Job 30

Men koulye a, moun ki pi jenn pase m' yo ap pase m' nan rizib. Papa yo se moun mwen pa t' pran pou anyen, moun mwen pa ta menm mete ak chen m' pou gade mouton.

Maar nu lachen over mij minderen dan ik van dagen, welker vaderen ik versmaad zou hebben, om bij de honden mijner kudde te stellen.

Epitou, yo te twò fèb pou fè anyen pou mwen. Se te yon bann gason san kouraj.

Waartoe zou mij ook geweest zijn de krachten hunner handen? Zij was door ouderdom in hen vergaan.

Mizè ak grangou te fini ak yo. Lannwit se grenn bwa yo te konn al souse nan savann kote moun pa rete.

Die door gebrek en honger eenzaam waren, vliedende naar dorre plaatsen, in het donkere, woeste en verwoeste.

Yo pran fèy raje pou yo manje. Ata rasin bayawonn pase.

Die ziltige kruiden plukten bij de struiken, en welker spijze was de wortel der jeneveren.

Kote yo pase moun mete yo deyò, yo rele bare dèyè yo tankou vòlè.

Zij werden uit het midden uitgedreven; (men jouwde over hen, als over een dief),

Yo te blije al rete nan twou wòch, nan twou tè sou bò ravin yo.

Opdat zij wonen zouden in de kloven der dalen, de holen des stofs en der steenrotsen.

Y'ap rele tankou bèt mawon nan raje a. Yo fè pil sou pil nan savann lan.

Zij schreeuwden tussen de struiken; onder de netelen vergaderden zij zich.

Se te yon bann sanzave ki pa t' menm gen non. Yo te mete yo deyò nan peyi a.

Zij waren kinderen der dwazen, en kinderen van geen naam; zij waren geslagen uit den lande.

Koulye a, y'ap fè chante sou mwen. Y'ap bay istwa sou do m'.

Maar nu ben ik hun een snarenspel geworden, en ik ben hun tot een klapwoord.

Yo pè pwoche bò kote m' pou m' pa sal yo. Yo menm krache nan figi m'.

Zij hebben een gruwel aan mij, zij maken zich verre van mij, ja, zij onthouden het speeksel niet van mijn aangezicht.

Paske Bondye kraze kouraj mwen, li lage m' atè, kifè, mapou tonbe, kabrit manje fèy li.

Want Hij heeft mijn zeel losgemaakt, en mij bedrukt; daarom hebben zij den breidel voor mijn aangezicht afgeworpen.

Bann moun sa yo leve dèyè m', y'ap fè m' kouri. Yo lage dèyè m' pou yo pran m'.

Ter rechterhand staat de jeugd op, stoten mijn voeten uit, en banen tegen mij hun verderfelijke wegen.

Yo sènen m' toupatou pou yo ka fini avè m'. Pa gen pesonn pou di yo pa fè sa.

Zij breken mijn pad af, zij bevorderen mijn ellende; zij hebben geen helper van doen.

Yo pase nan fant barikad, yo tonbe sou mwen. Yo pilonnen m' anba pye yo.

Zij komen aan, als door een wijde breuk; onder de verwoesting rollen zij zich aan.

Yon sèl latranblad pran mwen. Tankou yon kout van li kraze kouraj mwen. Tankou yon nwaj k'ap pase, tout byen m' yo disparèt.

Men is met verschrikkingen tegen mij gekeerd; elk een vervolgt als een wind mijn edele ziel, en mijn heil is als een wolk voorbijgegaan.

Koulye a, mwen prèt pou m' mouri. Lafliksyon ap fini avè m'.

Daarom stort zich nu mijn ziel in mij uit; de dagen des druks grijpen mij aan.

Lannwit, tout zo nan kò m' ap fè m' mal. Doulè ap manje m' anndan san rete.

Des nachts doorboort Hij mijn beenderen in mij, en mijn polsaderen rusten niet.

Bondye ponyen m' nan kòlèt, l'ap chifonnen tout rad sou mwen.

Door de veelheid der kracht is mijn kleed veranderd; Hij omgordt mij als de kraag mijns roks.

Li voye m' jete nan labou. Mwen pa pi bon pase pousyè tè ak sann dife.

Hij heeft mij in het slijk geworpen, en ik ben gelijk geworden als stof en as.

Mwen rele nan pye ou, Bondye! Ou pa reponn mwen. Mwen kanpe devan ou, ou pa okipe m' menm.

Ik schrei tot U, maar Gij antwoordt mij niet; ik sta, maar Gij acht niet op mij.

Ou pa menm moun lan ankò. W'ap malmennen m'. Ou soti pou pèsekite m' ak tout fòs ou.

Gij zijt veranderd in een wrede tegen mij; door de sterkte Uwer hand wederstaat Gij mij hatelijk.

Ou fè van pote m' ale. M'ap vole tankou pay. Ou voye yon van tanpèt boulvèse m'.

Gij heft mij op in den wind; Gij doet mij daarop rijden, en Gij versmelt mij het wezen.

Wi, mwen konnen byen pwòp w'ap mennen m' pou m' al mouri, pou m' al sibi sò k'ap tann tout moun lan.

Want ik weet, dat Gij mij ter dood brengen zult, en tot het huis der samenkomst aller levenden.

Poukisa w'ap atake yon moun ki tou fin mouri, yon moun ki pa ka fè anyen ankò pase mande padon?

Maar Hij zal tot den aardhoop de hand niet uitsteken; is er bij henlieden geschrei in zijn verdrukking?

Eske mwen pa t' nan lapenn ansanm ak moun ki te nan mizè? Eske kè m' pa t' fè m' mal pou moun ki pa t' gen anyen menm yo?

Weende ik niet over hem, die harde dagen had? Was mijn ziel niet beangst over den nooddruftige?

Mwen t'ap tann kontantman, se malè ki vini. Mwen t'ap tann limyè, se fènwa ki kouvri m'.

Nochtans toen ik het goede verwachtte, zo kwam het kwade; toen ik hoopte naar het licht, zo kwam de donkerheid.

Tout zantray mwen ap bouyi san rete. Chak jou m'ap soufri pi rèd.

Mijn ingewand ziedt, en is niet stil; de dagen der verdrukking zijn mij voorgekomen.

M'ap mache kagou, san pesonn pou konsole m'. Mwen kanpe nan mitan tout moun, m'ap mande sekou.

Ik ga zwart daarheen, niet van de zon; opstaande schreeuw ik in de gemeente.

Vwa mwen tankou vwa koukou. Mwen rele tankou frize.

Ik ben den draken een broeder geworden, en een metgezel der jonge struisen.

Po m' vin tou nwa, l'ap dekale. Lafyèb ap manje m' nan zo.

Mijn huid is zwart geworden over mij, en mijn gebeente is ontstoken van dorrigheid.

Lontan se mizik gita ak fif ase ki te nan zòrèy mwen. Men, koulye a, se plenn, se kriye ase m'ap tande.

Hierom is mijn harp tot een rouwklage geworden, en mijn orgel tot een stem der wenenden.