Psalms 122

Davidin veisu korkeimmassa Kuorissa. Minä iloitsen niistä, jotka minulle sanovat: että me menemme Herran huoneeseen,
Ako'y natutuwa nang kanilang sabihin sa akin, tayo'y magsiparoon sa bahay ng Panginoon.
Ja että meidän jalkamme pitää seisoman sinun porteissas, Jerusalem.
Ang mga paa natin ay nagsisitayo sa loob ng iyong mga pintuang-bayan, Oh Jerusalem;
Jerusalem on rakennettu kaupungiksi, johon on tuleminen kokoon,
Jerusalem, na natayo na parang bayang siksikan:
Että sukukunnat astuisivat sinne ylös, Herran sukukunnat, Israelille todistukseksi, kiittämään Herran nimeä.
Na inaahon ng mga lipi, sa makatuwid baga'y ng mga lipi ng Panginoon, na pinaka patotoo sa Israel, upang magpasalamat sa pangalan ng Panginoon.
Sillä siellä ovat istuimet rakennetut tuomittaa, Davidin huoneen istuimet.
Sapagka't doo'y nalagay ang mga luklukan na ukol sa kahatulan, ang mga luklukan ng sangbahayan ni David.
Toivottakaat Jerusalemille rauhaa: he menestyköön, jotka sinua rakastavat!
Idalangin ninyo ang kapayapaan ng Jerusalem: sila'y magsisiginhawa na nagsisiibig sa iyo.
Rauha olkoon sinun muureis sisällä, ja onni sinun huoneissas!
Kapayapaan nawa ang sumaloob ng inyong mga kuta, at kaginhawahan sa loob ng iyong mga palasio.
Minun veljieni ja ystäväini tähden minä toivotan nyt sinulle rauhaa!
Dahil sa aking mga kapatid at aking mga kasama, aking sasabihin ngayon, kapayapaan ang sumaiyong loob.
Herran meidän Jumalamme huoneen tähden etsin minä sinun parastas.
Dahil sa bahay ng Panginoon nating Dios. Hahanapin ko ang iyong buti.