Lamentations 5

Seyè, gade sa ki te rive nou non! Voye je gade nou. Wè nan ki mizè nou ye!

Згадай, Господи, що з нами сталося, зглянься й побач нашу ганьбу,

Peyi nou an nan men moun lòt nasyon! Yo pran kay nou pou yo.

наша спадщина дісталась чужим, доми наші чужинцям!

Nou se timoun san papa. Manman nou tankou fanm ki pèdi mari yo.

Поставали ми сиротами: нема батька, а матінки наші неначе ті вдови!...

Se achte pou n' achte dlo pou nou bwè. Si nou pa gen lajan, nou pa jwenn bwa pou nou boule.

Свою воду за срібло ми п'ємо, наші дрова за гроші одержуємо...

N'ap travay di tankou bourik, tankou bèf kabwa. Nou bouke, nou pa ka pran kanpo.

У потилицю нас поганяють, помучені ми, і спокою не маємо!

Pou nou ka jwenn manje pou nou manje nou blije ap lonje men bay peyi Lejip ak peyi Lasiri.

До Єгипту й Асирії руку витягуємо, щоб насититись хлібом!

Zansèt nou yo fè peche. Yo pa la ankò! Se nou menm k'ap peye pou sa yo te fè.

Батьки наші грішили, але їх нема, а ми двигаємо їхні провини!

Moun k'ap gouvènen nou yo se esklav yo ye. Pesonn pa ka delivre nou anba men yo.

Раби запанували над нами, і немає нікого, хто б вирятував з їхньої руки...

Se gwo danje lè nou soti al dèyè manje. Ansasen toupatou nan peyi a.

Наражуючи свою душу на меч у пустині, достаємо свій хліб...

Grangou ban nou lafyèb. Kò nou cho kou dife.

Шкіра наша, мов піч, попалилась з пекучого голоду...

Yo fè kadejak sou madanm nou sou mòn Siyon an. Nan tout ti bouk peyi Jida yo yo kenbe pitit fi nou yo.

Жінок на Сіоні безчестили, дівчат по Юдейських містах...

Yo pran chèf nou yo, yo pann yo. Yo derespekte granmoun nou yo.

Князі їхньою рукою повішені, лиця старих не пошановані...

Yo fòse jenn gason nou yo rale moulen. Ti gason nou yo ap titibe anba gwo chay bwa.

Юнаки носять камінь млиновий, а хлопці під ношею дров спотикаються...

Granmoun yo pa chita nan pòtay lavil la ankò. Jennmoun nou yo pa chante ankò.

Перестали сидіти старші в брамі, юнаки свою пісню співати,

Pa gen kè kontan lakay nou. Nou pa danse ankò! Lapenn plen kè nou!

втіха нашого серця спинилась, наш танець змінивсь на жалобу...

Tou sa ki te konn ban nou kè kontan disparèt. Nou te peche, malè tonbe sou nou.

Спала корона у нас з голови, о горе, бо ми прогрішились,

Nou malad nan fon kè nou, nou pa ka wè tèlman n'ap kriye,

тому наше серце боляще, тому наші очі потемніли,

paske mòn Siyon an tounen savann. Se bèt nan bwa ase ki rete la.

через гору Сіон, що спустошена, бродять лисиці по ній...

Men ou menm, Seyè, ou wa pou tou tan. W'ap gouvènen jouk sa kaba.

Пробуваєш Ти, Господи, вічно, Твій престол з роду в рід:

Poukisa ou lage nou pou tout tan sa a? Gen lè ou p'ap janm chonje nou ankò!

Нащо ж нас забуваєш навік, покидаєш на довгі дні нас?

Seyè, fè nou tounen vin jwenn ou non! Fè nou tounen vin jwenn ou! Fè nou viv jan nou te konn viv nan tan lontan an non!

Приверни нас до Себе, о Господи, і вернемось ми, віднови наші дні, як давніше було!

Eske ou voye nou jete pou tout bon? Pou di ou p'ap janm sispann fache sou nou?

Хіба Ти цілком нас відкинув, прогнівавсь занадто на нас?...