Psalms 44

Au chef des chantres. Des fils de Koré. Cantique. O Dieu! nous avons entendu de nos oreilles, Nos pères nous ont raconté Les oeuvres que tu as accomplies de leur temps, Aux jours d'autrefois.

Ho Dio, per niaj oreloj ni aŭdis, niaj patroj rakontis al ni, Kion Vi faris en iliaj tagoj, en tempo antikva.

De ta main tu as chassé des nations pour les établir, Tu as frappé des peuples pour les étendre.

Vi per Via mano forpelis popolojn, kaj ilin Vi enloĝigis; Popolojn Vi pereigis, kaj ilin Vi vastigis.

Car ce n'est point par leur épée qu'ils se sont emparés du pays, Ce n'est point leur bras qui les a sauvés; Mais c'est ta droite, c'est ton bras, c'est la lumière de ta face, Parce que tu les aimais.

Ĉar ne per sia glavo ili akiris la teron, Kaj ne ilia brako helpis ilin; Sed nur Via dekstra mano kaj Via brako kaj la lumo de Via vizaĝo, Ĉar Vi ilin favoris.

O Dieu! tu es mon roi: Ordonne la délivrance de Jacob!

Vi estas mia Reĝo, ho Dio; Disponu helpon al Jakob.

Avec toi nous renversons nos ennemis, Avec ton nom nous écrasons nos adversaires.

Per Vi ni disbatos niajn malamikojn; Per Via nomo ni piedpremos niajn kontraŭbatalantojn.

Car ce n'est pas en mon arc que je me confie, Ce n'est pas mon épée qui me sauvera;

Ĉar ne mian pafarkon mi fidas, Mia glavo min ne helpos.

Mais c'est toi qui nous délivres de nos ennemis, Et qui confonds ceux qui nous haïssent.

Sed Vi helpas nin kontraŭ niaj malamikoj, Kaj niajn malamantojn Vi kovras per honto.

Nous nous glorifions en Dieu chaque jour, Et nous célébrerons à jamais ton nom. -Pause.

Dion ni gloros ĉiutage, Kaj Vian nomon ni dankos eterne. Sela.

Cependant tu nous repousses, tu nous couvres de honte, Tu ne sors plus avec nos armées;

Tamen Vi nin forlasis kaj hontigis, Kaj Vi ne eliras kun nia militistaro.

Tu nous fais reculer devant l'ennemi, Et ceux qui nous haïssent enlèvent nos dépouilles.

Vi devigas nin forkuri de nia malamiko, Ke niaj malamantoj nin prirabu;

Tu nous livres comme des brebis à dévorer, Tu nous disperses parmi les nations.

Vi fordonas nin por formanĝo, kiel ŝafojn, Kaj inter la popolojn Vi disĵetis nin;

Tu vends ton peuple pour rien, Tu ne l'estimes pas à une grande valeur.

Vi vendis Vian popolon por nenio, Kaj prenis por ili nenian prezon;

Tu fais de nous un objet d'opprobre pour nos voisins, De moquerie et de risée pour ceux qui nous entourent;

Vi faris nin malestimataĵo por niaj najbaroj, Mokataĵo kaj insultataĵo por niaj ĉirkaŭantoj;

Tu fais de nous un objet de sarcasme parmi les nations, Et de hochements de tête parmi les peuples.

Vi faris nin instrua ekzemplo por la popoloj, Ke la nacioj balancas pri ni la kapon.

Ma honte est toujours devant moi, Et la confusion couvre mon visage,

Ĉiutage mia malhonoro estas antaŭ mi, Kaj honto kovras mian vizaĝon,

A la voix de celui qui m'insulte et m'outrage, A la vue de l'ennemi et du vindicatif.

Pro la voĉo de mokanto kaj insultanto, Antaŭ la vizaĝo de malamiko kaj venĝanto.

Tout cela nous arrive, sans que nous t'ayons oublié, Sans que nous ayons violé ton alliance:

Ĉio tio trafis nin, sed ni Vin ne forgesis, Kaj ni ne perfidiĝis al Via interligo.

Notre coeur ne s'est point détourné, Nos pas ne se sont point éloignés de ton sentier,

Ne retiriĝis nia koro, Kaj niaj paŝoj ne deflankiĝis de Via vojo.

Pour que tu nous écrases dans la demeure des chacals, Et que tu nous couvres de l'ombre de la mort.

Kiam Vi batis nin sur loko de ŝakaloj Kaj kovris nin per ombro de morto,

Si nous avions oublié le nom de notre Dieu, Et étendu nos mains vers un dieu étranger,

Tiam se ni forgesus la nomon de nia Dio Kaj ni etendus niajn manojn al fremda dio:

Dieu ne le saurait-il pas, Lui qui connaît les secrets du coeur?

Ĉu Dio tion ne trovus? Li ja scias la sekretojn de la koro.

Mais c'est à cause de toi qu'on nous égorge tous les jours, Qu'on nous regarde comme des brebis destinées à la boucherie.

Pro Vi ni ja estas mortigataj ĉiutage; Oni rigardas nin kiel ŝafojn por buĉo.

Réveille-toi! Pourquoi dors-tu, Seigneur? Réveille-toi! ne nous repousse pas à jamais!

Leviĝu, kial Vi dormas, mia Sinjoro? Vekiĝu, ne forpuŝu por ĉiam.

Pourquoi caches-tu ta face? Pourquoi oublies-tu notre misère et notre oppression?

Kial Vi kaŝas Vian vizaĝon, Forgesas nian mizeron kaj nian suferon?

Car notre âme est abattue dans la poussière, Notre corps est attaché à la terre.

Nia animo estas ja ĵetita en la polvon; Nia korpo kliniĝis al la tero.

Lève-toi, pour nous secourir! Délivre-nous à cause de ta bonté!

Leviĝu; helpu kaj savu nin pro Via boneco.