Job 14

Nou menm moun, se nan vant fanm nou soti. Lavi nou kout, men li pa manke traka!

Mennesket, født af en Kvinde, hans Liv er stakket, han mættes af Uro;

Nou parèt tankou yon flè. Epi lamenm nou fennen. Nou disparèt tankou yon nwaj k'ap pase.

han spirer som Blomsten og visner, flyr som Skyggen, står ikke fast.

Epi, Bondye, se sa w'ap louvri je ou gade. Se sa w'ap fè kanpe devan ou pou jije l'?

Og på ham vil du rette dit Øje, ham vil du stævne for Retten!

Ki moun ki ka fè dlo pwòp soti nan yon sous sal? Pesonn moun.

Ja, kunde der komme en ren af en uren! Nej, end ikke een!

Tan chak moun gen pou l' viv la fikse deja depi lontan. Kantite mwa li gen pou l' viv la, se nan men ou sa rete. Anyen pa ka chanje.

Når hans Dages Tal er fastsat, hans Måneder talt hos dig, og du har sat ham en uoverskridelig Grænse,

Tanpri, wete je ou sou mwen. Kite m' pran yon ti souf. Tankou moun ki fin pase yon jounen ap travay di, kite m' pran yon ti kanpo.

tag så dit Øje fra ham, lad ham i Fred, at han kan nyde sin Dag som en Daglejer!

Toujou gen yon ti espwa pou yon pyebwa. Yo te mèt koupe l', l'ap toujou pouse ankò, li p'ap mouri.

Thi for et Træ er der Håb: Fældes det, skyder det atter, det fattes ej nye Skud;

Rasin li yo te mèt fin vye nan tè a, bout chouk la te mèt fin chèch,

ældes end Roden i Jorden, dør end Stubben i Mulde:

depi li jwenn dlo, l'ap boujonnen, l'ap pouse kreyòl.

lugter det Vand, får det nye Skud, skyder Grene som nyplantet Træ;

Men moun, depi yo mouri, yo tounen kadav. Lè yo kase kòd, ou pa wè kote yo fè.

men dør en Mand, er det ude med ham, udånder Mennesket, hvor er han da?

Letan ka cheche, larivyè ka sispann koule.

Som Vand løber ud af Søen og Floden svinder og tørres,

Men, kote yon moun mouri kouche a, pa gen leve pou li ankò. Poul va fè dan anvan y'a leve vivan ankò, anvan y'a leve soti nan dòmi yo a.

så lægger Manden sig, rejser sig ikke, vågner ikke, før Himlen forgår, aldrig vækkes han af sin Søvn.

Si sèlman ou ta vle kache m' nan peyi kote mò yo ye a? Si ou te ka kite m' la jouk kòlè ou la fin pase? Apre sa, ou ta fikse yon dat pou chonje m' ankò.

Tag dog og gem mig i Dødens Rige, skjul mig, indtil din Vrede er ovre, sæt mig en Frist og kom mig i Hu!

Men, sa m'ap di la a? Eske moun mouri ka leve? Sa pa fè anyen. Mwen ta tann move tan sa a fin pase, jouk sa ta bon pou mwen ankò.

Om Manden dog døde for atter at leve! Da vented jeg rolig al Stridens Tid, indtil min Afløsning kom;

Lè sa a, ou ta rele m', mwen ta reponn ou. Ou ta kontan wè sa ou te fè ak men ou lan.

du skulde kalde - og jeg skulde svare længes imod dine Hænders Værk!

Lè sa a, ou ta gade jan m'ap mache a, men, ou pa ta chonje sa m' te konn fè ki mal.

Derimod tæller du nu mine Skridt, du tilgiver ikke min Synd,

Ou ta padonnen m' peche m' yo, ou ta mare yo tout fè yon pakèt voye jete.

forseglet ligger min Brøde i Posen, og over min Skyld har du lukket til.

Rive yon lè se pou mòn yo anfale, se pou wòch yo woule desann.

Nej, ligesom Bjerget skrider og falder, som Klippen rokkes fra Grunden,

Rive yon lè dlo ap fin manje wòch yo, lapli ap fin bwote tout tè a desann. Konsa tou, rive yon lè ou wete tout espwa nan kè moun.

som Vandet udhuler Sten og Plaskregn bortskyller Jord, så har du udslukt Menneskets Håb.

Ou kraze yo nèt anba men ou, epi yo mouri. Ou fè moun pa ka rekonèt yo, epi ou voye yo ale.

For evigt slår du ham ned, han går bort, skamskænder hans Ansigt og lader ham fare.

Moun fè lwanj pitit mò yo, men mò yo menm yo pa konn anyen. Moun pase yo nan betiz, men yo menm, sa pa di yo anyen.

Hans Sønner hædres, han ved det ikke, de synker i Ringhed, han mærker det ikke;

Yon sèl soufrans yo santi se sa k'ap manje yo nan tout kò yo a. Se pou tèt pa yo ase y'ap plenyen!

ikkun hans eget Kød volder Smerte, ikkun hans egen Sjæl volder Sorg.