Lamentations 3

Mwen se yon nonm ki konnen mizè moun gen pou pase lè Bondye ankòlè sou yo, lè Bondye ap pini yo.

Jeg er den, der så nød ved hans vredes ris,

Li trennen m', li fè m' mache nan fènwa san yon ti limyè pou klere m'.

mig har han ført og ledt i det tykkeste Mulm,

Tout lajounen, l'ap plede bat mwen san rete.

ja, Hånden vender han mod mig Dagen lang.

Po kò m' fin chire, vyann mwen parèt deyò konsa. Li kraze tout zo nan kò m'.

Mit Bød og min Hud har han opslidt, brudt mine Ben,

Li fèmen m' nan yon koridò mizè ak lafliksyon.

han mured mig inde, omgav mig med Galde og Møje,

Li fè m' rete kote ki fènwa a tankou moun mouri yo.

lod mig bo i Mørke som de, der for længst er døde.

Li moute yon miray, li fèmen kote m' ye a, m' pa ka chape. Li mare m' ak gwo chenn.

Han har spærret mig inde og lagt mig i tunge Lænker.

Tout rele mwen rele byen fò, pesonn p'ap tande m'.

Om jeg end råber og skriger, min Bøn er stængt ude.

Li simen gwo wòch toupatou sou wout mwen. Kote m' vire, chak pa mwen fè, m' bite.

Han spærred mine Veje med Kvader, gjorde Stierne kroge.

Tankou yon lous, li biske kò l', l'ap veye m'. Tankou yon lyon, li kache, l'ap tann mwen.

Han blev mig en lurende Bjørn, en Løve i Baghold;

Li fè m' tonbe nan bwa. Li filange tout kò m'. Lèfini, li lage m'.

han ledte mig vild, rev mig sønder og lagde mig øde;

Li mete flèch nan banza li, li vize. Se sou mwen l'ap voye yo.

han spændte sin Bue; lod mig være Skive for Pilen.

Li fè flèch li yo antre fon nan kò m'.

Han sendte sit Koggers Sønner i Nyrerne på mig;

Tout moun nan peyi a ap pase m' nan betiz. Se toutan y'ap fè chante sou mwen.

hvert Folk lo mig ud og smæded mig Dagen lang,

Li plen vant mwen ak manje anmè kou fyèl. Li fè m' bwè labsent jouk mwen sou.

med bittert mætted han mig, gav mig Malurt at drikke.

Li fwote tout figi m' atè, li fè m' kase dan m' nan wòch.

Mine Tænder lod han bide i Flint, han trådte mig i Støvet;

Mwen pa konnen sa yo rele kè poze. Mwen bliye sa yo rele kè kontan.

han skilte min Sjæl fra Freden, jeg glemte Lykken

Mwen di: M' pa gen lontan pou m' viv ankò. M' pèdi tout espwa mwen te gen nan Bondye.

og sagde: "Min Livskraft, mit Håb til HERREN er ude."

Lè m' chonje nan ki mizè mwen ye, jan m'ap mache pwonmennen san rete, se tankou yon labsent, yon fyèl m'ap vale.

At mindes min Vånde og Flakken er Malurt og Galde;

Wi, lè m' chonje sa, kè m' sere, m' santi kè m' ap rache

min Sjæl, den mindes det grant den grubler betynget.

Men, mwen reprann kouraj lè m' chonje yon sèl bagay.

Det lægger jeg mig på Sinde, derfor vil jeg håbe:

Seyè a pa janm sispann renmen nou. L'ap toujou gen pitye pou nou.

HERRENs Miskundhed er ikke til Ende, ikke brugt op,

Tankou solèy la ki leve chak maten konsa tou l'ap toujou kenbe pawòl li.

hans Nåde er ny hver Morgen, hans Trofasthed stor.

Mwen di: Se Seyè a ki tout mwen. Se nan li mwen mete tout espwa m'.

Min Del er HERREN, (siger min Sjæl,) derfor håber jeg på ham.

Seyè a bon pou tout moun ki mete konfyans yo nan li, pou moun k'ap konte sou li.

Dem, der bier på HERREN, er han god, den Sjæl, der ham søger;

Sa bon pou nou rete dousman ap tann li vin delivre nou.

det er godt at håbe i Stilhed på HERRENs Frelse,

Sa bon pou nou aprann sipòte depi nou tou jenn.

godt for en Mand, at han bærer Åg i sin Ungdom.

Lè Bondye ap manyen ak nou, ann chita pou kont nou san di anyen.

Han sidde ensom og tavs, når han lægger det på ham;

Nou pa bezwen plenyen. Nou pa janm konnen, ka gen espwa toujou.

han trykke sin Mund mod Støvet, måske er der Håb.

Se pou n' pare figi n' pou n' pran souflèt. Se pou n' asepte tou sa yo fè nou.

Række Kind til den, der slår ham, mættes med Hån.

Bondye sèl Mèt la p'ap janm lage nou nèt.

Thi Herren bortstøder ikke for evigt,

Li ka fè nou lapenn, men l'ap gen pitye pou nou paske li renmen nou anpil.

har han voldt Kvide, så ynkes han, stor er hans Nåde;

Li pa pran plezi nan fè nou soufri, ni nan ban nou lapenn.

ej af Hjertet plager og piner han Menneskens Børn.

