Job 3

Bout pou bout, Jòb louvri bouch li, li pran madichonnen jou l' te fèt la.
Allora Giobbe aprì la bocca e maledisse il giorno della sua nascita.
Li di konsa:
E prese a dire così:
-Se pou Bondye efase jou m' te fèt la. Se pou l' efase jou lannwit m' te konmanse devlope nan vant manman m' lan.
"Perisca il giorno ch’io nacqui e la notte che disse: "E’ concepito un maschio!"
Fè jou sa a tounen fènwa, Bondye! Kote ou chita anwo a, pa janm chonje jou sa a ankò. Pa janm kite limyè solèy klere l'.
Quel giorno si converta in tenebre, non se ne curi Iddio dall’alto, né splenda sovr’esso raggio di luce!
Se pou fènwa anvayi jou sa a. Se pou nwaj kouvri l' nèt. Se pou lonbraj lanmò bouche l' nèt.
Se lo riprendano le tenebre e l’ombra di morte, resti sovr’esso una fitta nuvola, le eclissi lo riempian di paura!
Jou lannwit sa a, se pou fènwa pran l' pou li nèt. Se pou l' disparèt nèt nan lanne a pou yo pa janm konte l' nan almanak ankò.
Quella notte diventi preda d’un buio cupo, non abbia la gioia di contar tra i giorni dell’anno, non entri nel novero de’ mesi!
Se pou jou lannwit sa a fè cheve nan tèt moun kanpe, pou yo pa tande pèsonn ap ri!
Quella notte sia notte sterile, e non vi s’oda grido di gioia.
Se pou chòche yo bay jou lannwit sa a madichon, yo menm ki konn ki jan pou yo eksite levyatan an!
La maledicano quei che maledicono i giorni e sono esperti nell’evocare il drago.
Pa kite gwo zetwal devanjou a klere jou sa a. Pa janm fè bajou kase pou li, pou l' pa janm wè solèy leve.
Si oscurino le stelle del suo crepuscolo, aspetti la luce e la luce non venga, e non miri le palpebre dell’alba,
Paske li pa t' enpoze m' soti nan vant manman m', li pa t' egzante m' tout soufrans sa yo.
poiché non chiuse la porta del seno che mi portava, e non celò l’affanno agli occhi miei.
Poukisa mwen pa t' mouri depi nan vant manman m'? Poukisa mwen pa t' tou mouri nan pasaj kite sa?
Perché non morii nel seno di mia madre? Perché non spirai appena uscito dalle sue viscere?
Poukisa mwen te jwenn yon manman ki pran m' sou jenou li epi ki ban m' tete?
Perché trovai delle ginocchia per ricevermi e delle mammelle da poppare?
Si m' te mouri, atò konsa mwen pa ta nan tout lapenn sa a. Mwen ta kouche yon kote ap dòmi ak kè poze,
Ora mi giacerei tranquillo, dormirei, ed avrei così riposo
ansanm ak wa yo ak gwo chèf yo, ki fè bati gwo tonm pou yo nan mitan dezè.
coi re e coi consiglieri della terra che si edificarono mausolei,
Mwen ta kouche ap dòmi ansanm ak chèf ki te gen kay yo plen lò ak ajan.
coi principi che possedean dell’oro e che empiron d’argento le lor case;
Ou ankò, mwen ta tankou yon timoun ki fèt anvan tèm, tankou timoun ki fèt tou mouri.
o, come l’aborto nascosto, non esisterei, sarei come i feti che non videro la luce.
Kote yo ye anba tè a, mechan yo sispann bay kò yo mouvman. Anba tè a, sa ki bouke travay ap poze kò yo.
Là cessano gli empi di tormentare gli altri. Là riposano gli stanchi,
Anba tè a, tout prizonye gen kè poze. Yo p'ap tande vwa majò prizon an nan zòrèy yo.
là i prigioni han requie tutti insieme, senz’udir voce d’aguzzino.
Anba tè a, se menm bagay pou grannèg kou malere. Ata esklav pa gen mèt ankò!
Piccoli e grandi sono là del pari, e lo schiavo è libero del suo padrone.
Poukisa, Bondye, ou kite moun ki nan mizè ap viv? Poukisa ou bay moun ki nan gwo lapenn lavi?
Perché dar la luce all’infelice e la vita a chi ha l’anima nell’amarezza,
Y'ap tann lanmò konsa. Men, lanmò pa vini! Yo ta pito lanmò pase nenpòt gwo richès!
i quali aspettano la morte che non viene, e la ricercano più che i tesori nascosti,
Yo pa gen kè kontan toutotan yo pa mouri, toutotan yo pa ale anba tè.
e si rallegrerebbero fino a giubilarne, esulterebbero se trovassero una tomba?
Yo pa konn sa pou yo fè. Bondye sènen yo kote yo pase.
Perché dar vita a un uomo la cui via è oscura? e che Dio ha stretto in un cerchio?
Mwen pa ka manje. Se plenn m'ap plenn. M'ap soufri, dlo nan je m' tankou larivyè k'ap koule.
Io sospiro anche quando prendo il mio cibo, e i miei gemiti si spandono com’acqua.
Sa m' pè rive m' lan, se li k'ap rive m'. Sa m' pa ta vle wè a, se li ki tonbe sou mwen.
Non appena temo un male, ch’esso mi colpisce; e quel che pavento, mi piomba addosso.
Kè m' pa poze. Tèt mwen pa la. Mwen pa ka dòmi. Se soti nan ka tonbe nan ka.
Non trovo posa, né requie, né pace, il tormento è continuo!"