Psalms 132

Veisu korkeimmassa Kuorissa. Muista, Herra, Davidia, ja kaikkia hänen vaivojansa,

Ya RAB, Davut’un hatırı için, Çektiği bütün zorlukları, Sana nasıl ant içtiğini, Yakup’un güçlü Tanrısı’na adak adadığını anımsa:

Joka Herralle vannoi, ja lupasi lupauksen Jakobin väkevälle:

Ya RAB, Davut’un hatırı için, Çektiği bütün zorlukları, Sana nasıl ant içtiğini, Yakup’un güçlü Tanrısı’na adak adadığını anımsa:

En mene huoneeni majaan, enkä vuoteeseeni pane maata;

“Evime gitmeyeceğim, Yatağıma uzanmayacağım,

En anna silmäini unta saada, enkä silmälautaini torkkua,

Gözlerime uyku girmeyecek, Göz kapaklarım kapanmayacak,

Siihenasti kuin minä löydän sian Herralle, Jakobin väkevän asumiseksi.

RAB’be bir yer, Yakup’un güçlü Tanrısı’na bir konut buluncaya dek.”

Katso, me kuulimme hänestä Ephratassa: me olemme sen löytäneet metsän kedoilla.

[] Antlaşma Sandığı’nın Efrata’da olduğunu duyduk, Onu Yaar kırlarında bulduk.

Me tahdomme hänen asuinsioihinsa mennä, ja kumartaa hänen jalkainsa astinlaudan edessä.

“RAB’bin konutuna gidelim, Ayağının taburesi önünde tapınalım” dedik.

Nouse, Herra, sinun lepoos, sinä ja sinun väkevyytes arkki.

Çık, ya RAB, yaşayacağın yere, Gücünü simgeleyen sandıkla birlikte.

Anna pappis pukea heitänsä vanhurskaudella ja sinun pyhäs riemuitkaan.

Kâhinlerin doğruluğu kuşansın, Sadık kulların sevinç çığlıkları atsın.

Älä käännä pois voideltus kasvoja, sinun palvelias Davidin tähden.

Kulun Davut’un hatırı için, Meshettiğin krala yüz çevirme.

Herra on vannonut Davidille totisen valan, ja ei hän siitä vilpistele: sinun ruumiis hedelmästä minä istutan istuimelles.

[] RAB Davut’a kesin ant içti, Andından dönmez: “Senin soyundan birini tahtına oturtacağım.

Jos sinun lapses minun liittoni pitävät, ja minun todistukseni, jotka minä heille opetan, niin heidän lapsensa myös pitää sinun istuimellas istuman ijankaikkisesti.

Eğer oğulların antlaşmama, Vereceğim öğütlere uyarlarsa, Onların oğulları da sonsuza dek Senin tahtına oturacak.”

Sillä Herra on Zionin valinnut, ja tahtoo sitä asuinsiaksensa.

Çünkü RAB Siyon’u seçti, Onu konut edinmek istedi.

Tämä on minun leponi ijankaikkisesti: tässä minä tahdon asua; sillä se minulle kelpaa.

“Sonsuza dek yaşayacağım yer budur” dedi, “Burada oturacağım, çünkü bunu kendim istedim.

Minä hyvästi siunaan hänen elatuksensa, ja hänen köyhillensä kyllä annan leipää.

Çok bereketli kılacağım erzağını, Yiyecekle doyuracağım yoksullarını.

Hänen pappinsa minä puetan autuudella; ja hänen pyhänsä pitää ilolla riemuitseman.

Kurtuluşla donatacağım kâhinlerini; Hep sevinç ezgileri söyleyecek sadık kulları.

Siellä minä annan puhjeta Davidin sarven: minä valmistan kynttilän voidellulleni.

[] Burada Davut soyundan güçlü bir kral çıkaracağım, Meshettiğim kralın soyunu Işık olarak sürdüreceğim.

Hänen vihollisensa minä häpiällä puetan; mutta hänen päällänsä pitää hänen kruununsa kukoistaman.

Düşmanlarını utanca bürüyeceğim, Ama onun başındaki taç parıldayacak.”