsával.

سِهَامَ جَبَّارٍ مَسْنُونَةً مَعَ جَمْرِ الرَّتَمِ.

Jaj nékem, hogy Mésekben bujdosom és a Kédár sátrai közt lakom!

وَيْلِي لِغُرْبَتِي فِي مَاشِكَ، لِسَكَنِي فِي خِيَامِ قِيدَارَ!

Sok ideje lakozik az én lelkem a békességnek gyűlölőivel!

طَالَ عَلَى نَفْسِي سَكَنُهَا مَعَ مُبْغِضِ السَّلاَمِ.

Magam vagyok a békesség, de mihelyt megszólalok, ők viadalra *készek.*

أَنَا سَلاَمٌ، وَحِينَمَا أَتَكَلَّمُ فَهُمْ لِلْحَرْبِ.