Atò, se konnen Seyè a, Bondye sèl Mèt la, pa konnen lè y'ap kraze prizonye anba baton,

Når Landets Fanger til Hobe trædes under Fod,

lè yo derefize rekonèt dwa Bondye ban nou,

når Mandens Ret for den Højestes Åsyn bøjes,

lè y'ap bay move jijman nan tribinal! Atò, se konnen li pa konnen!

når en Mand lider Uret i sin Sag mon Herren ej ser det?

Depi Bondye Sèl Mèt la pale, se fini! Sa l' di se sak fèt.

Hvo taler vel, så det sker, om ej Herren byder?

Tou sa ki rive an byen osinon an mal, se li menm ki penmèt sa.

Kommer ikke både ondt og godt fra den Højestes Mund?

Lè nou anba bwa pou peche nou yo sa nou bezwen plenyen fè!

Over hvad skal den levende sukke? Hver over sin Synd!

Annou gade jan n'ap mennen bak nou! Ann egzaminen byen jan n'ap viv la! Lèfini, ann tounen vin jwenn Bondye!

Lad os ransage, granske vore Veje og vende os til HERREN,

Ann leve bra nou nan syèl la, ann lapriyè nan pye l'!

løfte Hænder og Hjerte til Gud i Himlen;

Nou peche, nou kenbe tèt avè ou! Men, ou menm ou pa padonnen nou.

vi syndede og stod imod, du tilgav ikke,

Ou move pi rèd, ou fann nan kò nou! Ou te san pitye. Ou touye nou.

men hylled dig i Vrede, forfulgte os, dræbte uden Skånsel,

Ou vlope kò ou nan yon gwo nwaj nwa pou lapriyè nou pa rive nan zòrèy ou.

hylled dig i Skyer, så Bønnen ej nåed frem;

Ou fè nou tounen yon depotwa, yon pil fatra nan mitan lòt nasyon sou latè yo.

til Skarn og til Udskud har du gjort os midt iblandt Folkene.

Tout lènmi nou yo ap lave bouch yo sou nou.

De opspærred Munden imod os, alle vore Fjender.

N'ap viv ak kè sote, si se pa lanmò, se gwo danje, se gwo malè!

Vor Lod blev Gru og Grav og Sammenbruds Øde;

De je m' yo ap ponpe dlo tankou larivyè, lè m' wè malè ki tonbe sou pèp mwen an!

Vandstrømme græder mit Øje, mit Folk brød sammen.

Dlo ap koule nan je m' san rete. Li p'ap janm sispann,

Hvileløst strømmer mit Øje, det kender ej Ro,

jouk jou Seyè a va rete nan syèl la, l'a voye je l' gade, l'a wè!

før HERREN skuer ned fra Himlen, før han ser til.

Wi, kè m' fè m' mal pou m' wè sa ki rive moun lavil mwen yo!

Synet af Byens Døtre piner min Sjæl.

Yon bann moun ki pa vle wè m' san m' pa fè yo anyen pran kouri dèyè m' tankou yon zwazo y'ap chache pran.

Jeg joges som en Fugl af Fjender, hvis Had var grundløst,

Yo lage m' tou vivan nan yon twou. Yo fèmen bouch twou a ak wòch.

de spærred mig inde i en Grube, de stenede mig;

Dlo te prèt pou kouvri tèt mwen. Mwen di: Fwa sa a m' pran!

Vand strømmed over mit Hoved, jeg tænkte: "Fortabt!"

Nan twou kote m' te ye a, Seyè, mwen rele ou!

Dit Navn påkaldte jeg, HERRE, fra Grubens Dyb;

Ou tande vwa m'. Tanpri, pa bouche zòrèy ou lè m'ap lapriyè nan pye ou.

du hørte min Røst: "O, gør dig ej døv for mit Skrig!"

Wi, lè m' rele ou, ou pwoche. Ou di m' mwen pa bezwen pè!

Nær var du den Dag jeg kaldte, du sagde: "Frygt ikke!"

Bondye Sèl Mèt, ou pran ka m' an konsiderasyon. Ou sove lavi m'.

Du førte min Sag, o Herre, genløste mit Liv;

Seyè, ou wè tout lenjistis y'ap fè m'. Tanpri, defann kòz mwen.

HERRE, du ser, jeg lider Uret. skaf mig min Ret!

Ou wè jan yo soti pou pwofite sou mwen, jan y'ap fè konplo pou touye m'.

Al deres Hævnlyst ser du, alle deres Rænker,

Seyè, ou tande jan y'ap joure m'. Ou konnen konplo y'ap fè sou do m'.

du hører deres Smædeord HERRE, deres Rænker imod mig,

Tout lajounen, y'ap pale sou mwen, y'ap fè plan.

mine Fjenders Tale og Tanker imod mig bestandig.

Gade yo non! Depi maten jouk aswè yo chita ap fè chante sou do m'!

Se dem, når de sidder eller står, deres Nidvise er jeg.

Seyè, se pou ou pini yo pou tou sa yo fè.

Dem vil du gengælde, HERRE, deres Hænders Gerning,

Madichonnen yo! Fè yo pèdi tèt yo!

gør deres Hjerte forhærdet din Forbandelse over dem!

Move sou yo, Seyè! Pati dèyè yo! Disparèt yo sou latè!

forfølg dem i Vrede, udryd dem under din Himmel.