Psalms 130

Veisu korkeimmassa Kuorissa. Syvyydessä minä huudan sinua, Herra.

Ωιδη των Αναβαθμων. Εκ βαθεων εκραξα προς σε, Κυριε.

Herra, kuule minun ääneni: vaarinottakaan korvas rukousteni äänestä.

Κυριε, εισακουσον της φωνης μου ας ηναι τα ωτα σου προσεκτικα εις την φωνην των δεησεων μου.

Jos sinä, Herra, soimaat syntiä: Herra, kuka siis pysyy?

Εαν, Κυριε, παρατηρησης ανομιας, Κυριε, τις θελει δυνηθη να σταθη;

Sillä sinun tykönäs on anteeksi antamus, että sinua peljättäisiin.

Παρα σοι ομως ειναι συγχωρησις, δια να σε φοβωνται.

Minä odotan Herraa: sieluni odottaa, ja minä toivon hänen sanansa päälle.

Προσεμεινα τον Κυριον, προσεμεινεν η ψυχη μου, και ηλπισα επι τον λογον αυτου.

Sieluni vartioitsee Herraa huomenvartiosta toiseen huomenvartioon asti.

Η ψυχη μου προσμενει τον Κυριον, μαλλον παρα τους προσμενοντας την αυγην, ναι, τους προσμενοντας την αυγην.

Israel toivokaan Herran päälle; sillä Herralla on armo, ja runsas lunastus hänellä.

Ας ελπιζη ο Ισραηλ επι τον Κυριον διοτι παρα τω Κυριω ειναι ελεος, και λυτρωσις πολλη παρ αυτω

Ja hän lunastaa Israelin kaikista synneistänsä.

και αυτος θελει λυτρωσει τον Ισραηλ απο πασων των ανομιων αυτου.