Psalms 107

Louez l'Eternel, car il est bon, Car sa miséricorde dure à toujours!

Gloru la Eternulon, ĉar Li estas bona; Ĉar eterna estas Lia boneco:

Qu'ainsi disent les rachetés de l'Eternel, Ceux qu'il a délivrés de la main de l'ennemi,

Diru la liberigitoj de la Eternulo, Kiujn Li liberigis el la mano de malamiko,

Et qu'il a rassemblés de tous les pays, De l'orient et de l'occident, du nord et de la mer!

Kiujn Li kolektis el la landoj, De oriento kaj okcidento, De nordo kaj de la maro.

Ils erraient dans le désert, ils marchaient dans la solitude, Sans trouver une ville où ils pussent habiter.

Ili vagis en la dezerto, laŭ vojo senviva, Urbon loĝatan ili ne trovis;

Ils souffraient de la faim et de la soif; Leur âme était languissante.

Ili malsatis kaj soifis, Ilia animo en ili senfortiĝis.

Dans leur détresse, ils crièrent à l'Eternel, Et il les délivra de leurs angoisses;

Sed ili ekkriis al la Eternulo en sia sufero, Kaj Li liberigis ilin el ilia mizero.

Il les conduisit par le droit chemin, Pour qu'ils arrivassent dans une ville habitable.

Kaj Li kondukis ilin laŭ ĝusta vojo, Ke ili venu al urbo loĝata.

Qu'ils louent l'Eternel pour sa bonté, Et pour ses merveilles en faveur des fils de l'homme!

Ili gloru la Eternulon por Lia boneco, Kaj por Liaj mirakloj antaŭ la homidoj.

Car il a satisfait l'âme altérée, Il a comblé de biens l'âme affamée.

Ĉar Li satigis animon soifantan, Kaj animon malsatan Li plenigis per bonaĵo.

Ceux qui avaient pour demeure les ténèbres et l'ombre de la mort Vivaient captifs dans la misère et dans les chaînes,

Ili sidis en mallumo kaj en ombro de morto, Katenitaj de mizero kaj fero;

Parce qu'ils s'étaient révoltés contre les paroles de Dieu, Parce qu'ils avaient méprisé le conseil du Très-Haut.

Ĉar ili malobeis la vortojn de Dio Kaj malŝatis la decidon de la Plejaltulo.

Il humilia leur coeur par la souffrance; Ils succombèrent, et personne ne les secourut.

Kaj Li frapis ilian koron per sufero; Ili falis, kaj neniu helpis.

Dans leur détresse, ils crièrent à l'Eternel, Et il les délivra de leurs angoisses;

Sed ili ekkriis al la Eternulo en sia sufero, Kaj Li liberigis ilin el ilia mizero.

Il les fit sortir des ténèbres et de l'ombre de la mort, Et il rompit leurs liens.

Li eligis ilin el mallumo kaj ombro de morto, Kaj iliajn ligilojn Li disŝiris.

Qu'ils louent l'Eternel pour sa bonté, Et pour ses merveilles en faveur des fils de l'homme!

Ili gloru la Eternulon por Lia boneco, Kaj por Liaj mirakloj antaŭ la homidoj.

Car il a brisé les portes d'airain, Il a rompu les verrous de fer.

Ĉar Li rompis kuprajn pordojn, Kaj disbatis ferajn riglilojn.

Les insensés, par leur conduite coupable Et par leurs iniquités, s'étaient rendus malheureux.

La malsaĝuloj suferis pro siaj pekaj vojoj Kaj pro siaj krimoj;

Leur âme avait en horreur toute nourriture, Et ils touchaient aux portes de la mort.

Ĉiujn manĝojn abomenis ilia animo, Kaj ili atingis la pordegon de la morto.

Dans leur détresse, ils crièrent à l'Eternel, Et il les délivra de leurs angoisses;

Sed ili ekkriis al la Eternulo en sia sufero, Kaj Li liberigis ilin el ilia mizero.

Il envoya sa parole et les guérit, Il les fit échapper de la fosse.

Li sendis Sian vorton, Kaj Li sanigis ilin kaj savis ilin de la tombo.

Qu'ils louent l'Eternel pour sa bonté, Et pour ses merveilles en faveur des fils de l'homme!

Ili gloru la Eternulon por Lia boneco, Kaj por Liaj mirakloj antaŭ la homidoj.

Qu'ils offrent des sacrifices d'actions de grâces, Et qu'ils publient ses oeuvres avec des cris de joie!

