Psalms 95

Tulkaat, veisatkaamme kiitosta Herralle, ja iloitkaamme meidän autuutemme turvalle!
Gelin, RAB’be sevinçle haykıralım, Bizi kurtaran kayaya sevinç çığlıkları atalım,
Tulkaamme hänen kasvoinsa eteen kiitoksella, ja riemuitkaamme hänelle lauluilla!
Şükranla huzuruna çıkalım, O’na sevinç ilahileri yükseltelim!
Sillä Herra on suuri Jumala, ja suuri kuningas kaikkein jumalain ylitse.
Çünkü RAB ulu Tanrı’dır, Bütün ilahların üstünde ulu kraldır.
Sillä hänen kädessänsä on kaikki, mitä maa kantaa, ja vuorten kukkulat ovat myös hänen.
Yerin derinlikleri O’nun elindedir, Dağların dorukları da O’nun.
Sillä hänen on meri, ja hän on sen tehnyt, ja hänen kätensä ovat kuivan valmistaneet.
Deniz O’nundur, çünkü O yarattı, Karaya da O’nun elleri biçim verdi.
Tulkaat, kumartakaamme ja polvillemme langetkaamme, ja maahan laskeukaamme Herran meidän Luojamme eteen!
Gelin, tapınalım, eğilelim, Bizi yaratan RAB’bin önünde diz çökelim.
Sillä hän on meidän Jumalamme ja me hänen elatuskansansa, ja hänen kättensä lauma. Tänäpänä, jos kuulette hänen äänensä,
[] Çünkü O Tanrımız’dır, Bizse O’nun otlağının halkı, Elinin altındaki koyunlarız. Bugün sesini duyarsanız,
Niin älkäät paaduttako sydämiänne, niinkuin Meribassa tapahtui, niinkuin kiusauksen päivänä korvessa,
[] Meriva’da, o gün çölde, Massa’da olduğu gibi, Yüreklerinizi nasırlaştırmayın.
Kussa isänne minua kiusasivat, koettelivat minua, ja näkivät myös minun tekoni;
Yaptıklarımı görmelerine karşın, Atalarınız orada beni sınayıp denediler.
Että minä neljäkymmentä ajastaikaa suutuin tähän kansaan, ja sanoin: se on senkaltainen kansa, jonka sydämet aina eksyä tahtovat, ja jotka minun tietäni ei tahtoneet oppia;
Kırk yıl o kuşaktan hep iğrendim, “Yüreği kötü yola sapan bir halktır” dedim, “Yollarımı bilmiyorlar.”
Joille minä vihoissani vannoin: ettei heidän pidä minun lepooni tuleman.
[] [] Bu yüzden öfkeyle ant içtim: “Huzur diyarıma asla girmeyecekler!”