Job 41

Kihúzhatod-é a leviáthánt horoggal, leszoríthatod-é a nyelvét kötéllel?

«أَتَصْطَادُ لَوِيَاثَانَ بِشِصٍّ، أَوْ تَضْغَطُ لِسَانَهُ بِحَبْل؟

Húzhatsz-é gúzst az orrába, az állát szigonynyal átfurhatod-é?

أَتَضَعُ أَسَلَةً فِي خَطْمِهِ، أَمْ تَثْقُبُ فَكَّهُ بِخِزَامَةٍ؟

Vajjon járul-é elődbe sok könyörgéssel, avagy szól-é hozzád sima beszédekkel?

أَيُكْثِرُ التَّضَرُّعَاتِ إِلَيْكَ، أَمْ يَتَكَلَّمُ مَعَكَ بِاللِّينِ؟

Vajjon frigyet köt-é veled, hogy fogadd őt örökös szolgádul?

هَلْ يَقْطَعُ مَعَكَ عَهْدًا فَتَتَّخِذَهُ عَبْدًا مُؤَبَّدًا؟

Játszhatol-é vele, miként egy madárral; gyermekeid kedvéért megkötözheted-é?

أَتَلْعَبُ مَعَهُ كَالْعُصْفُورِ، أَوْ تَرْبِطُهُ لأَجْلِ فَتَيَاتِكَ؟

Alkudozhatnak-é felette a társak, vagy a kalmárok közt feloszthatják-é azt?

هَلْ تَحْفِرُ جَمَاعَةُ الصَّيَّادِينَ لأَجْلِهِ حُفْرَةً، أَوْ يَقْسِمُونَهُ بَيْنَ الْكَنْعَانِيِّينَ؟

Tele rakhatod-é nyársakkal a bőrét, avagy szigonynyal a fejét?

أَتَمْلأُ جِلْدَهُ حِرَابًا وَرَأْسَهُ بِإِلاَلِ السَّمَكِ؟

Vesd rá a kezedet, de megemlékezzél, hogy a harczot nem ismételed.

ضَعْ يَدَكَ عَلَيْهِ. لاَ تَعُدْ تَذْكُرُ الْقِتَالَ!

Ímé, az ő reménykedése csalárd; *puszta* látása is halálra ijeszt!

هُوَذَا الرَّجَاءُ بِهِ كَاذِبٌ. أَلاَ يُكَبُّ أَيْضًا بِرُؤْيَتِهِ؟

Nincs oly merész, a ki őt felverje. Ki hát az, a ki velem szállna szembe?

لَيْسَ مِنْ شُجَاعٍ يُوقِظُهُ، فَمَنْ يَقِفُ إِذًا بِوَجْهِي؟

Ki adott nékem elébb, hogy azt visszafizessem? A mi az ég alatt van, mind enyém!

مَنْ تَقَدَّمَنِي فَأُوفِيَهُ؟ مَا تَحْتَ كُلِّ السَّمَاوَاتِ هُوَ لِي.

Nem hallgathatom el testének részeit, erejének mivoltát, alkotásának szépségét.

«لاَ أَسْكُتُ عَنْ أَعْضَائِهِ، وَخَبَرِ قُوَّتِهِ وَبَهْجَةِ عُدَّتِهِ.

Ki takarhatja fel ruhája felszínét; két sor foga közé kicsoda hatol be?

مَنْ يَكْشِفُ وَجْهَ لِبْسِهِ، وَمَنْ يَدْنُو مِنْ مَثْنَى لَجَمَتِهِ؟

Ki nyitotta fel orczájának ajtait? Fogainak sorai körül rémület *lakik!*

مَنْ يَفْتَحُ مِصْرَاعَيْ فَمِهِ؟ دَائِرَةُ أَسْنَانِهِ مُرْعِبَةٌ.

Büszkesége a csatornás pajzsok, összetartva *mintegy* szorító pecséttel.

فَخْرُهُ مَجَانُّ مَانِعَةٌ مُحَكَّمَةٌ مَضْغُوطَةٌ بِخَاتِمٍ.

Egyik szorosan a másikhoz lapul, hogy közéje levegő se megy.

الْوَاحِدُ يَمَسُّ الآخَرَ، فَالرِّيحُ لاَ تَدْخُلُ بَيْنَهَا.

Egyik a másikhoz tapad, egymást tartják, egymástól elszakadhatatlanok.

كُلٌّ مِنْهَا مُلْتَصِقٌ بِصَاحِبِهِ، مُتَلَكِّدَةً لاَ تَنْفَصِلُ.

