Psalms 104

Kite m' di Seyè a mèsi! Seyè, Bondye mwen, ala gwo pouvwa ou gwo! Devan ou se respè, se chapo ba!

Benu, ho mia animo, la Eternulon. Ho Eternulo, mia Dio, Vi estas tre granda, De majesto kaj beleco Vi estas vestita;

Ou vlope kò ou nan yon gwo limyè. Ou louvri syèl la tankou yon tant pou ou rete.

Vi, kiu estas ĉirkaŭkovrita de lumo kiel de vesto, Kiu sternas la ĉielon kiel tapiŝon;

Ou bati kay ou sou nwaj yo ki plen dlo. Ou pran nwaj yo sèvi ou cha, yon kouran van ap pouse ou ale.

Kiu aranĝas sur la akvo Siajn ĉambrojn, Kiu faras la nubojn Lia veturilo; Kiu iras sur la flugiloj de la vento;

Ou fè van yo pote komisyon pou ou. Ou fè zèklè yo tounen sèvitè ou.

Kiu faras la ventojn Liaj senditoj, Flamantan fajron Liaj servantoj;

Ou mete latè kanpe fèm sou fondasyon li. Anyen pa ka brannen l'.

Kiu fondis la teron sur ĝiaj fundamentoj, Ke ĝi neniam ŝanceliĝos.

Ou mete lanmè sou li tankou yon rad, dlo te kouvri tout mòn yo.

La abismon Vi kovris kiel per vesto, Sur la montoj staras akvo;

Men, lè ou parèt devan yo, yo pran kouri. Lè yo tande loraj ou gwonde, yo met deyò.

De Via minaco ĝi kuras, De la voĉo de Via tondro ĝi forrapidas.

Yo kouri desann sou mòn yo, yo pase nan fon yo, y' al pran plas ou te pare pou yo.

Ĝi leviĝas sur montojn, malleviĝas sur valojn, Al tiu loko, kiun Vi destinis por ĝi.

Ou ba yo limit pou yo pa janm depase, pou yo pa tounen vin kouvri latè ankò.

Vi faris limon, kiun ĝi ne superpaŝos, Por ke ĝi ne revenu por kovri la teron.

Ou fè sous dlo koule nan fon yo. Ou fè dlo koule nan mitan mòn yo.

Vi sendas fontojn al la riveroj, Kiuj iras inter montoj;

Yo bay dlo pou bèt nan bwa yo bwè. Bourik nan bwa yo vin bwè lè yo swaf dlo.

Ili trinkigas ĉiujn kampajn bestojn; Sovaĝaj azenoj kvietigas sian soifon.

Zwezo fè nich sou pyebwa ki bò dlo yo. Y'ap chante byen fò nan tout branch yo.

Apud ili loĝas la birdoj ĉielaj, El inter la branĉoj ili sonigas sian voĉon.

Ou rete nan syèl la, ou voye lapli wouze mòn yo. Ou kouvri tè a ak benediksyon ou.

Vi trinkigas la montojn el Viaj ĉambroj; Per la produktoj de Viaj faroj satiĝas la tero.

Ou fè zèb pouse pou bèt yo manje. Ou fè plant moun bezwen yo grandi pou latè ka donnen manje,

Vi kreskigas herbon por la bruto, Kaj verdaĵon, kiu servas al la homo, Por elirigi panon el la tero.

pou latè ka donnen rezen ki bay diven pou fè kè lèzòm kontan, lwil pou fè figi yo fre, pen pou ba yo fòs.

Kaj la vino gajigas la koron de la homo, La vizaĝo brilas de la oleo, Kaj la pano fortikigas la koron de la homo.

Pyebwa Seyè yo, pye sèd li menm li te plante nan peyi Liban an, yo jwenn tou sa yo bezwen.

Satiĝas la arboj de la Eternulo, La cedroj de Lebanon, kiujn Li plantis;

Se la zwazo fè nich yo. Sigòy fè kay yo sou tèt pyebwa yo.

Kaj tie nestas birdoj; Cikonio havas sian loĝejon sur abioj;

Mòn apik yo se pou kabrit mawon yo ye. Daman kache nan twou wòch yo.