Kaj ili oferdonu dankajn oferojn, Kaj rakontu Liajn farojn kun kantado.

Ceux qui étaient descendus sur la mer dans des navires, Et qui travaillaient sur les grandes eaux,

Kiuj veturas per ŝipoj sur la maro, Kiuj komercas sur grandaj akvoj,

Ceux-là virent les oeuvres de l'Eternel Et ses merveilles au milieu de l'abîme.

Tiuj vidis la farojn de la Eternulo Kaj Liajn miraklojn en la profundo.

Il dit, et il fit souffler la tempête, Qui souleva les flots de la mer.

Li diris, kaj aperis granda ventego Kaj alte levis ĝiajn ondojn:

Ils montaient vers les cieux, ils descendaient dans l'abîme; Leur âme était éperdue en face du danger;

Ili leviĝas ĝis la ĉielo, malleviĝas en la abismojn; Ilia animo konsumiĝas de sufero;

Saisis de vertige, ils chancelaient comme un homme ivre, Et toute leur habileté était anéantie.

Ili iras ĉirkaŭe kaj ŝanceliĝas kiel ebriulo, Kaj ilia tuta saĝeco malaperas.

Dans leur détresse, ils crièrent à l'Eternel, Et il les délivra de leurs angoisses;

Sed ili ekkriis al la Eternulo en sia sufero, Kaj Li eligis ilin el ilia mizero.

Il arrêta la tempête, ramena le calme, Et les ondes se turent.

Li kvietigis la ventegon, Kaj ĝiaj ondoj silentiĝis.

Ils se réjouirent de ce qu'elles s'étaient apaisées, Et l'Eternel les conduisit au port désiré.

Kaj ili ekĝojis, kiam fariĝis silente; Kaj Li alkondukis ilin al la dezirata haveno.

Qu'ils louent l'Eternel pour sa bonté, Et pour ses merveilles en faveur des fils de l'homme!

Ili gloru la Eternulon por Lia boneco, Kaj por Liaj mirakloj antaŭ la homidoj.

Qu'ils l'exaltent dans l'assemblée du peuple, Et qu'ils le célèbrent dans la réunion des anciens!

Kaj ili altigu Lin en popola kunveno, Kaj en kunsido de plejaĝuloj ili Lin laŭdu.

Il change les fleuves en désert, Et les sources d'eaux en terre desséchée,

Li ŝanĝas riverojn en dezerton, Kaj fontojn de akvo en sekaĵon;

Le pays fertile en pays salé, A cause de la méchanceté de ses habitants.

Fruktoportan teron en salan dezerton, Pro la malboneco de ĝiaj loĝantoj.

Il change le désert en étang, Et la terre aride en sources d'eaux,

Li ŝanĝas dezerton en lagon, Kaj sekan teron en fontojn de akvo;

Et il y établit ceux qui sont affamés. Ils fondent une ville pour l'habiter;

Kaj Li loĝigas tie malsatulojn, Kaj ili konstruas urbon loĝatan.

Ils ensemencent des champs, plantent des vignes, Et ils en recueillent les produits.

Kaj ili prisemas kampojn, Plantas vinberujojn, kaj ricevas fruktojn.

Il les bénit, et ils deviennent très nombreux, Et il ne diminue point leur bétail.

Kaj Li ilin benas, kaj ili tre multiĝas, Kaj brutoj ne mankas al ili.

Sont-ils amoindris et humiliés Par l'oppression, le malheur et la souffrance;

Kaj kiam ili estas tre malmultaj kaj malfortaj Pro la premanta malbono kaj mizero,

Verse-t-il le mépris sur les grands, Les fait-il errer dans des déserts sans chemin,

Li verŝas honton sur eminentulojn, Kaj erarvagigas ilin en dezerto senvoja.

Il relève l'indigent et le délivre de la misère, Il multiplie les familles comme des troupeaux.

Malriĉulon Li altigas el mizero, Kaj kreas familiojn kiel ŝafojn.

Les hommes droits le voient et se réjouissent, Mais toute iniquité ferme la bouche.

La virtuloj tion vidas, kaj ĝojas; Kaj ĉia malboneco fermas sian buŝon.

Que celui qui est sage prenne garde à ces choses, Et qu'il soit attentif aux bontés de l'Eternel.

Kiu estas saĝa, tiu tion observu, Kaj oni komprenu la favoraĵojn de la Eternulo.