Psalms 116

Sitä minä rakastan, että Herra kuulee minun rukoukseni äänen;
RAB’bi seviyorum, Çünkü O feryadımı duyar.
Että hän korvansa kallistaa minun puoleeni; sentähden minä avukseni huudan häntä elinaikanani.
Bana kulak verdiği için, Yaşadığım sürece O’na sesleneceğim.
Kuoleman paulat ovat minun piirittäneet, ja helvetin ahdistukset ovat minun löytäneet: minä tulin vaivaan ja tuskaan.
Ölüm iplerine dolaşmıştım, Ölüler diyarının kâbusu yakama yapışmıştı, Sıkıntıya, acıya gömülmüştüm.
Mutta minä avukseni huudan Herran nimeä: o Herra, pelasta minun sieluni!
O zaman RAB’bi adıyla çağırdım, “Aman, ya RAB, kurtar canımı!” dedim.
Herra on armollinen ja vanhurskas, ja meidän Jumalamme on laupias.
RAB lütufkâr ve adildir, Sevecendir Tanrımız.
Herra kätkee yksinkertaiset: kuin minä olin kovin vaivattu, niin hän minua autti.
RAB saf insanları korur, Tükendiğim zaman beni kurtardı.
Palaja taas, minun sieluni, sinun lepoos; sillä Herra tekee hyvästi sinulle.
Ey canım, yine huzura kavuş, Çünkü RAB sana iyilik etti.
Sillä sinä olet sieluni temmannut pois kuolemasta, silmäni kyynelistä, jalkani kompastuksesta.
Sen, ya RAB, canımı ölümden, Gözlerimi yaştan, Ayaklarımı sürçmekten kurtardın.
Minä vaellan Herran edessä eläväin maassa.
Yaşayanların diyarında, RAB’bin huzurunda yürüyeceğim.
Minä uskon, sentähden minä puhun; mutta minä sangen vaivataan.
[] İman ettim, “Büyük acı çekiyorum” dediğim zaman bile.
Minä sanoin hämmästyksessä: kaikki ihmiset ovat valehteliat.
Şaşkınlık içinde, “Bütün insanlar yalancı” dedim.
Kuinka minä maksan Herralle kaikki hänen hyvät tekonsa, jotka hän minulle teki?
Ne karşılık verebilirim RAB’be, Bana yaptığı onca iyilik için?
Minä otan sen autuaallisen kalkin, ja saarnaan Herran nimeä.
Kurtuluş sunusu olarak kadeh kaldırıp RAB’bi adıyla çağıracağım.
Minä maksan lupaukseni Herralle kaiken hänen kansansa edessä.
Bütün halkının önünde, RAB’be adadıklarımı yerine getireceğim.
Hänen pyhäinsä kuolema on kallis Herran edessä.
RAB’bin gözünde değerlidir Sadık kullarının ölümü.
O Herra! minä olen sinun palvelias, minä olen sinun palvelias, sinun piikas poika: sinä olet minun siteeni vallallensa päästänyt.
Ya RAB, ben gerçekten senin kulunum; Kulun, hizmetçinin oğluyum, Sen çözdün bağlarımı.
Minä uhraan sinulle kiitosuhria, ja Herran nimeä saarnaan.
Ya RAB, seni adınla çağırıp Şükran kurbanı sunacağım.
Minä maksan Herralle lupaukseni kaiken hänen kansansa edessä,
RAB’be adadıklarımı yerine getireceğim Bütün halkının önünde,
Herran huoneen esikartanoissa, keskellä sinua, Jerusalem. Halleluja!
RAB’bin Tapınağı’nın avlularında, Senin orta yerinde, ey Yeruşalim! RAB’be övgüler sunun!