Proverbs 1

Salomon, Davidin pojan, Israelin kuninkaan sananlaskut;
[] Davut oğlu İsrail Kralı Süleyman’ın özdeyişleri:
Oppia viisautta ja kuritusta, ymmärtää tiedon puhetta,
Bu özdeyişler, bilgeliğe ve terbiyeye ulaşmak, Akıllıca sözleri anlamak,
Vastaanottaa ymmärryksen neuvoa, vanhurskautta, oikeutta ja siveyttä;
Başarıya götüren terbiyeyi edinip Doğru, haklı ve adil olanı yapmak,
Että tyhmät viisaaksi tulisivat ja nuorukaiset taidon ja ymmärryksen saisivat.
Saf kişiyi ihtiyatlı, Genç adamı bilgili ve sağgörülü kılmak içindir.
Joka viisas on, se kuulkaan, että jän viisaammaksi tulis; ja joka toimellinen on, se ottakoon neuvon,
Özdeyişlerle benzetmeleri, Bilgelerin sözleriyle bilmecelerini anlamak için Bilge kişi dinlesin ve kavrayışını artırsın, Akıllı kişi yaşam hüneri kazansın.
Että hän ymmärtäis sananlaskut ja niiden selityksen, viisasten opin ja heidän tapauksensa.
Özdeyişlerle benzetmeleri, Bilgelerin sözleriyle bilmecelerini anlamak için Bilge kişi dinlesin ve kavrayışını artırsın, Akıllı kişi yaşam hüneri kazansın.
Herran pelko on viisauden alku; tyhmät hylkäävät viisauden ja opin.
[] RAB korkusudur bilginin temeli. Ahmaklarsa bilgeliği ve terbiyeyi küçümser.
Poikani kuule isäs kuritusta, ja älä hylkää äitis käskyä!
Oğlum, babanın uyarılarına kulak ver, Annenin öğrettiklerinden ayrılma.
Sillä se on sinun sinun pääs päällä otollinen kaunistus, ja käädyt kaulassas.
Çünkü bunlar başın için sevimli bir çelenk, Boynun için gerdanlık olacaktır.
Poikani! jos pahanjuoniset sinua sinua houkuttelevat, niin älä heihin suostu.
Oğlum, seni ayartmaya çalışan günahkârlara teslim olma.
Jos he sanovat: käy meidän kanssamme: me väijymme verta, ja viritämme pauloja nuhteettoman eteen ilman syytä;
Şöyle diyebilirler: “Bizimle gel, Adam öldürmek için pusuya yatalım, Zevk uğruna masum kişileri tuzağa düşürelim.
Me nielemme hänen, niinkuin helvetti elävältä, ja hurskaan niinkuin hautaan pudotamme;
Onları ölüler diyarı gibi diri diri, Ölüm çukuruna inenler gibi Bütünüyle yutalım.
Me löydämme kaikellaista kallista tavaraa, ja täytämme huoneemme saaliista;
Bir sürü değerli mal ele geçirir, Evlerimizi ganimetle doldururuz.
Koettele meidän kanssamme : meillä kaikilla pitää yksi kukkaro oleman:
Gel, sen de bize katıl, Tek bir kesemiz olacak.”
Poikani! älä vaella heidän kanssansa: estä jalkas heidän retkiltänsä.
Oğlum, böyleleriyle gitme, Onların tuttuğu yoldan uzak dur.
Sillä heidän jalkansa juoksevat pahuuteen, ja he kiiruhtavat verta vuodattamaan.
[] Çünkü ayakları kötülüğe koşar, Çekinmeden kan dökerler.
Sillä turhaan verkot viritetään lintuin silmäin edessä.
Kuşların gözü önünde ağ sermek boşunadır.
Itse he myös väijyvät toinen toisensa verta, ja petoksella seisovat toinen toisensa hengen perään.
Başkasına pusu kuran kendi kurduğu pusuya düşer. Yalnız kendi canıdır tuzağa düşürdüğü.
