Psalms 78

Se yon chante Asaf. Pèp mwen yo, koute sa m'ap moutre nou! Louvri zòrèy nou pou n' tande sa m'ap di!
Masquil de Asaph. ESCUCHA, pueblo mío, mi ley: Inclinad vuestro oído á las palabras de mi boca.
Mwen pral pale ak nou, pou m' fè nou konnen sa ki te pase nan tan lontan,
Abriré mi boca en parábola; Hablaré cosas reservadas de antiguo:
bagay nou te tande nan zòrèy nou, bagay nou tout te konnen, bagay zansèt nou yo te konn rakonte nou.
Las cuales hemos oído y entendido; Que nuestros padres nos las contaron.
Nou p'ap kache bagay sa yo pou pitit nou yo pa konnen yo. N'ap fè lwanj Seyè a devan timoun k'ap vini yo. N'ap fè yo konnen jan l' gen pouvwa, jan l' gen fòs, jan li fè gwo mèvèy.
No las encubriremos á sus hijos, Contando á la generación venidera las alabanzas de JEHOVÁ, Y su fortaleza, y sus maravillas que hizo.
Li te di pèp Izrayèl la sa pou li fè. Li te bay pitit pitit Jakòb yo kòmandman li yo. Li te mande zansèt nou yo pou yo te moutre pitit yo lalwa Bondye a,
Él estableció testimonio en Jacob, Y puso ley en Israel; La cual mandó á nuestros padres Que la notificasen á sus hijos;
pou timoun ki fenk fèt yo ka konnen l', pou yo menm tou, lè yo grandi, yo ka fè pitit pa yo konnen l'.
Para que lo sepa la generación venidera, y los hijos que nacerán; Y los que se levantarán, lo cuenten á sus hijos;
Konsa yo menm tou, y'a mete konfyans yo nan Bondye. Yo p'ap bliye sa li te fè. Y'a toujou obeyi kòmandman li yo.
Á fin de que pongan en Dios su confianza, Y no se olviden de las obras de Dios, Y guarden sus mandamientos:
Konsa yo p'ap tankou zansèt yo ki te fè tèt ak Bondye, ki te derefize fè sa li te mande yo fè, ki pa t' janm gen yon konfyans fèm nan Bondye, ki pa t' kenbe pawòl yo ak Bondye.
Y no sean como sus padres, Generación contumaz y rebelde; Generación que no apercibió su corazón, Ni fué fiel para con Dios su espíritu.
Pitit Efrayim yo se moun ki konn goumen, ki fò nan tire flèch. Men, yo kouri lè batay mare.
Los hijos de Ephraim armados, flecheros, Volvieron las espaldas el día de la batalla.
Yo pa t' kenbe kontra Bondye te pase ak yo a. Yo derefize fè sa li te mande yo fè.
No guardaron el pacto de Dios, Ni quisieron andar en su ley:
Yo fè espre, yo bliye sa li te fè, tout mèvèy li te fè yo wè.
Antes se olvidaron de sus obras, Y de sus maravillas que les había mostrado.
Wi, se devan je zansèt yo Bondye te fè mirak nan peyi Lejip, nan plenn Zoan an.
Delante de sus padres hizo maravillas En la tierra de Egipto, en el campo de Zoán.
Li fann lanmè a an de, li fè yo pase nan mitan l'. Li fè dlo yo kanpe dwat tankou miray.
Rompió la mar, é hízolos pasar; É hizo estar las aguas como en un montón.
Pou l' moutre yo chemen pou yo pran, lajounen li ba yo yon nwaj, lannwit li ba yo yon dife ki t'ap mache devan yo.
Y llevólos de día con nube, Y toda la noche con resplandor de fuego.
Li fann gwo wòch nan dezè a, li ba yo kont dlo pou yo bwè.
Hendió las peñas en el desierto: Y dióles á beber como de grandes abismos;
Li fè sous dlo pete nan wòch la, li fè dlo koule tankou dlo larivyè.
Pues sacó de la peña corrientes, É hizo descender aguas como ríos.
