Job 8

Bildad de Schuach prit la parole et dit:

Kaj ekparolis Bildad, la Ŝuĥano, kaj diris:

Jusqu'à quand veux-tu discourir de la sorte, Et les paroles de ta bouche seront-elles un vent impétueux?

Kiel longe vi tiel parolos, Kaj la vortoj de via buŝo estos kiel forta vento?

Dieu renverserait-il le droit? Le Tout-Puissant renverserait-il la justice?

Ĉu Dio falsas la juĝon? Ĉu la Plejpotenculo falsas la justecon?

Si tes fils ont péché contre lui, Il les a livrés à leur péché.

Se viaj filoj pekis kontraŭ Li, Li forpuŝis ilin pro ilia malbonago.

Mais toi, si tu as recours à Dieu, Si tu implores le Tout-Puissant;

Se vi serĉas Dion Kaj petegas la Plejpotenculon,

Si tu es juste et droit, Certainement alors il veillera sur toi, Et rendra le bonheur à ton innocente demeure;

Se vi estas pura kaj pia, Li maldormos super vi, Kaj restarigos la bonstaton en via virta loĝejo.

Ton ancienne prospérité semblera peu de chose, Celle qui t'est réservée sera bien plus grande.

Kaj se via komenco estis malgranda, Via estonteco forte kreskos.

Interroge ceux des générations passées, Sois attentif à l'expérience de leurs pères.

Ĉar demandu la antaŭajn generaciojn, Kaj primeditu tion, kion esploris iliaj patroj;

Car nous sommes d'hier, et nous ne savons rien, Nos jours sur la terre ne sont qu'une ombre.

Ĉar ni estas de hieraŭ, kaj ni nenion scias; Nia vivo sur la tero estas nur ombro.

Ils t'instruiront, ils te parleront, Ils tireront de leur coeur ces sentences:

Ili instruos vin, diros al vi, Kaj el sia koro elirigos vortojn.

Le jonc croît-il sans marais? Le roseau croît-il sans humidité?

Ĉu povas kreski kano sen malsekeco? Ĉu kreskas junko sen akvo?

Encore vert et sans qu'on le coupe, Il sèche plus vite que toutes les herbes.

En tia okazo ĝi velksekiĝas pli frue ol ĉiu herbo, Kiam ĝi estas ankoraŭ en sia freŝeco, Kiam ĝi ankoraŭ ne estas detranĉita.

Ainsi arrive-t-il à tous ceux qui oublient Dieu, Et l'espérance de l'impie périra.

Tiaj estas la vojoj de ĉiuj, kiuj forgesas Dion; Kaj pereas la espero de hipokritulo,

Son assurance est brisée, Son soutien est une toile d'araignée.

Kies fido dehakiĝas, Kaj kies espero estas araneaĵo.

Il s'appuie sur sa maison, et elle n'est pas ferme; Il s'y cramponne, et elle ne résiste pas.

Li apogas sin al sia domo, sed ne restos staranta; Li ekkaptos ĝin, sed ne povos sin teni.

Dans toute sa vigueur, en plein soleil, Il étend ses rameaux sur son jardin,

Li estis verda antaŭ la suno, Kaj super lia ĝardeno etendiĝas liaj branĉoj;

Il entrelace ses racines parmi les pierres, Il pénètre jusque dans les murailles;

Amase plektiĝas liaj radikoj, Inter ŝtonoj ili tenas sin forte;

L'arrache-t-on du lieu qu'il occupe, Ce lieu le renie: Je ne t'ai point connu!

Sed kiam oni elŝiras lin el lia loko, Ĝi malkonfesas lin: Mi vin ne vidis.

Telles sont les délices que ses voies lui procurent. Puis sur le même sol d'autres s'élèvent après lui.

Tia estas la ĝojo de lia vivo; Kaj el la tero kreskas aliaj.

Non, Dieu ne rejette point l'homme intègre, Et il ne protège point les méchants.

Vidu, Dio ne forpuŝas virtulon Kaj ne subtenas la manon de malpiuloj.

Il remplira ta bouche de cris de joie, Et tes lèvres de chants d'allégresse.

Li plenigos ankoraŭ vian buŝon per rido Kaj viajn lipojn per ĝojkrioj.

Tes ennemis seront couverts de honte; La tente des méchants disparaîtra.

Viaj malamantoj kovriĝos per honto; Sed la tendo de malpiuloj malaperos.