Job 32

Niin ne kolme miestä lakkasivat vastaamasta Jobia, että hän piti itsensä hurskaana.

Böylece bu üç kişi Eyüp’e yanıt vermekten vazgeçti, çünkü Eyüp kendi doğruluğundan emindi.

Mutta Elihu Barakelin poika Busista, Ramin sukukunnasta, vihastui Jobin päälle, että hän piti sielunsa hurskaampana Jumalaa,

Ram ailesinden Bûzlu Barakel oğlu Elihu Eyüp’e çok öfkelendi. Çünkü Eyüp kendini Tanrı’dan haklı görüyordu.

Ja närkästyi kolmen ystävänsä päälle, ettei he mitään vastausta löytäneet, ja kuitenkin tuomitsivat Jobin.

Elihu Eyüp’ün üç arkadaşına da öfkelendi, çünkü Eyüp’ü suçlamalarına karşın sağlam bir yanıt bulamamışlardı.

Sillä Elihu odotti niinkauvan kuin he puhuivat Jobin kanssa, että he olivat vanhemmat häntä.

Elihu Eyüp’le konuşmak için sırasını beklemişti, çünkü ötekiler yaşça kendisinden büyüktü.

Kuin Elihu näki, ettei vastausta ollut kolmen miehen suussa, vihastui hän.

Bu üç kişinin başka bir şey söyleyemeyeceğini görünce öfkesi alevlendi.

Ja näin vastasi Elihu Barakelin poika Busista ja sanoi: minä olen nuori, ja te olette vanhat, sentähden minä häpesin ja pelkäsin osoittaa teille minun taitoani.

Bûzlu Barakel oğlu Elihu şöyle konuştu: “Ben yaşça küçüğüm, sizse yaşlısınız. Bu yüzden çekindim, bildiğimi söylemekten korktum.

Minä ajattelin: puhukaan vuodet, ja vanhuus osoittakoon taitonsa.

‘Çok gün görenler konuşsun’ dedim, ‘Çok yıl yaşayanlar bilgeliği öğretsin.’

Mutta henki on ihmisessä; ja Kaikkivaltiaan henki tekee hänen ymmärtäväiseksi.

Oysa insana ruh, Her Şeye Gücü Yeten’in soluğu akıl verir.

Suuret ei ole taitavimmat, eikä vanhat ymmärrä, mikä oikeus on.

Akıl yaşta değil baştadır. Adaleti anlamak yaşa bakmaz.

Sentähden minäkin puhun. Kuulkaat minua: minäkin osoitan tietoni.

“Bu yüzden, ‘Beni dinleyin’ diyorum, Ben de bildiğimi söyleyeyim.

Katso, minä olen odottanut teidän puhuissanne, minä olen ottanut teidän ymmärryksestänne vaarin, siihenasti että te olisitte osanneet oikeuden.

Siz konuşurken ben bekledim, Siz ne diyeceğinizi araştırırken Düşüncelerinizi dinledim.

Ja minä olen ottanut teistä vaarin; ja katso, ei ole yksikään teistä Jobia nuhdellen voittanut, eli hänen sanaansa vastata taitanut.

Bütün dikkatimi size çevirdim. Ama hiçbiriniz Eyüp’ün haksızlığını kanıtlayamadı, Onun söylediklerine karşılık veremedi.

Ettette sanoisi: me olemme löytäneet taidon; että Jumala on hänen hyljännyt, ja ei yksikään muu.

‘Biz bilgeliğe eriştik, Bırakın Tanrı onu haksız çıkarsın, insan değil’ demeyin.

Sillä ei hän ole minua vastaan puhunut, enkä minä vastaa häntä niinkuin te puhuitte.

Ama Eyüp’ün sözlerinin hedefi ben değildim, Bu yüzden onu sizin sözlerinizle yanıtlamayacağım.

He pelkäävät, ja ei taida silleen mitään vastata, eikä mitään puhua.

“Onlar yıldı, yanıt veremiyorlar artık, Söyleyecek şeyleri kalmadı.

Että minä olen odottanut, ja ei he taida mitään puhua; vaan he vaikenivat, ja ei enää vastaa mitään.

Onlar konuşmuyor diye ben beklemeli miyim, Duruyor, yanıt vermiyorlar diye?

Niin minä vastaan kuitenkin osani, ja osoitan tietoni.

Benim de söyleyecek sözüm var, Ben de bildiğimi söyleyeceğim.

Sillä minä olen niin täynnä sanoja, että minun henkeni ahdistaa minun vatsaani.

Çünkü içim dolu, İçimdeki ruh beni zorluyor.

Katso, minun vatsani on niinkuin viina, jonka henki ei avattu ole, joka uudet leilit särkee.

İçim açılmamış şarap gibi, Yeni şarap tulumları gibi patlamak üzere.

Minun täytyy puhua, että minä saisin henkeni vetää: minun täytyy avata huuleni ja vastata.

Konuşup rahatlamalıyım, Ağzımı açıp yanıtlamalıyım.

En minä muotoa katso, enkä ihmisen mielen perään puhu.

Kimseye ayrıcalık göstermeyecek, Kimseye yaltaklanmayacağım.

Sillä en minä tiedä (jos minä niin teen), että minun Luojani tempaa äkisti minun pois.

Çünkü yaltaklanmayı bilsem, Yaratıcım beni hemen yok ederdi.