Men, yo pa t' sispann fè peche kont Bondye, yo revòlte dèyè Bondye ki anwo nan syèl la, lè yo te nan dezè a.
Empero aun tornaron á pecar contra él, Enojando en la soledad al Altísimo.
Yo te vle sonde Bondye: yo mande pou l' ba yo manje yo te vle manje a.
Pues tentaron á Dios en su corazón, Pidiendo comida á su gusto.
Yo pale Bondye mal, yo di: -Eske Bondye ka mete manje sou tab nan mitan dezè sa a?
Y hablaron contra Dios, Diciendo: ¿Podrá poner mesa en el desierto?
Wi, se vre. Li frape wòch la: Dlo koule kou larivyè. Men, èske li kapab ban nou pen? Eske li ka bay pèp li a vyann?
He aquí ha herido la peña, y corrieron aguas, Y arroyos salieron ondeando: ¿Podrá también dar pan? ¿Aparejará carne á su pueblo?
Lè Seyè a tande sa, li fè kòlè. Se te tankou yon dife li te limen dèyè pitit Jakòb yo. Li vin ankòlè anpil sou yo,
Por tanto oyó JEHOVÁ, é indignóse: Y encendióse el fuego contra Jacob, Y el furor subió también contra Israel;
paske yo pa t' gen konfyans nan Bondye, yo pa t' kwè li ta kapab delivre yo.
Por cuanto no habían creído á Dios, Ni habían confiado en su salud:
Li pale ak nwaj yo ki anwo nan syèl la, li ba yo lòd pou yo louvri pòt syèl la.
Á pesar de que mandó á las nubes de arriba, Y abrió las puertas de los cielos,
Li grennen laman sou yo pou yo manje. Li ba yo manje farin ki soti nan syèl la.
É hizo llover sobre ellos maná para comer, Y dióles trigo de los cielos.
Se konsa, yo manje manje zanj Bondye yo. Li ba yo manje pou yo manje plen vant yo.
Pan de nobles comió el hombre: Envióles comida á hartura.
Lèfini, li fè yon van lès soufle nan syèl la. Avèk pouvwa li, li fè yon van leve soti nan sid.
Movió el solano en el cielo, Y trajo con su fortaleza el austro.
Li grennen vyann sou yo tankou pousyè. Li fè zwazo soti nan syèl la tonbe atè, tankou sab bò lanmè.
É hizo llover sobre ellos carne como polvo, Y aves de alas como arena de la mar.
Li fè yo tonbe nan mitan kote yo te rete a, tout bò kay yo.
É hízolas caer en medio de su campo, Alrededor de sus tiendas.
Yo tout te manje plen vant yo. Bondye ba yo tou sa yo te anvi.
Y comieron, y hartáronse mucho: Cumplióles pues su deseo.
Men, yo pa t' ankò fin manje, yo pa t' ankò fin plen vant yo, manje a te nan bouch yo toujou,
No habían quitado de sí su deseo, Aun estaba su vianda en su boca,
lè Bondye fache sou yo. Li touye pi gwonèg nan mitan yo, li kraze tout jenn gason nan peyi Izrayèl la.
Cuando vino sobre ellos el furor de Dios, Y mató los más robustos de ellos, Y derribo los escogidos de Israel.
Atousa, pèp la donnen pi rèd nan fè peche. Yo pa t' vle kwè nan mirak sa yo.
Con todo esto pecaron aún, Y no dieron crédito á sus maravillas.
Se konsa, li fè lavi yo disparèt tankou lafimen. Li sezi yo, yo mouri frèt.
Consumió por tanto en nada sus días, Y sus años en la tribulación.
Li te fè detwa ladan yo mouri. Se lè sa a yo tounen vin jwenn li, yo chanje lavi yo, yo lapriyè nan pye li.
Si los mataba, entonces buscaban á Dios; Entonces se volvían solícitos en busca suya.
Yo vin chonje se Bondye ki te pwoteksyon yo. Se Bondye anwo nan syèl la ki te delivre yo.
