Job 27

Job prit de nouveau la parole sous forme sentencieuse et dit:

Kaj Ijob daŭrigis siajn sentencojn, kaj diris:

Dieu qui me refuse justice est vivant! Le Tout-Puissant qui remplit mon âme d'amertume est vivant!

Kiel vivas Dio, kiu rifuzis al mi miajn rajtojn, Kaj la Plejpotenculo, kiu afliktas mian animon:

Aussi longtemps que j'aurai ma respiration, Et que le souffle de Dieu sera dans mes narines,

Tiel longe, kiel mia animo estas en mi Kaj la spiro de Dio en mia nazo,

Mes lèvres ne prononceront rien d'injuste, Ma langue ne dira rien de faux.

Miaj lipoj ne eldiros malĝustaĵon, Kaj mia lango ne diros malveraĵon.

Loin de moi la pensée de vous donner raison! Jusqu'à mon dernier soupir je défendrai mon innocence;

Malproksime estas de mi, Rigardi vin kiel pravajn; Ĝis mia morto mi ne ĉesos rigardi min kiel senkulpan.

Je tiens à me justifier, et je ne faiblirai pas; Mon coeur ne me fait de reproche sur aucun de mes jours.

Mian pravecon mi tenas forte, kaj mi ne ellasos ĝin; Dum mia tuta vivo mia koro ne faros al mi riproĉon pri tio.

Que mon ennemi soit comme le méchant, Et mon adversaire comme l'impie!

Mia malamiko estu rigardata kiel malvirtulo, Kaj mia kontraŭulo kiel malpiulo.

Quelle espérance reste-t-il à l'impie, Quand Dieu coupe le fil de sa vie, Quand il lui retire son âme?

Ĉar kio estas la espero de hipokritulo, Kiam Dio faras al li finon, elŝiras lian animon?

Est-ce que Dieu écoute ses cris, Quand l'angoisse vient l'assaillir?

Ĉu lian kriadon Dio aŭskultos, Kiam trafos lin malfeliĉo?

Fait-il du Tout-Puissant ses délices? Adresse-t-il en tout temps ses prières à Dieu?

Ĉu li povas havi ĝuon de la Plejpotenculo, Voki al Dio en ĉiu tempo?

Je vous enseignerai les voies de Dieu, Je ne vous cacherai pas les desseins du Tout-Puissant.

Mi instruos vin pri la mano de Dio; Mi ne kaŝos antaŭ vi tion, kio estas ĉe la Plejpotenculo.

Mais vous les connaissez, et vous êtes d'accord; Pourquoi donc vous laisser aller à de vaines pensées?

Jen vi ĉiuj mem vidis; Kial do vi parolas senenhavaĵon?

Voici la part que Dieu réserve au méchant, L'héritage que le Tout-Puissant destine à l'impie.

Tia estas la sorto de malbona homo ĉe Dio, Kaj la parto, kiun tiranoj ricevas de la Plejpotenculo:

S'il a des fils en grand nombre, c'est pour le glaive, Et ses rejetons manquent de pain;

Se li havos multe da filoj, ili iros sub la glavon; Kaj lia devenantaro ne havos sate panon.

Ceux qui échappent sont enterrés par la peste, Et leurs veuves ne les pleurent pas.

Tiujn, kiuj restos ĉe li, enterigos la morto; Kaj liaj vidvinoj ne ploros.

S'il amasse l'argent comme la poussière, S'il entasse les vêtements comme la boue,

Se li kolektos arĝenton kiel polvon Kaj pretigos al si vestojn kiel argilon,

C'est lui qui entasse, mais c'est le juste qui se revêt, C'est l'homme intègre qui a l'argent en partage.

Tiam li pretigos, sed justulo metos sur sin la vestojn, Kaj senkulpulo dividos la arĝenton.

Sa maison est comme celle que bâtit la teigne, Comme la cabane que fait un gardien.

Li konstruas sian domon kiel tineo, Kaj kiel gardisto, kiu faras al si laŭbon.

Il se couche riche, et il meurt dépouillé; Il ouvre les yeux, et tout a disparu.

Li kuŝiĝas riĉa, kaj nenion kunportas; Li malfermas la okulojn, kaj jam nenio ekzistas.

Les terreurs le surprennent comme des eaux; Un tourbillon l'enlève au milieu de la nuit.

Teruro superfalos lin kiel akvo; En la nokto forportos lin ventego.

Le vent d'orient l'emporte, et il s'en va; Il l'arrache violemment de sa demeure.

Levos lin vento orienta, kaj foriros, Kaj forblovos lin de lia loko.

Dieu lance sans pitié des traits contre lui, Et le méchant voudrait fuir pour les éviter.

Li tion ĵetos sur lin senkompate; De Lia mano li kuros kaj kuros.

On bat des mains à sa chute, Et on le siffle à son départ.

Oni kunfrapos pri li la manojn, Kaj oni fajfos pri li sur lia loko.