Job 4

Elifaz, moun Teman an, pran lapawòl, li di konsa:
Y RESPONDIÓ Eliphaz el Temanita, y dijo:
-Jòb, si m' pale avè ou, ou p'ap fache, vye frè? Mwen pa ka pa pale.
Si probáremos á hablarte, serte ha molesto; Mas ¿quién podrá detener las palabras?
Yon lè, se ou ki te konn moutre moun anpil bagay, se ou ki te konn bay moun fòs lè yo fèb.
He aquí, tú enseñabas á muchos, Y las manos flacas corroborabas;
Pawòl nan bouch ou te yon ankourajman pou moun ki te dekouraje. Ou te ede yo kanpe sou de pye yo ankò.
Al que vacilaba, enderezaban tus palabras, Y esforzabas las rodillas que decaían.
Koulye a, paske se tou pa ou, ou pèdi tèt ou. Malè tonbe sou ou, w'ap depale.
Mas ahora que el mal sobre ti ha venido, te es duro; Y cuando ha llegado hasta ti, te turbas.
W'ap sèvi Bondye, ou fèt pou genyen l' konfyans. Ou mennen bak ou byen, ou pa fèt pou dekouraje.
¿Es éste tu temor, tu confianza, Tu esperanza, y la perfección de tus caminos?
Repase tèt ou byen. Ou janm konnen yon inonsan ki mouri mal? Ou janm wè yo touye yon moun ki mache dwat?
Recapacita ahora, ¿quién que fuera inocente se perdiera? Y ¿en dónde los rectos fueron cortados?
M'ap di sa m' wè ak je m': Moun ki kouve mechanste nan kè yo epi k'ap mache bay moun lapenn, se mechanste ak lapenn yo rekòlte.
Como yo he visto, los que aran iniquidad Y siembran injuria, la siegan.
Lè Bondye fache, li soufle sou yo, yo mouri. Lè van tanpèt Bondye a leve, yo disparèt.
Perecen por el aliento de Dios, Y por el espíritu de su furor son consumidos.
Mechan yo rele kou lyon, yo gwonde kou bèt sovaj. Men, Bondye fèmen bouch yo, li kase dan nan bouch yo.
El bramido del león, y la voz del león, Y los dientes de los leoncillos son quebrantados.
Yo mouri tankou lyon ki pa jwenn bèt pou yo manje. Tout pitit yo gaye nan bwa.
El león viejo perece por falta de presa, Y los hijos del león son esparcidos.
Yon lè, mwen tande Bondye t'ap pale tou dousman nan zòrèy mwen. Mwen pa t' fin tande nèt sa li t'ap di.
El negocio también me era á mí oculto; Mas mi oído ha percibido algo de ello.
Tankou yon move rèv nan mitan lannwit, li mete yon bann vye lide nan tèt mwen. M' pa ka dòmi tèlman mwen pè.
En imaginaciones de visiones nocturnas, Cuando el sueño cae sobre los hombres,
Mwen pran tranble, mwen santi yon frison mache nan tout kò m'. Tout zo nan kò m' ap krake.
Sobrevínome un espanto y un temblor, Que estremeció todos mis huesos:
Yon souf pase bò figi m', tout cheve nan tèt mwen kanpe.
Y un espíritu pasó por delante de mí, Que hizo se erizara el pelo de mi carne.
Mwen rete konsa mwen wè yon moun kanpe devan m'. Mwen pa t' rekonèt ki moun li ye. Men, fòm moun lan te la devan je m'. Mwen pa tande yon ti bri menm. Apre sa, mwen tande yon vwa ki t'ap pale tou dousman, li t'ap di:
Paróse un fantasma delante de mis ojos, Cuyo rostro yo no conocí, Y quedo, oí que decía:
Ki moun ki ka di li mache dwat devan Bondye? Ki moun ki san repwòch devan Bondye ki kreye l' la?
¿Si será el hombre más justo que Dios? ¿Si será el varón más limpio que el que lo hizo?
Bondye pa janm fin fye sèvitè l' yo nèt. Ata zanj li yo, li jwenn bagay pou l' repwoche yo.
He aquí que en sus siervos no confía, Y notó necedad en sus ángeles
Ale wè atò pou moun ki fèt ak labou, pou moun ki soti nan pousyè tè, pou moun yo kapab kraze tankou poudbwa!
¡Cuánto más en los que habitan en casas de lodo, Cuyo fundamento está en el polvo, Y que serán quebrantados de la polilla!
Yon sèl jou kont pou yo tounen pousyè, yo disparèt nèt. Pesonn pa wè sa.
De la mañana á la tarde son quebrantados, Y se pierden para siempre, sin haber quien lo considere.
Yo rete konsa yo kase kòd. Yo mouri san yo pa janm rive fin gen bon konprann.
¿Su hermosura, no se pierde con ellos mismos? Mueren, y sin sabiduría.