Niin kaikki ahneet tekevät, ja ahneus on isännillensä surmaksi.
Haksız kazanca düşkün olanların sonu böyledir. Bu düşkünlük onları canlarından eder.
Viisaus ulkona valittaa, ja kadulla äänensä ilmoittaa.
[] Bilgelik dışarıda yüksek sesle haykırıyor, Meydanlarda sesleniyor.
Hän huutaa kansan edessä portissa, ja tuottaa sanansa edes kaupungissa, sanoen:
Kalabalık sokak başlarında bağırıyor, Kentin giriş kapılarında sözlerini duyuruyor:
Kuinka kauvan te tyhmät tahdotte olla taitamattomat, ja pilkkakirveet rakastaa naurua? ja te hullut vihata opetusta?
“Ey budalalar, budalalığı ne zamana dek seveceksiniz? Alaycılar ne zamana dek alay etmekten zevk alacak? Akılsızlar ne zamana dek bilgiden nefret edecek?
Kääntäkäät itsenne minun kuritukseni puoleen: katso, ja minä tuon teille henkeni edes, ja ilmoitan teille sanani;
Uyardığımda yola gelin, o zaman size yüreğimi açar, Sözlerimi anlamanıza yardım ederim.
Että minä kutsuin teitä, ja te estelitte teitänne: minä kokotin käteni, ja ei yksikään ottanut siitä vaaria,
Ama sizi çağırdığım zaman beni reddettiniz. Elimi uzattım, umursayan olmadı.
Te hylkäsitte kaiken neuvoni, ja ette tahtoneet kuritustani;
Duymazlıktan geldiniz bütün öğütlerimi, Uyarılarımı duymak istemediniz.
Niin minä myös nauran teidän vahinkoanne, ja pilkkaan teitä, kuin teidän päällenne tulee se, jota te pelkäätte,
Bu yüzden ben de felaketinize sevineceğim. Belaya uğradığınızda, Bela üzerinize bir fırtına gibi geldiğinde, Bir kasırga gibi geldiğinde felaketiniz, Sıkıntıya, kaygıya düştüğünüzde, Sizinle alay edeceğim.
Kuin se tulee, jota te pelkäätte, niinkuin rajuilma, ja tuska niinkuin tuulispää; kuin teidän päällenne tulee ahdistus ja vaiva.
Bu yüzden ben de felaketinize sevineceğim. Belaya uğradığınızda, Bela üzerinize bir fırtına gibi geldiğinde, Bir kasırga gibi geldiğinde felaketiniz, Sıkıntıya, kaygıya düştüğünüzde, Sizinle alay edeceğim.
Silloin he minua avuksensa huutavat, ja en minä kuule heitä: varhain he etsivät minua, ja ei löydä minua.
O zaman beni çağıracaksınız, Ama yanıtlamayacağım. Var gücünüzle arayacaksınız beni, Ama bulamayacaksınız.
Että he vihasivat opetusta, ja ei ottaneet vastaan Herran pelkoa,
Çünkü bilgiden nefret ettiniz. RAB’den korkmayı reddettiniz.
Eikä tyytyneet minun neuvooni, mutta laittivat kaiken kuritukseni;
Öğütlerimi istemediniz, Uyarılarımın tümünü küçümsediniz.
Niin pitää heidän syömän tiensä hedelmästä, ja neuvostansa ravituksi tuleman.
Bu nedenle tuttuğunuz yolun meyvesini yiyeceksiniz, Kendi düzenbazlığınıza doyacaksınız.
Sillä tyhmäin himo tappaa heidät, ja hulluin onni kadottaa heidät.
Bön adamlar dönekliklerinin kurbanı olacak. Akılsızlar kaygısızlıklarının içinde yok olup gidecek.
Mutta joka minua kuulee, hän asuu turvallisesti, ja ei mitään pahaa pelkää.
Ama beni dinleyen güvenlik içinde yaşayacak, Kötülükten korkmayacak, huzur bulacak.”