Y acordábanse que Dios era su refugio. Y el Dios Alto su redentor.
Men, tout bèl pawòl sa yo, se te manti. Tou sa yo t'ap di a, se te pawòl nan bouch.
Mas le lisonjeaban con su boca, Y con su lengua le mentían:
Yo pa t' sensè avè li, yo pa t' kenbe kontra li te pase ak yo.
Pues sus corazones no eran rectos con él, Ni estuvieron firmes en su pacto.
Men, paske Bondye te gen pitye pou yo, li padonnen peche yo, li pa t' touye yo. Anpil fwa menm, li kenbe, li pa t' fè kòlè sou yo. Li pa t' kite kòlè l' tonbe sou yo.
Empero él misericordioso, perdonaba la maldad, y no los destruía: Y abundó para apartar su ira, Y no despertó todo su enojo.
Li chonje se moun yo ye, se pase y'ap pase tankou van k'ap soufle.
Y acordóse que eran carne; Soplo que va y no vuelve.
Men, se pa ni de ni twa fwa yo te leve dèyè li nan dezè a! Se pa ni de ni twa fwa yo te fè l' fè kòlè!
¡Cuántas veces lo ensañaron en el desierto, Lo enojaron en la soledad!
Se tout tan yo t'ap tante Seyè a! Se tout tan yo t'ap pwovoke Bondye pèp Izrayèl la, ki yon Bondye apa!
Y volvían, y tentaban á Dios, Y ponían límite al Santo de Israel.
Yo bliye jan li gen pouvwa. Yo bliye lè li te sove yo anba lènmi yo,
No se acordaron de su mano, Del día que los redimió de angustia;
lè li te fè gwo mirak ak bèl mèvèy nan peyi Lejip, nan plenn Zoan an.
Cuando puso en Egipto sus señales, Y sus maravillas en el campo de Zoán;
Li fè dlo larivyè yo tounen san. Pesonn pa t' ka bwè dlo sa yo.
Y volvió sus ríos en sangre, Y sus corrientes, porque no bebiesen.
Li voye mouchavè sou yo pou devore yo. Li voye krapo pou detwi yo.
Envió entre ellos una mistura de moscas que los comían, Y ranas que los destruyeron.
Li voye krikèt vèt pou manje rekòt yo, chwalbwa pou devore tout jaden yo.
Dió también al pulgón sus frutos, Y sus trabajos á la langosta.
Li touye pye rezen yo ak lagrèl, li touye pye sikomò yo ak fredi.
Sus viñas destruyó con granizo, Y sus higuerales con piedra;
Li touye tout bèt jaden nan savann yo ak lagrèl, li touye bann mouton yo ak loray.
Y entregó al pedrisco sus bestias, Y al fuego sus ganados.
Li te ankòlè anpil sou yo, li te move, li te fache. Li fè anpil malè tonbe sou yo. Li voye yon lame zanj pou detwi yo.
Envió sobre ellos el furor de su saña, Ira y enojo y angustia, Con misión de malos ángeles.
Li kite kòlè l' pase sou yo, li pa t' sove lavi yo yonn. Li lage yon epidemi ki t'ap fini ak yo.
Dispuso el camino á su furor; No eximió la vida de ellos de la muerte, Sino que entregó su vida á la mortandad.
Li touye tout premye pitit gason ki nan peyi Lejip la, tout premye pitit gason nan laras Kam lan.
É hirió á todo primogénito en Egipto, Las primicias de las fuerzas en las tiendas de Châm.
Lèfini, tankou yon bann mouton, li mennen pèp li ale, li kondi yo nan mitan dezè a.
Empero hizo salir á su pueblo como ovejas, Y llevólos por el desierto, como un rebaño.
Li mennen yo san danje san malè. Yo pa t' bezwen pè anyen. Men, lanmè a te kouvri tout lènmi yo.
Y guiólos con seguridad, que no tuvieron miedo; Y la mar cubrió á sus enemigos.
Li fè yo rive sou fwontyè peyi li te chwazi pou li a, toupre mòn li te pran ak fòs kouraj li a.
