Lamentations 5

Seyè, gade sa ki te rive nou non! Voye je gade nou. Wè nan ki mizè nou ye!

Rememoru, ho Eternulo, kio fariĝis al ni; Rigardu kaj vidu nian malhonoron!

Peyi nou an nan men moun lòt nasyon! Yo pran kay nou pou yo.

Nia heredaĵo transiris al fremduloj, Niaj domoj al aligentuloj.

Nou se timoun san papa. Manman nou tankou fanm ki pèdi mari yo.

Ni fariĝis orfoj senpatraj, Niaj patrinoj estas kiel vidvinoj.

Se achte pou n' achte dlo pou nou bwè. Si nou pa gen lajan, nou pa jwenn bwa pou nou boule.

Nian akvon ni trinkas pro mono; Nian lignon ni ricevas nur pro pago.

N'ap travay di tankou bourik, tankou bèf kabwa. Nou bouke, nou pa ka pran kanpo.

Oni pelas nin je nia kolo; Ni laciĝis, sed oni ne permesas al ni ripozi.

Pou nou ka jwenn manje pou nou manje nou blije ap lonje men bay peyi Lejip ak peyi Lasiri.

Al Egiptujo ni etendis la manon, Al Asirio, por satiĝi per pano.

Zansèt nou yo fè peche. Yo pa la ankò! Se nou menm k'ap peye pou sa yo te fè.

Niaj patroj pekis, sed ili jam ne ekzistas; Kaj ni devas suferi pro iliaj malbonagoj.

Moun k'ap gouvènen nou yo se esklav yo ye. Pesonn pa ka delivre nou anba men yo.

Sklavoj regas super ni; Kaj neniu liberigas nin el iliaj manoj.

Se gwo danje lè nou soti al dèyè manje. Ansasen toupatou nan peyi a.

Kun danĝero por nia vivo ni akiras nian panon, Pro la glavo en la dezerto.

Grangou ban nou lafyèb. Kò nou cho kou dife.

Nia haŭto varmegiĝis kiel forno, Por la kruela malsato.

Yo fè kadejak sou madanm nou sou mòn Siyon an. Nan tout ti bouk peyi Jida yo yo kenbe pitit fi nou yo.

La virinojn en Cion ili senhonorigis, La virgulinojn en la urboj de Judujo.

Yo pran chèf nou yo, yo pann yo. Yo derespekte granmoun nou yo.

La princoj estas pendigitaj je siaj manoj; La maljunulojn oni ne respektis.

Yo fòse jenn gason nou yo rale moulen. Ti gason nou yo ap titibe anba gwo chay bwa.

La junuloj devas porti muelŝtonojn; La knaboj falas sub la lignoŝarĝoj.

Granmoun yo pa chita nan pòtay lavil la ankò. Jennmoun nou yo pa chante ankò.

La maljunuloj jam ne sidas ĉe la pordegoj, La junuloj jam ne kantas.

Pa gen kè kontan lakay nou. Nou pa danse ankò! Lapenn plen kè nou!

Malaperis la gajeco de nia koro; Niaj dancrondoj aliformiĝis en funebron.

Tou sa ki te konn ban nou kè kontan disparèt. Nou te peche, malè tonbe sou nou.

Defalis la krono de nia kapo; Ho ve al ni, ke ni pekis!

Nou malad nan fon kè nou, nou pa ka wè tèlman n'ap kriye,

Pro tio senfortiĝis nia koro, Pro tio senlumiĝis niaj okuloj:

paske mòn Siyon an tounen savann. Se bèt nan bwa ase ki rete la.

Pro la monto Cion, ke ĝi fariĝis dezerta, Ke vulpoj vagas sur ĝi.

Men ou menm, Seyè, ou wa pou tou tan. W'ap gouvènen jouk sa kaba.

Sed Vi, ho Eternulo, kiu restas eterne Kaj kies trono staras de generacio al generacio,

Poukisa ou lage nou pou tout tan sa a? Gen lè ou p'ap janm chonje nou ankò!

Kial Vi forgesis nin kvazaŭ por eterne, Forlasis nin por longa tempo?

Seyè, fè nou tounen vin jwenn ou non! Fè nou tounen vin jwenn ou! Fè nou viv jan nou te konn viv nan tan lontan an non!

Reirigu nin, ho Eternulo, al Vi, ke ni revenu; Renovigu niajn tagojn kiel en la tempo antaŭa.

Eske ou voye nou jete pou tout bon? Pou di ou p'ap janm sispann fache sou nou?

Ĉar ĉu Vi nin tute forpuŝis? Vi tre forte ekkoleris kontraŭ ni.