Tüsszentése fényt sugároz ki, és szemei, mint a hajnal szempillái.

عِطَاسُهُ يَبْعَثُ نُورًا، وَعَيْنَاهُ كَهُدُبِ الصُّبْحِ.

A szájából szövétnekek jőnek ki, *és* tüzes szikrák omlanak ki.

مِنْ فَمِهِ تَخْرُجُ مَصَابِيحُ. شَرَارُ نَارٍ تَتَطَايَرُ مِنْهُ.

Orrlyukaiból gőz lövel elő, mint a forró fazékból és üstből.

مِنْ مِنْخَرَيْهِ يَخْرُجُ دُخَانٌ كَأَنَّهُ مِنْ قِدْرٍ مَنْفُوخٍ أَوْ مِنْ مِرْجَل.

Lehellete meggyujtja a holt szenet, és a szájából láng lövel elő.

نَفَسُهُ يُشْعِلُ جَمْرًا، وَلَهِيبٌ يَخْرُجُ مِنْ فِيهِ.

Nyakszirtjén az erő tanyáz, előtte félelem ugrándozik.

فِي عُنُقِهِ تَبِيتُ الْقُوَّةُ، وَأَمَامَهُ يَدُوسُ الْهَوْلُ.

Testének részei egymáshoz tapadtak; kemény önmagában és nem izeg-mozog.

مَطَاوِي لَحْمِهِ مُتَلاَصِقَةٌ مَسْبُوكَةٌ عَلَيْهِ لاَ تَتَحَرَّكُ.

Szíve kemény, mint a kő, oly kemény, mint az alsó malomkő.

قَلْبُهُ صُلْبٌ كَالْحَجَرِ، وَقَاسٍ كَالرَّحَى.

Hogyha felkél, hősök is remegnek; ijedtökben veszteg állnak.

عِنْدَ نُهُوضِهِ تَفْزَعُ الأَقْوِيَاءُ. مِنَ الْمَخَاوِفِ يَتِيهُونَ.

Ha éri is a fegyver, nem áll meg benne, *legyen bár* dárda, kopja vagy kelevéz.

سَيْفُ الَّذِي يَلْحَقُهُ لاَ يَقُومُ، وَلاَ رُمْحٌ وَلاَ مِزْرَاقٌ وَلاَ دِرْعٌ.

Annyiba veszi a vasat, mint a pozdorját, az aczélt, mint a korhadt fát.

يَحْسِبُ الْحَدِيدَ كَالتِّبْنِ، وَالنُّحَاسَ كَالْعُودِ النَّخِرِ.

A nyíl vesszője el nem űzi őt, a parittyakövek pozdorjává változnak rajta.

لاَ يَسْتَفِزُّهُ نُبْلُ الْقَوْسِ. حِجَارَةُ الْمِقْلاَعِ تَرْجعُ عَنْهُ كَالْقَشِّ.

Pozdorjának tartja a buzogányütést is, és kineveti a bárd suhogását.

يَحْسِبُ الْمِقْمَعَةَ كَقَشٍّ، وَيَضْحَكُ عَلَى اهْتِزَازِ الرُّمْحِ.

Alatta éles cserepek vannak; mint szeges borona hentereg az iszap felett.

تَحْتَهُ قُطَعُ خَزَفٍ حَادَّةٌ. يُمَدِّدُ نَوْرَجًا عَلَى الطِّينِ.

Felkavarja a mély vizet, mint a fazekat, a tengert olyanná teszi, mint a festékedény.

يَجْعَلُ الْعُمْقَ يَغْلِي كَالْقِدْرِ، وَيَجْعَلُ الْبَحْرَ كَقِدْرِ عِطَارَةٍ.

Maga után világos ösvényt hagy, azt hinné *valaki,* a tenger megőszült.

يُضِيءُ السَّبِيلُ وَرَاءَهُ فَيُحْسَبُ اللُّجُّ أَشْيَبَ.

Nincs e földön hozzá hasonló, a mely úgy teremtetett, hogy ne rettegjen.

لَيْسَ لَهُ فِي الأَرْضِ نَظِيرٌ. صُنِعَ لِعَدَمِ الْخَوْفِ.

Lenéz minden nagy állatot, ő a király minden ragadozó felett.

يُشْرِفُ عَلَى كُلِّ مُتَعَال. هُوَ مَلِكٌ عَلَى كُلِّ بَنِي الْكِبْرِيَاءِ».