Metiólos después en los términos de su santuario, En este monte que ganó su mano derecha.
Li mete lòt nasyon yo deyò pou bay pèp li a plas. Li separe tè a, li bay chak branch fanmi Izrayèl la pa yo. Li kite yo moute kay yo kote lènmi yo te rete.
Y echó las gentes de delante de ellos, Y repartióles una herencia con cuerdas; É hizo habitar en sus moradas á las tribus de Israel.
Men, yo kenbe tèt ak Bondye ki gen tout pouvwa a. Yo t'ap wè jouk ki bò li te ye ak yo: Yo pa fè sa li te mande yo fè!
Mas tentaron y enojaron al Dios Altísimo, Y no guardaron sus testimonios;
Yo pa kenbe pawòl yo. Yo vire do ba li tankou zansèt yo te fè. Yo pati sou move pye, yo mal derape.
Sino que se volvieron, y se rebelaron como sus padres: Volviéronse como arco engañoso.
Yo fè l' fache paske yo bati tanp pou lòt bondye yo, yo pòte l' fè jalouzi poutèt vye zidòl yo.
Y enojáronlo con sus altos, Y provocáronlo á celo con sus esculturas.
Bondye fache lè li wè sa. Se konsa li voye pèp Izrayèl la jete.
Oyólo Dios, y enojóse, Y en gran manera aborreció á Israel.
Li kite kay li te genyen Silo a, kote li t'ap viv pami moun sou latè a.
Dejó por tanto el tabernáculo de Silo, La tienda en que habitó entre los hombres;
Li kite lènmi yo pran Bwat Kontra a, ki te garanti pouvwa li ak fòs li nan mitan yo, li kite yo pote l' ale.
Y dió en cautividad su fortaleza, Y su gloria en mano del enemigo.
Li te fache nèt sou pèp li a, li kite lènmi touye yo nan lagè.
Entregó también su pueblo á cuchillo, Y airóse contra su heredad.
Jenn gason yo mouri nan dife. Jenn fi yo pa jwenn pesonn pou marye ak yo.
El fuego devoró sus mancebos, Y sus vírgenes no fueron loadas en cantos nupciales.
Tout prèt yo mouri anba kout nepe. Vèv yo pa t' kriye pou yo.
Sus sacerdotes cayeron á cuchillo, Y sus viudas no lamentaron.
Se lè sa a Seyè a leve, tankou si li t'ap leve nan dòmi. Li parèt tankou yon vanyan gason ki anba gwòg li.
Entonces despertó el Señor á la manera del que ha dormido, Como un valiente que grita excitado del vino:
Li frape lènmi yo, li fè yo kouri. Li fè yo wont pou tout tan.
É hirió á sus enemigos en las partes posteriores: Dióles perpetua afrenta.
Li voye pitit Jozèf yo jete, li pa t' chwazi branch fanmi Efrayim lan.
Y desechó el tabernáculo de José, Y no escogió la tribu de Ephraim.
Li chwazi branch fanmi Jida a pito, ansanm ak mòn Siyon li renmen anpil lan.
Sino que escogió la tribu de Judá, El monte de Sión, al cual amó.
Se la li bati tanp li a ki pòtre ak kay li nan syèl la. Li fè l' solid tankou latè, pou tout tan.
Y edificó su santuario á manera de eminencia, Como la tierra que cimentó para siempre.
Li te chwazi David, yon moun ki t'ap sèvi l'. Li wete l' dèyè mouton li t'ap okipe yo,
Y eligió á David su siervo, Y tomólo de las majadas de las ovejas:
dèyè manman mouton ki gen pitit dèyè yo, li fè l' wa sou pitit Jakòb yo. Li mete l' gadò pèp Izrayèl la.
De tras las paridas lo trajo, Para que apacentase á Jacob su pueblo, y á Israel su heredad.
David pran swen yo ak tout kè li. Li kondi yo avèk anpil ladrès.
Y apacentólos con entereza de su corazón; Y pastoreólos con la pericia de sus manos.