Lamentations 5

Muista, Herra, kuinka meille tapahtui: katso ja näe meidän ylönkatsettamme.

Iyong alalahanin, Oh Panginoon, kung anong dumating sa amin: iyong masdan, at tingnan ang aming pagkadusta.

Meidän perintömme on muukalaisten osaksi tullut, ja huoneemme ulkonaisten omaksi.

Ang aming mana ay napasa mga taga ibang lupa, ang aming mga bahay ay sa mga taga ibang bayan.

Me olemme orvot ilman isää, ja äitimme ovat niinkuin lesket.

Kami ay mga ulila at walang ama; ang aming mga ina ay parang mga bao.

Vettä, joka meidän omamme oli, me joimme rahalla, omat halot me ostimme hinnalla.

Aming ininom ang aming tubig sa halaga ng salapi; ang aming kahoy ay ipinagbibili sa amin.

kaulallamme me vaivaa kärsimme; ja ehkä me jo väsyneet olimme, ei kuitenkaan meille lepoa annettu.

Ang mga manghahabol sa amin ay nangasa aming mga leeg: kami ay mga pagod, at walang kapahingahan.

Meidän piti Egyptin ja Assyrian alle meitämme antaman, että me sittekin leipää ravinnoksemme saaneet olisimme.

Kami ay nakipagkamay sa mga taga Egipto, at sa mga taga Asiria, upang mangabusog ng tinapay.

Meidän isämme ovat syntiä tehneet, ja ei enään ole käsissä; ja meidän pitää heidän pahoja tekojansa nautitseman.

Ang aming mga magulang ay nagkasala at wala na; At aming pinasan ang kanilang mga kasamaan.

Orjat meitä vallitsevat; ja ei ole kenkään, joka meitä heidän käsistänsä pelastaa.

Mga alipin ay nangagpupuno sa amin: walang magligtas sa amin sa kanilang kamay.

Meidän pitää hakeman leipämme hengen paolla, miekan edessä korvessa.

Aming tinatamo ang aming tinapay sa pamamagitan ng kapahamakan ng aming buhay, dahil sa tabak sa ilang.

Meidän ihomme on poltettu, niinkuin pätsissä, hirmuisen nälän tähden.

Ang aming balat ay maitim na parang hurno, dahil sa maningas na init ng kagutom.

He ovat vaimot Zionissa raiskanneet ja neitseet Juudan kaupungeissa.

Kanilang dinahas ang mga babae, sa Sion, ang mga dalaga sa mga bayan ng Juda.

Ruhtinaat he ovat hirttäneet, ja vanhimpia ei he kunnioittaneet.

Ang mga prinsipe ay nangabibitin ng kanilang kamay: ang mga mukha ng mga matanda ay hindi iginagalang.

Nuorukaiset piti jauhaman, ja piskuisten täytyi puita kantaissansa kompastua.

Ang mga binata ay nangagpapasan ng gilingan, at ang mga bata ay nangadudulas sa lilim ng kahoy.

Vanhat puuttuivat porteista, ja nuorukaiset ei enään kanteletta soita.

Ang mga matanda ay wala na sa pintuang-bayan. Ang mga binata'y wala na sa kanilang mga tugtugin.

Meidän sydämemme ilo loppui, meidän tanssimme on kääntynyt murheeksi.

Ang kagalakan ng aming puso ay naglikat; ang aming sayaw ay napalitan ng tangisan.

Meidän päästämme on kruunu pudonnut; voi nyt meitä, että me niin olemme syntiä tehneet!

Ang putong ay nahulog mula sa aming ulo: sa aba namin! sapagka't kami ay nangagkasala.

Sentähden on myös sydämemme murheissansa; niiden tähden ovat meidän silmämme pimenneet;

Dahil dito ang aming puso ay nanglulupaypay; dahil sa mga bagay na ito ay nagdidilim ang aming mga mata;

Zionin vuoren tähden, että se niin hävitetty on, että ketut hänessä juoksentelevat.

Dahil sa bundok ng Sion na nasira; nilalakaran ng mga zora.

Mutta sinä Herra, joka ijankaikkisesti olet, ja istuimes ijästä ikään!

Ikaw, Oh Panginoon, nananatili magpakailan man: ang iyong luklukan ay sa sali't saling lahi.

Miksis meidät ijankaikkisesti unohdat, ja niin kauvan meitä peräti hylkäät?

Bakit mo kami nililimot magpakailan man, at pinababayaan mo kaming totoong malaon?

Palauta, Herra, meitä jälleen sinun tykös, että me taas palaisimme; uudista meidän päivämme niinkuin ne alusta olivat.

Manumbalik ka sa amin, Oh Panginoon, at kami ay manunumbalik: baguhin mo ang aming mga araw na gaya nang una.

Oletkos meitä peräti heittänyt pois, ja sangen suuresti vihastunut meidän päällemme?

Nguni't itinakuwil mo kaming lubos, ikaw ay totoong napoot sa amin.