Job 39

Eske ou konnen lè kabrit mawon yo ap fè pitit? Eske ou janm wè kote fenmèl yo ap miba?
Weißt du die Gebärzeit der Steinböcke? Beobachtest du das Kreißen der Hindinnen?
Eske ou konnen konbe mwa yo pote yon pitit nan vant yo? Kilè pitit yo rive dat pou yo fèt?
Zählst du die Monde, die sie erfüllen, und weißt du die Zeit ihres Gebärens?
Eske ou konnen lè yo pral kwoupi pou miba, lè y'ap fè pitit yo nan mitan dezè a?
Sie krümmen sich, lassen ihre Jungen durchbrechen, entledigen sich ihrer Wehen.
Pitit yo grandi, yo pran fòs, yo kite manman yo, y' ale, yo pa tounen.
Ihre Kinder werden stark, wachsen auf im Freien; sie gehen aus und kehren nicht zu ihnen zurück.
Ki moun ki bay bourik mawon libète yo? Ki moun ki lage yo nan savann?
Wer hat den Wildesel frei entsandt, und wer gelöst die Bande des Wildlings,
Mwen ba yo dezè pou kay yo. Mwen kite yo viv nan savann tè sale a.
zu dessen Hause ich die Steppe gemacht, und zu seinen Wohnungen das Salzland?
Tout bri k'ap fèt nan lavil yo pa di yo anyen. Pesonn pa ka donte yo pou fè yo travay.
Er lacht des Getümmels der Stadt, das Geschrei des Treibers hört er nicht.
Yo mache nan tout mòn yo dèyè manje. Y'ap chache fèy vèt pou yo mete anba dan yo.
Was er auf den Bergen erspäht, ist seine Weide, und allem Grünen spürt er nach.
Eske ou ka fè bèf mawon travay pou ou? Eske l'ap rete pase nwit mare nan lakou kay ou?
Wird der Wildochs dir dienen wollen, oder wird er an deiner Krippe übernachten?
Eske ou ka pase kòd nan kou yonn pou fè l' raboure tè a pou ou? Eske ou ka fè l' rale chari pou woule tè jaden ou yo?
Wirst du den Wildochs mit seinem Seile an die Furche binden, oder wird er hinter dir her die Talgründe eggen?
Eske ou ka konte sou gwo fòs kouraj li pou fè li travay di pou ou?
Wirst du ihm trauen, weil seine Kraft groß ist, und ihm deine Arbeit überlassen?
Eske ou kwè l'ap asepte pote rekòt ou soti nan jaden? Eske l'ap asepte ranmase grenn ou yo sou glasi?
Wirst du auf ihn dich verlassen, daß er deine Saat heimbringe, und daß er das Getreide deiner Tenne einscheuere?
Otrich alèz lè l'ap bat zèl li, men, li pa ka vole tankou sigòy.
Fröhlich schwingt sich der Flügel der Straußin: ist es des Storches Fittich und Gefieder?
Otrich la ponn ze l' yo atè konsa. Se chalè tè a ki fè yo kale.
Denn sie überläßt ihre Eier der Erde und erwärmt sie auf dem Staube;
Li pa konnen nenpòt moun k'ap pase ka pile yo, nenpòt bèt nan raje ka kraze yo anba pye.
und sie vergißt, daß ein Fuß sie zerdrücken, und das Getier des Feldes sie zertreten kann.
Li fè tankou ze yo pa pou li. Sa pa di l' anyen si li bay tèt li tout lapenn ponn ze yo pou gremesi,
Sie behandelt ihre Kinder hart, als gehörten sie ihr nicht; ihre Mühe ist umsonst, es kümmert sie nicht.
Se mwen menm, Bondye, ki fè l' sòt konsa, ki pa ba li lespri menm.
Denn Gott ließ sie der Weisheit vergessen, und keinen Verstand teilte er ihr zu.
Men, lè l' pran kouri, nanpwen kavalye sou chwal ki ka pran devan l'.
Zur Zeit, wenn sie sich in die Höhe peitscht, lacht sie des Rosses und seines Reiters.
Eske se ou menm ki bay chwal yo fòs, ki mete bèl krenyen sou kou yo?
Gibst du dem Rosse Stärke, bekleidest du seinen Hals mit der wallenden Mähne?
Eske se ou ki fè yo sote ponpe tankou kabrit, ki fè yo ranni pou fè moun pè?
Machst du es aufspringen gleich der Heuschrecke? Sein prächtiges Schnauben ist Schrecken.
Y'ap pyafe konsa nan ti fon yo, y'ap bat tè a ak zago yo. Yo kouri ak tout fòs yo lè yo nan lagè.
Es scharrt in der Ebene und freut sich der Kraft, zieht aus, den Waffen entgegen.
Se brave danje yo ye. Yo pa janm pè anyen. Pa gen zam ki pou fè yo fè bak.
Es lacht der Furcht und erschrickt nicht, und kehrt vor dem Schwerte nicht um.
Lè konsa, ti sak flèch ki nan do kavalye yo ap fè bri. Lans ak frenn ki nan men yo ap fè zèklè.
Auf ihm klirrt der Köcher, der blitzende Speer und Wurfspieß.
Yo eksite, yo pa ka tann. Y'ap kouri sou lènmi an. Lè yo tande twonpèt la soufle, yo pa ka rete an plas.
Mit Ungestüm und Zorn schlürft es den Boden, und läßt sich nicht halten, wenn die Posaune ertönt.
Chak fwa twonpèt la soufle, yo fè han! Yo gen tan pran sant batay la byen lwen. Yo tande chèf yo k'ap pase lòd byen fò.
Beim Schall der Posaune ruft es: Hui! und aus der Ferne wittert es die Schlacht, den Donnerruf der Heerführer und das Feldgeschrei.
Eske se ou ki moutre grigri jan pou l' vole lè li louvri zèl li yo vole ale nan sid?
Schwingt sich der Habicht durch deinen Verstand empor, breitet seine Flügel aus gegen Süden?
Eske se ou ki bay malfini lòd pou li fè nich li byen wo sou tèt mòn yo?
Oder erhebt sich auf deinen Befehl der Adler, und baut in der Höhe sein Nest?
Li rete sou tèt gwo wòch yo. Se la li pase nwit. Kote l' ye a, moun pa ka vin pran l'.
In den Felsen wohnt und verweilt er, auf Felsenzacken und den Spitzen der Berge.
Se la li rete, l'ap veye bèt pou l' trape manje. Li te mèt byen lwen, l'ap wè yo ak je li.
Von dort aus erspäht er Nahrung, in die Ferne blicken seine Augen.
Se san bèt ti malfini yo bwè. Kote ki gen kadav, se la yo ye.
Und seine Jungen schlürfen Blut, und wo Erschlagene sind, da ist er. Und Jehova antwortete Hiob und sprach: Will der Tadler rechten mit dem Allmächtigen? Der da Gott zurechtweist, antworte darauf! Und Hiob antwortete Jehova und sprach: Siehe, zu gering bin ich, was soll ich dir erwidern? Ich lege meine Hand auf meinen Mund. Einmal habe ich geredet, und ich will nicht mehr antworten, und zweimal, und ich will es nicht mehr tun.