Psalms 17

Davidin rukous. Kuule, Herra, oikeutta, havaitse minun huutoni, ota vaari minun rukouksestani, joka ei viekkaasta suusta lähde.
Молитва Давидова. Вислухай, Господи, правду мою, послухай благання моє! Почуй молитву мою із уст необлудних!
Puhu sinä minun asiassani, ja sinun silmäs katsokaan oikeutta.
Від Твого лиця нехай вирок мій вийде, а очі Твої нехай бачать мою правоту!
Sinä koettelet minun sydämeni, ja etsiskelet sitä yöllä, ja tutkit minua, ja et mitään löydä; minä olen aikonut, ettei minun suuni missäkään riko.
Ти випробував моє серце, навістив уночі, перетопив Ти мене, й не знайшов чогось злого. і роздумував я, щоб лихе з моїх уст не виходило,
Minä varjelen minuni sinun huultes sanoissa, ihmisten töistä, murhaajan tiellä.
а в людських ділах, за словом уст Твоїх, я стерігся доріг гнобителя.
Hallitse minun käyntöni poluillas, ettei minun askeleeni liukahtaisi.
Зміцняй стопи мої на дорогах Твоїх, щоб кроки мої не хиталися!
Minä huudan sinua, ettäs, Jumala, minua kuulisit: kallista korvas minun puoleeni, kuule minun puheeni.
Я кличу до Тебе, бо відповіси мені, Боже, нахили Своє ухо до мене, вислухай мову мою,
Osoita ihmeellinen hyvyytes, sinä niiden vapahtaja, jotka sinuun uskaltavat, niitä vastaan, jotka sinun oikiaa kättäs vastaan ovat.
покажи дивну милість Свою, Спасителю тих, хто вдається до Тебе від заколотників проти правиці Твоєї.
Varjele minua niinkuin silmäterää: suojele minua siipeis varjon alla.
Хорони Ти мене, як зіницю Свою, дочку ока, у тіні Своїх крил заховай Ти мене
Jumalattomista, jotka minua hävittävät, vihollisistani, jotka minun sieluuni piirittävät.
від безбожних, що гублять мене, смертельні мої вороги оточили мене!
Heidän lihavansa yhtä pitävät: he puhuvat suullansa ylpiästi.
Товщем замкнули вони своє серце, уста їхні говорять бундючно.
Kuhunka me menemme, niin he meitä piirittävät: siihen he silmänsä tarkoittavat meitä kukistaaksensa maahan,
Вороги оточили тепер наші кроки, наставили очі свої, щоб мене повалити на землю...
Niinkuin jalopeura saalista himoitsee, niinkuin nuori jalopeura, joka luolasta väijyy.
із них кожен подібний до лева, що шарпати прагне, й як левчук, що сидить в укритті...
Nouse, Herra, ennätä hänen kasvonsa, ja polje häntä; vapahda minun sieluni miekallas jumalattomista,
Устань же, о Господи, його попередь, кинь його на коліна! Мечем Своїм душу мою збережи від безбожного,
Sinun kädelläs ihmisistä, Herra, tämän maailman ihmisistä, joiden osa on tässä elämässä, ja joiden vatsan sinä täytät tavarallas: heidän lapsensa ravitaan, ja he jättävät tähteensä lapsukaisillensa.
від людей рукою Своєю, Господи, від людей цього світу, що частка їхня в цьому житті, що Ти скарбом Своїм наповняєш їхнє черево! Ситі їхні сини, останок же свій для дітей вони лишать.
Mutta minä saan nähdä sinun kasvos vanhurskaudessa: minä ravitaan herättyäni sinun kuvas jälkeen.
А я в правді побачу обличчя Твоє, і, збудившись, насичусь Твоєю подобою!