Job 3

Bout pou bout, Jòb louvri bouch li, li pran madichonnen jou l' te fèt la.

Derefter oplod Job sin Mund og forbandede sin Dag,

Li di konsa:

og Job tog til Orde og sagde:

-Se pou Bondye efase jou m' te fèt la. Se pou l' efase jou lannwit m' te konmanse devlope nan vant manman m' lan.

Bort med den Dag, jeg fødtes, den Nat, der sagde: "Se, en Dreng!"

Fè jou sa a tounen fènwa, Bondye! Kote ou chita anwo a, pa janm chonje jou sa a ankò. Pa janm kite limyè solèy klere l'.

Denne Dag vorde Mørke, Gud deroppe spørge ej om den, over den stråle ej Lyset frem!

Se pou fènwa anvayi jou sa a. Se pou nwaj kouvri l' nèt. Se pou lonbraj lanmò bouche l' nèt.

Mulm og Mørke løse den ind, Tåge lægge sig over den, Formørkelser skræmme den!

Jou lannwit sa a, se pou fènwa pran l' pou li nèt. Se pou l' disparèt nèt nan lanne a pou yo pa janm konte l' nan almanak ankò.

Mørket tage den Nat, den høre ej hjemme blandt Årets Dage, den komme ikke i Måneders Tal!

Se pou jou lannwit sa a fè cheve nan tèt moun kanpe, pou yo pa tande pèsonn ap ri!

Ja, denne Nat vorde gold, der lyde ej Jubel i den!

Se pou chòche yo bay jou lannwit sa a madichon, yo menm ki konn ki jan pou yo eksite levyatan an!

De, der besværger Dage, forbande den, de, der har lært at hidse Livjatan";

Pa kite gwo zetwal devanjou a klere jou sa a. Pa janm fè bajou kase pou li, pou l' pa janm wè solèy leve.

dens Morgenstjerner formørkes, den bie forgæves på Lys, den skue ej Morgenrødens Øjenlåg,

Paske li pa t' enpoze m' soti nan vant manman m', li pa t' egzante m' tout soufrans sa yo.

fordi den ej lukked mig Moderlivets Døre og skjulte Kvide for mit Blik!

Poukisa mwen pa t' mouri depi nan vant manman m'? Poukisa mwen pa t' tou mouri nan pasaj kite sa?

Hvi døde jeg ikke i Moders Liv eller udånded straks fra Moders Skød?

Poukisa mwen te jwenn yon manman ki pran m' sou jenou li epi ki ban m' tete?

Hvorfor var der Knæ til at tage imod mig, hvorfor var der Bryster at die?

Si m' te mouri, atò konsa mwen pa ta nan tout lapenn sa a. Mwen ta kouche yon kote ap dòmi ak kè poze,

Så havde jeg nu ligget og hvilet, så havde jeg slumret i Fred

ansanm ak wa yo ak gwo chèf yo, ki fè bati gwo tonm pou yo nan mitan dezè.

blandt Konger og Jordens Styrere, der bygged sig Gravpaladser,

Mwen ta kouche ap dòmi ansanm ak chèf ki te gen kay yo plen lò ak ajan.

blandt Fyrster, rige på Guld, som fyldte deres Huse med Sølv.

Ou ankò, mwen ta tankou yon timoun ki fèt anvan tèm, tankou timoun ki fèt tou mouri.

Eller var jeg dog som et nedgravet Foster. som Børn, der ikke fik Lyset at se!

Kote yo ye anba tè a, mechan yo sispann bay kò yo mouvman. Anba tè a, sa ki bouke travay ap poze kò yo.

Der larmer de gudløse ikke mer, der hviler de trætte ud,

Anba tè a, tout prizonye gen kè poze. Yo p'ap tande vwa majò prizon an nan zòrèy yo.

alle de fangne har Ro, de hører ej Fogedens Røst;

Anba tè a, se menm bagay pou grannèg kou malere. Ata esklav pa gen mèt ankò!

små og store er lige der og Trællen fri for sin Herre.

Poukisa, Bondye, ou kite moun ki nan mizè ap viv? Poukisa ou bay moun ki nan gwo lapenn lavi?

Hvi giver Gud de lidende Lys, de bittert sørgende Liv,

Y'ap tann lanmò konsa. Men, lanmò pa vini! Yo ta pito lanmò pase nenpòt gwo richès!

dem, som bier forgæves på Døden, graver derefter som efter Skatte,

Yo pa gen kè kontan toutotan yo pa mouri, toutotan yo pa ale anba tè.

som glæder sig til en Stenhøj, jubler, når de finder deres Grav

Yo pa konn sa pou yo fè. Bondye sènen yo kote yo pase.

en Mand, hvis Vej er skjult, hvem Gud har stænget inde?

Mwen pa ka manje. Se plenn m'ap plenn. M'ap soufri, dlo nan je m' tankou larivyè k'ap koule.

Thi Suk er blevet mit daglige Brød, mine Ve råb strømmer som Vand.

Sa m' pè rive m' lan, se li k'ap rive m'. Sa m' pa ta vle wè a, se li ki tonbe sou mwen.

Thi hvad jeg gruer for, rammer mig, hvad jeg bæver for, kommer over mig.

Kè m' pa poze. Tèt mwen pa la. Mwen pa ka dòmi. Se soti nan ka tonbe nan ka.

Knap har jeg Fred, og knap har jeg Ro, knap har jeg Hvile, så kommer Uro!