La altaj montoj estas por la ibeksoj, La rokoj estas rifuĝejo por la hirakoj.

Ou te fè lalin pou l' make jou yo. Solèy la konnen kilè pou l' kouche.

Li aranĝis la lunon laŭ la partoj de tempo; La suno scias sian subiron.

Ou fè fènwa tonbe sou peyi a, li lannwit. Tout bèt nan rakbwa yo soti deyò.

Vi sendas mallumon, kaj fariĝas nokto, Dum kiu vagas ĉiuj arbaraj bestoj;

Jenn lyon yo ap gwonde, y'ap chache manje. Y'ap mande Bondye ba yo manje.

La leonidoj krias pri rabakiro, Por peti de Dio sian manĝaĵon.

Lè solèy leve, yo wete kò yo, y' al kouche nan twou yo.

Kiam leviĝas la suno, Ili sin kaŝas kaj kuŝiĝas en siaj loĝejoj.

Moun soti pou y' al travay, wi, pou y' al travay jouk solèy kouche.

Eliras homo por sia okupiĝo, Por sia laboro ĝis la vespero.

Seyè, ou fè anpil bagay! Ou fè yo avèk bon konprann. Latè plen ak bagay ou fè.

Kiel multaj estas Viaj faroj, ho Eternulo! Ĉion Vi faris kun saĝo; La tero estas plena de Viaj faritaĵoj.

Gade gwo lanmè a, li laj, li fon. Gen kantite bèt k'ap viv ladan l', gwo kou piti.

Jen la maro, granda kaj vasta: Tie estas rampaĵoj sennombraj, Bestoj malgrandaj kaj grandaj;

Se sou li gwo batiman yo ap pwonmennen. Gwo bèt lanmè ou te fè a, levyatan an, ap jwe ladan l'.

Tie iras ŝipoj; Tie estas la levjatano, kiun Vi kreis, ke ĝi tie ludu.

Se sou ou tout bèt sa yo konte, pou ou ba yo manje lè yo bezwen.

Ĉiuj ili atendas de Vi, Ke Vi donu al ili manĝon en ĝia tempo.

Ou ba yo manje, yo manje. Ou louvri men ou, yo manje plen vant yo.

Vi donas al ili, ili kolektas; Vi malfermas Vian manon, kaj ili satiĝas de bonaĵo.

Vire ou vire do ou, yo pran tranble. Lè ou wete souf yo, yo mouri frèt, yo tounen nan pousyè kote yo te soti a.

Vi kaŝas Vian vizaĝon, tiam ili ektimas; Vi forprenas ilian spiriton, Tiam ili mortas kaj revenas al sia polvo.

Men, lè ou soufle souf ou, ou bay lavi ankò. Konsa, ou bay latè yon lòt figi.

Vi sendas Vian spiriton, tiam ili kreiĝas; Kaj Vi renovigas la vizaĝon de la tero.

Se pou bèl pouvwa Seyè a rete jan l' ye a pou tout tan. Se pou Seyè a kontan ak tou sa li fè.

Gloro al la Eternulo estu eterne; La Eternulo ĝoju pri Siaj faritaĵoj.

Li gade latè, latè pran tranble. Li manyen mòn yo, mòn yo pran fè lafimen.

Li ekrigardas la teron, kaj ĝi tremas; Li ektuŝas la montojn, kaj ili fumiĝas.

M'ap pase tout lavi m' ap chante pou Seyè a. M'ap fè lwanj Bondye pandan tout tan m'ap viv la.

Mi kantados al la Eternulo, dum mi vivos; Mi muzikados al mia Dio, dum mi estos.

Mwen ta swete pawòl mwen fè l' plezi, paske se li ki fè kè m' kontan.

Agrabla estu al Li mia meditado; Mi ĝojos pri la Eternulo.

Se pou moun k'ap fè sa ki mal yo disparèt sou latè. Se pou pa gen mechan ankò! Kite m' di Seyè a mèsi! Lwanj pou Seyè a!

Malaperu pekuloj de sur la tero, Kaj malvirtuloj ne plu ekzistu. Benu, ho mia animo, la Eternulon. Haleluja!