Psalms 114

Lè pèp Izrayèl la te soti nan peyi Lejip, lè pitit pitit Jakòb yo te kite peyi etranje yo,
CUANDO salió Israel de Egipto, La casa de Jacob del pueblo bárbaro,
Bondye chwazi branch fanmi Jida a pou pèp li, moun Izrayèl yo pou byen pa l'.
Judá fué su consagrada heredad, Israel su señorío.
Lè Lanmè Wouj la wè l', li pran kouri san gad dèyè. Larivyè Jouden sispann koule desann.
La mar vió, y huyó; El Jordán se volvió atrás.
Mòn yo sote ponpe tankou bouk kabrit, ti mòn yo sote ponpe tankou ti mouton.
Los montes saltaron como carneros: Los collados como corderitos.
Kisak pase ou, lanmè, kifè ou pran kouri konsa? Ou menm larivyè Jouden, kisak rive ou kifè ou sispann koule?
¿Qué tuviste, oh mar, que huiste? ¿Y tú, oh Jordán, que te volviste atrás?
Nou menm mòn yo, sa nou genyen pou n'ap sote ponpe konsa tankou bouk kabrit? Nou menm ti mòn yo, poukisa n'ap sote ponpe tankou ti mouton?
Oh montes, ¿por qué saltasteis como carneros, Y vosotros, collados, como corderitos?
Ou menm latè, tranble devan Seyè a, devan Bondye Jakòb la.
Á la presencia del Señor tiembla la tierra, Á la presencia del Dios de Jacob;
Se li menm ki fè gwo wòch la tounen yon basen dlo, li fè wòch la tounen yon sous dlo.
Él cual tornó la peña en estanque de aguas, Y en fuente de aguas la roca.